Αφιερώματα

Σινεμά είναι…

Σινεμά είναι… ένα ζωηρό σκυλί που κυνηγάει γάτες και πεζούς στην Πλάκα και το λένε Αμελί.

Σινεμά είναι… ένα μεγάλο σταντ από το «Τανγκό των Χριστουγέννων» που έχει πεταχτεί σε κάδο απορριμμάτων έξω από σινεμά της Καλλιθέας, ένα βροχερό βράδυ Τετάρτης (μία ημέρα πριν αλλάξουν οι ταινίες στις αίθουσες).

Σινεμά είναι… να βλέπεις για 68η φορά τη Μαίρη Πόπινς στην τηλεόραση και να μη το αλλάζεις.

Σινεμά είναι… να ψάχνεις να χωρέσεις (άλλη) μία προβολή, ανάμεσα σε απογευματινούς καφέδες και δουλειά.

Σινεμά είναι… να περιμένεις από τον Δεκέμβριο την ταινία που θα βγει τον επόμενο Δεκέμβριο, έχοντας μόνο μερικές φωτογραφίες για να καλύψεις την επιθυμία σου.

Σινεμά είναι… οι ταινίες που ανακαλύπτεις μόνος σου, σε dvd, σε μια μικρή αίθουσα, χωρίς καν να έχεις διαβάσει την περίληψη. Έτσι απλά.

Σινεμά είναι… να ελπίζεις πάντα ότι θα δεις την ταινία που θα σου αλλάξει τη ζωή.

Σινεμά είναι… να ονειρεύεσαι με εικόνες. Ακόμα και σε δύσκολες εποχές.

Καλή χρονιά! Με όμορφες εικόνες και ωραίες κινηματογραφικές στιγμές!

Τάιλερ Ντέρντεν
ΥΓ. Η φωτ. είναι flickr

Αγγελική Στελλάκη

Η πρώτη ταινία που είδε σε κινηματογραφική αίθουσα ήταν το Χορεύοντας με τους Λύκους. Κατά τη διάρκεια του οποίου διάβαζε Μίκι Μάους, σπάζοντας τα νεύρα όλων. Σε σινεφίλ μονοπάτια οδηγήθηκε όταν, κατά τη διάρκεια μοναχικών κινηματογραφικών βραδινών περιπλανήσεων, διαπίστωσε ότι νοιώθει μια παράξενη ευτυχία, κάθε φορά που τα φώτα χαμηλώνουν, ο ήχος του προτζέκτορα πλημμυρίζει το χώρο και μυρωδιά ποπ κορν ξεχύνεται στην αίθουσα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *