CROSSINGEUROPE 2022: Niemand ist bei den Kälbern
* Της M.G.Vagenas
Η αξιοσημείωτη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία της Sabrina Sarabi, Niemand ist bei den Kälbern (No one’s with the Calves), προβλήθηκε στο διαγωνιστικό τμήμα μυθοπλασίας του Crossingeurope και υπήρξε μεγάλο ενδιαφέρον για αυτήν.
Στο Niemand ist bei den Kalbern, μια ιστορία που διαδραματίζεται στον αγροτικό κόσμο της Δυτικής Πομερανίας, η Sabrina Sarabi σκιαγραφεί με ζωντάνια και ευαισθησία έναν ιδιαίτερα πολύπλοκο γυναικείο χαρακτήρα.
Βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Alina Herbing που εκδόθηκε το 2017, η ταινία αναπτύσσεται γύρω από τη φιγούρα της Christin, μιας νεαρής κοπέλας που ζει και εργάζεται με τον σύντροφό της, τον Jan, στο αγρόκτημα της οικογένειάς του.
Δεσπόζοντας κάθε εικόνα με το έντονο βλέμμα της και την εκρηκτική ομορφιά του νεανικού της σώματος, η πρωταγωνίστρια της ιστορίας, ζει σε ένα μέρος στο οποίο δεν θα ήθελε να βρίσκεται και μοιράζεται την καθημερινότητα της με έναν νέο άντρα που δεν αγαπάει πια. Σε αυτό το περιβάλλον που απεχθάνεται σφοδρά, χωρίς να το δείχνει, η Christin καταβάλλεται ψυχικά από την έλλειψη κατανόησης, την ανιαρότητα και την αδιαφορία όσων την περιβάλλουν. Η Saskia Rosehdal, που ενσαρκώνει με απόλυτη αφοσίωση αυτόν τον κλειστό, αντιφατικό χαρακτήρα, τιμήθηκε για την καλύτερη γυναικεία ερμηνεία του τμήματος Cineasti del Presente (Filmmakers of the present) στο Locarno, όπου η ταινία είχε την παγκόσμια πρεμιέρα της.
Το εκτυφλωτικό φως του καλοκαιρινού ήλιου μέσα στα χωράφια, θαυμάσια αποτυπωμένο σε 16mm, δημιουργεί, από το πρώτο κιόλας πλάνο, μια απροσδιόριστη ένταση.
Σαν υπνωτισμένη, αποξενωμένη ακόμη και από τον ίδιο της τον εαυτό , η κοπέλα υποκύπτει στην νωθρότητα του καλοκαιριού, σέρνεται από ο και από εκεί χωρίς ενθουσιασμό, χωρίς σκοπό, χωρίς πραγματική χαρά. Στην φάρμα το μόνο που κάνει είναι να κοιμάται, να τρώει βιαστικά μια μπουκιά φαγητό και να μπαινοβγαίνει συνεχώς, σαν να μην την χωράει ο τόπος. Εντελώς περιστασιακά, βοηθάει τον φίλο της στο άρμεγμα των αγελάδων. Παρόλο που βρίσκεται συνεχώς σε ένα είδος εγρήγορσης, η ζωή της Christin μοιάζει σαν να εκτυλίσσεται σε slow motion.
Η ευαίσθητη προσέγγιση της Sabrina Sarabi και η αυθεντικότητα με την οποία απεικονίζει ανθρώπους, χώρους και καταστάσεις θυμίζει σε πολλά σημεία, ντοκιμαντέρ. Με μια σχεδόν φαινομενολογική ακρίβεια, το Niemand ist bei den Kälbern περιγράφει μια υπαρξιακή κρίση που εκτός από το να είναι προσωπική είναι και βαθιά κοινωνική, καθώς ένα μεγάλο μέρος των πρώην ανατολικογερμανικών κρατιδίων (η δυτική Πομερανια όπου γυρίστηκε η ταινία ανήκει σε αυτά) υποφέρει οικονομικά ακόμη και σήμερα. Κατ’ εξοχήν σύμβολο της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης της υπαίθρου, οι ανεμογεννήτριες, που υψώνονται απειλητικά πάνω στη γη του Ιan, τον οποίο υποδύεται ο Rick Okon, προσελκύουν τακτικά τεχνικούς από την πόλη για τη συντήρησή τους.
Με έναν από αυτούς τους άνδρες, τον μηχανικό Klaus (Godehard Giese), η Christin βρισκει την ευκαιρία να κάνει μια νυχτερινή έφοδο μέχρι το Αμβούργο, ωστόσο η μεγάλη περιπέτειά της καταλήγει σε ένα απλό πέρα- δώθε καθώς δεν θα φτάσει ποτέ στην μεγαλούπολη. Ένα πάρτι στο χωριό, όπου η πρωταγωνίστρια συναντά την Κάρο, την καλύτερή της φίλη, φαίνεται να της προσφέρει επιτέλους την δυνατότητα να διασκέδαση πραγματικά, αλλά και αυτή η βραδιά τελειώνει άδοξα, καθώς πρέπει να φύγει πρόωρα από την γιορτή για να τρέξει να φροντίσει τον μεθυσμένο πατέρα της πηγαίνοντας τον σηκωτό στο διαμέρισμά του.
Σε αυτό το δύσκολο περιβάλλον όπου οι άνθρωποι δουλεύουν σκληρά, έχουν περιορισμένο ελεύθερο χρόνο και πάσχουν από μοναξιά, οι συνομιλίες περιορίζονται στο ελάχιστο.
Ούτε η Christin είναι ιδιαίτερα ομιλητική, δεν θα τη δούμε ποτέ να ουρλιάζει, να θυμώνει ή να χάνει την ψυχραιμία της ωστόσο, μέσα από τα άκρως αποκαλυπτικά ρούχα της, το τολμηρό και προκλητικό βλέμμα της, η κοπέλα προβάλλει επίμονα ένα είδος παθητικής αντίστασης.
Η απόλυτη κυριαρχία με την οποία η Sabrina Sarabi χειρίζεται την αφήγηση φαίνεται ιδιαίτερα στην ικανότητά της να μας περιγράψει την σταδιακή ψυχική κατάρρευσης της ηρωίδας της. Μέσα από μια λεπτή ψυχολογική παρατήρηση η σκηνοθέτης εξερευνά την ταραγμένη ψυχή της πρωταγωνίστριάς, αποφεύγοντας κάθε κλισέ, δείχνοντας την να βυθίζεται ανεπαίσθητα όλο και περισσότερο στο κενό της ύπαρξής της.
Αναζητώντας αδέξια μια κάποια διέξοδο, το κορίτσι φλερτάρει με τον Κλάους, τον μηχανικό από το Αμβούργο. Όταν, σε έναν απομακρυσμένο αχυρώνα, ο άνδρας, αφού παραλίγο να την πνίξει κατά τη διάρκεια της συνουσίας τους, αρέσκεται και να την κάψει με το τσιγάρο του, ο ψυχισμός της Christin κλονίζεται τελειωτικά.
Οι απεγνωσμένες προσπάθειες της να μιλήσει στο τηλέφωνο με την καλύτερή της φίλη πέφτουν συνεχώς στο κενό. Πεθαμένα και χαμένα ζώα αρχίζουν να διασταυρώνουν τον δρόμο της και η πραγματικότητα της μετατρέπεται σταδιακά σε μια εφιαλτική φαντασίωση. Ώσπου, μια νύχτα, ο αχυρώνας καίγεται ολοσχερώς σε μια σφοδρή πυρκαγιά.
Εντελώς απρόσμενα ομως, αυτή η οδυνηρή ιστορία ενηλικίωσης τελειώνει με μια αχτίδα ελπίδας.
