Το δικαστήριο (Court)
Ένας υπερήλικας συλλαμβάνεται γιατί τραγούδησε ένα επαναστατικό τραγούδι σε μια λαϊκή αγορά, το οποίο θεωρήθηκε υπαίτιο για την αυτοκτονία ενός εργάτη. Ο συνήγορος υπεράσπισης, η δημόσια κατήγορος και ο δικαστής που συμμετέχουν στην δίκη γίνονται οι πρωταγωνιστές της ταινίας του Τσαιτάνια Ταμάν. Το δικαστήριο αποτελεί μια «δίκη» τόσο της πολιτικής όσο και της κοινωνικής ζωής της Ινδίας, εκθέτοντας με διακριτικό αλλά ταυτόχρονα ειρωνικό τρόπο όλα όσα συγκροτούν τις προσωπικότητες που διαχειρίζονται την εξέλιξη των υποθέσεων.
Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Ταμάν, δέχτηκε θερμής αποδοχής από πληθώρα φεστιβάλ και συνοδεύτηκε από πολλαπλές βραβεύσεις, όπως το Χρυσό Λιοντάρι Πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη στο Φεστιβάλ Βενετίας 2014, καθώς και το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο πρόγραμμα Orizzonti. Ο ίδιος δηλώνει ότι αρχικά δεν τον ενδιέφερε να κάνει ένα ακόμα δικαστικό δράμα, αλλά περισσότερο να ασχοληθεί με την πραγματικότητα που αντιμετωπίζει ένας Ινδός όταν έρχεται αντιμέτωπος με την δικαιοσύνη. Και αυτό ακριβώς πετυχαίνει. Χωρίς εμφανή σχόλια, χωρίς πολλά λόγια και χωρίς περίτεχνα πλάνα και στοχευμένη δημιουργία αγωνίας, το Δικαστήριο καταφέρνει με τον ήρεμο τόνο που διατηρεί στη διάρκεια του να σε κάνει μέτοχο της ιστορίας και σταδιακά να πάρεις θέση και να εκνευριστείς για ότι μπορεί σ’ εσένα να μοιάζει αυτονόητο – ή ακόμα και για γεγονότα που μπορεί να σου θυμίζουν κάτι οικείο, όπως η χρονοτριβή στις εκδικάσεις υποθέσεων.
Η ελευθερία της έκφρασης, η αποδέσμευση από πεπαλαιωμένους νόμους, η αντίσταση στην εθιμοτυπία και η άρνηση θρησκευτικών πεποιθήσεων αποτελούν λίγα μόνο από τα στοιχεία που τοποθετούνται στο τραπέζι του Δικαστηρίου. Στόχος δεν είναι τόσο η ασημαντότητα της κατασκευασμένης κατηγορίας από μια κοινωνία που θέλει να επεμβαίνει σ’ όλες τις εκφάνσεις μιας προσωπικότητας, αλλά η ζωή των ηρώων που συμμετέχουν σ’ αυτή. Ο Ταμάν παραθέτει πλάνα της ζωής των συμμετεχόντων και τα αφήνει στην δική σου κρίση να αποφασίσεις για τον χαρακτήρα του καθενός. Όλα όσα όμως θέλει να πει ο σκηνοθέτης είναι εκεί, ακόμα και στην πιο μικρή σκηνή που μοιάζει να αποτελεί απλά ένα «γέμισμα» του σεναρίου.
Τελικά να την δω; Είναι σίγουρα μια επιλογή που μπορεί να σε ανταμείψει. Είτε με την ιστορία, που αποτελεί τροφή για προβληματισμό είτε γιατί αποτελεί ένα «κινηματογραφικό» ταξίδι στον ινδικό πολιτισμό και την καθημερινότητα τους.
Fun Trivia: Ο Ταμάν χρησιμοποίησε και ανθρώπους που δεν είχαν σχέση με την ηθοποιία για την διανομή των ρόλων, όπως για τον ρόλο της χήρας του αυτόχθονα.
