Ντέμης Ρούσσος: Ζωή για ταινία

Με μεγάλη λύπη σήμερα πληροφορηθήκαμε ότι έφυγε σε ηλικία 69 ετών ο διεθνούς αναγνώρισης σπουδαίος έλληνας τραγουδιστής Ντέμης Ρούσσος. Ο μεγάλος ερμηνευτής απεβίωσε το Σάββατο το βράδυ σε νοσοκομείο της Αθήνας όπου νοσηλευόταν το τελευταίο διάστημα.

Αξίζει να αναφερθεί η πορεία του με τους Aphodite’s Child, το συγκρότημα που είχαν με Παπαθανασίου (Vangelis), Αργύρη «Silver» Κουλούρη  και Λουκά Σιδερά, που θεωρείται ακόμα και σήμερα από τα πιο επιτυχημένα ψυχεδελικά 60’s συγκροτήματα όλου του κόσμου.

O Ντέμης Ρούσσος (Αρτέμιος Βεντούρης Ρούσσος) γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου από Έλληνες γονείς. Η μητέρα του ήταν γνωστή καλλιτέχνης εκεί με το όνομα Νέλλη Μασλούμ. Με τις αναταραχές του Σουέζ η οικογένεια έχασε τα πάντα και αναγκάστηκε να φύγει από τη χώρα και να επιστρέψει στην Ελλάδα. Ο Ντέμης είχε το χάρισμα της μεταξένιας φωνής και το χρησιμοποίησε από μικρός. Στα 17 του χρόνια είναι μέλος των the Idols, ενώ μετά εμφανίστηκε με τους We Five. Η αναγνώριση θα έρθει όταν συσταθεί η παρέα των  Aphrodite’s Child.

Είναι εποχή επανάστασης, των παιδιών των λουλουδιών, των ελεύθερων απόψεων, των πειραματισμών και η παρέα θα εξαπολύσει ελεύθερη όλη την έμπνευση που έβγαινε από μέσα της. Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου έχει την ιδέα να μεταφερθούν στο Λονδίνο, όπου το κλίμα θα ήταν πιο δημιουργικό για ένα νέο συγκρότημα. Ένα βασικό μέλος της παρέας, ο «Silver»,  o κιθαρίστας Αργύρης Κουλούρης, έπρεπε να εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις και δε μπορεί να ακολουθήσει. Λόγω απεργιών, και εκδηλώσεων του Μάη του ’68, αλλά και επειδή δεν είχαν τις κατάλληλες άδειες εργασίας, ο δρόμος τους φέρνει στη Γαλλία όπου υπογράφουν τελικά με την Mercury Records. Η μπάντα αναγκάζεται να ξεκινήσει στους δυο πρώτους δίσκους τους χωρίς κιθάρα, μόνο με ντραμς, μπάσο και πλήκτρα. Παρόλα αυτά τα άλμπουμ End of the World (1968) και It’s Five o’Clock (1969) σημειώνουν τεράστια επιτυχία, σε Ελλάδα αλλά περισσότερο στο εξωτερικό, για να ακολουθήσει το τρίτο άλμπουμ 666 (1972), εμπνευσμένο από την Αποκάλυψη του Ιωάννη, μαζί με τον Silver. Κανείς δε μπορεί να προβλέψει πόσα πολλά ακόμα θα μας είχε προσφέρει αυτή η μπάντα αν είχε συνεχίσει μαζί.

Ιδίως το διπλό LP τους 666, (με έμφαση Hit Single: Four Horsemen) αναγνωρίζεται διεθνώς ως ένα από τα καλύτερα.

Το τραγούδι αγαπήθηκε τόσο πολύ που στην ταινία Vortex (την πρώτη ευρωπαϊκή απόπειρα του Νίκου Κούνδουρου, του 1971) στο πειραματικό πνεύμα εποχής διακόπτεται η ροή για να ακουστεί ολόκληρο υπό εικόνες κυματομορφών.

Τα παιδιά της Αφροδίτης από νωρίς γνώρισαν τεράστια επιτυχία και αναγνωρίστηκε η ιδιαίτερη φωνή του Ντέμη, με εμπορικά τραγούδια όπως το Rain’n’Tears, End of the World και It’s Five o’clock.

Αυτό που δεν γνωρίζει ο πολύς κόσμος είναι ότι ο Ρούσσος ήταν και ένας καταπληκτικός μπασίστας στο συγκρότημα (ενδεικτικά: Babylon, Battle of the Locust / Do it,  You Always stand in my Way, the Beast, the Grass is no Green).

Η μετέπειτα σόλο καριέρα του, όπως και του Vangelis εκτινάχθηκαν στο εξωτερικό, όπου και διέμεινε πολλά χρόνια. Στενές σχέσεις είχε η παρέα τους και με την Ειρήνη Παπά (που συμμετέχει στο προκλητικό και πρωτοποριακό για την εποχή κομμάτι «άπειρο» ∞, του 666). Μεγάλες εμπορικές επιτυχίες ήταν τα τραγούδια του For Ever and Ever, Goodbye my Love Goodbye, We Shall Dance, My friend the Wind, Far Away, Race to the End.

Η περίοδος των 80’s είναι μια δύσκολη και στείρα καλλιτεχνικά δεκαετία για τον καλλιτέχνη που πέρασε μεγάλη περίοδο κλινικής κατάθλιψης, χάθηκε από το προσκήνιο και πήρε πολύ βάρος που δεν κατάφερε ποτέ να το αποτινάξει από πάνω του. To 1982 συνεκδίδει το βιβλίο A Question of Weight (είναι θέμα βάρους) αναφερόμενος εκτενώς στο θέμα της παχυσαρκίας.

Ένα δείγμα μόνο του πόσο αγαπητός και αναγνωρίσιμος ήταν είναι το περίφημο περιστατικό της αεροπειρατείας. Στις 14 Ιουνίου 1985, μια μέρα πριν τα γενέθλια του, ο Ντέμης Ρούσσος είναι ένας από τους επιβαίνοντες της επιβατικής πτήσης 847 της TWA, όταν αεροπειρατές αποπειράθηκαν να καταλάβουν το αεροπλάνο. Οι αεροπειρατές τoν αναγνώρισαν ανάμεσα στους ομήρους και μάλιστα γιόρτασαν όλοι μαζί τα γενέθλια του.

To 2013 τιμήθηκε από στη «δεύτερη πατρίδα του» όπως είχε δηλώσει ότι την αισθανόταν, τη Γαλλία,  με τον τίτλο του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής.

Συζήτηση παλαιότερα είχε προκαλέσει στην Ελλάδα η δήλωση του Ντέμη την περίοδο της χούντας, όπου σε ερώτηση απάντησε «Αφήστε με να φάω την μπριζόλα μου» μη λαμβάνοντας θέση. Αγαπούσε πολύ την Ελλάδα και είχε σπίτι στην Βούλα όπου διέμενε αρκετούς μήνες το χρόνο. Χαρακτηριστική ένδυση του τα τελευταία χρόνια οι μακριές κελεμπίες πέραν των προβλημάτων παχυσαρκίας που αντιμετώπιζε θύμιζαν την καταγωγή του από την Αίγυπτο. Τόσο ο Ντέμης Ρούσσος, όσο και ο Βαγγέλης Παπαθανασίου και η Νανά Μούσχουρη ήταν από τους πρώτους έλληνες καλλιτέχνης που έκαναν καριέρα στο εξωτερικό, πρόβαλλαν την Ελλάδα και τον πολιτισμό και τους χρωστάμε πολλά.

Φυσικά καλή ήταν η σχέση του τραγουδιστή και με την έβδομη τέχνη. Το 1966 κάνει μια μικρή εμφάνιση στην ταινία του Ορέστη Λάσκου, Να ζει κανείς ή να μη ζει, ενώ αργότερα παίζει στην γαλλική L’homme qui venait du Cher (1969). Φυσικά με την διεθνή αναγνώριση εμφανίστηκε σε πάμπολλα τηλεοπτικά, σόου όπως το Top of the Pops και σειρές όπως Palmarès, Bananas,  Wogan, Champs-Elysées, Luar.

To 2012 συμμετέχει στην ταινία της Brigitte Roüan,  Tu honoreras ta mère et ta mère (Τίμα τη μητέρα σου και τη μητέρα σου), μια γαλλική χαζοκωμωδία γυρισμένη στην Ελλάδα, που μάλλον πρέπει να του τη συγχωρέσουμε. Ο Ντέμης εμφανίζεται ελάχιστα υποδυόμενος τον παπά του νησιού, έχει πάντως την πιο αξιοπρεπή εμφάνιση σε σχέση με τους υπόλοιπους ηθοποιούς.

Ενώ τραγούδια του συχνά ακούγονται σε ταινίες, από τη σόλο καριέρα του ελάχιστα επιλέχθηκαν. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να κάνουμε στο Blade Runner (1982) όπου το soundtrack ανέλαβε ο Παπαθανασίου, με τον Ρούσσο να έχει φιλική συμμετοχή ερμηνεύοντας το Tales of the Future. Επίσης για το Pagafantas (2009) ακούγεται η ερμηνεία του στο Velvet Mornings (Triki-Triki).

Η πολυταξιδεμένη ζωή του ήταν γεμάτη από ιστορίες, εμπειρίες, περιπέτειες, φήμες, μουσική. Υπάρχει άπειρο υλικό και θα θέλαμε κάποια στιγμή να δούμε μια ταινία που να αποτυπώσει κάποια από αυτά, σε βιογραφική ταινία ή έστω ντοκιμαντέρ, για τον ίδιο ή σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα παιδιά της Αφροδίτης. Σίγουρα τους το χρωστάμε.

Ολόκληρος ο κόσμος έσπευσε να εκφράσει τη λύπη του για το θάνατο του Ντέμη, φίλοι, καλλιτέχνες, πολιτικά πρόσωπα, αλλά και απλοί άνθρωποι. Συγκινητικό ήταν το αντίο του καλού του φίλου και μουσικού συνοδοιπόρου του, Βαγγέλη Παπαθανασίου:

Ντέμη φίλε μου, μόλις έφτασα στο Λονδίνο και έμαθα ότι αποφάσισες να κάνεις το μακρύ ταξίδι. Είμαι σοκαρισμένος γιατί δεν πιστεύω ότι αυτό συνέβη τόσο σύντομα. Η φύση σου έδωσε αυτή τη μαγική φωνή που έκανε εκατομμύρια ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο πολύ ευτυχισμένους. Όσο για μένα, κρατώ αυτές τις πολύτιμες αναμνήσεις που μοιραστήκαμε μαζί εκείνες τις πρώτες ημέρες και ελπίζω να είσαι ευτυχισμένος όπου και αν βρίσκεσαι.

Ας αφήσουμε όμως τον Ντέμη να μας αποχαιρετήσει με το δικό του τρόπο, με το υπέροχο Break του 666: