ΆποψηΘΕΜΑΤΑ

Editorial: Οι ταινίες που χάνονται…

tyler

Του Τάιλερ Ντέρντεν

 

filth003
Υπάρχουν προγραμματισμοί και προγραμματισμοί. Ταινίες που αν έβγαιναν στις αίθουσες χειμώνα θα πήγαιναν πολύ καλά και ταινίες που αν τις έβλεπες σε θερινό θα τις συμπαθούσες περισσότερο. Ταινίες που αγαπάς και τις περιμένεις πώς και πώς και άλλες που θεωρείς ότι δεν υπάρχει λόγος να τις δεις στη μεγάλη οθόνη.

Το Filth (Διαφθορά) είχα πάψει να ελπίζω ότι θα έρθει πλέον στις αίθουσες. Το είχα δει πέρυσι τέτοια εποχή στην Αγγλία και το είχα λατρέψει. Τι ενέργεια, τι ερμηνεία ήταν αυτή; Περίμενα, λοιπόν, να δω τι θα γίνει με την Ελλάδα, πότε θα έρθει. Και περίμενα. Και περίμενα.

Τελικά κάποια στιγμή προς το καλοκαίρι ανακοινώνεται ότι θα βγει στις αίθουσες. Τουλάχιστον δεν θα θαφτεί κατευθείαν στα ράφια του βίντεοκλάμπ, σκέφτηκα (γιατί υπάρχουν και αυτές οι περιπτώσεις, ταινιών πολύ καλών που κυκλοφορούν κατευθείαν σε DVD).

filth-poster-alternativeΑλλά το Filth (που έτσι κι αλλιώς δεν ήταν καλοκαιρινή ταινία) δεν βγήκε στις αίθουσες. Η εταιρεία ανέβαλε την προβολή του. Κι εκεί που πλέον είχα πει ότι θα το δούμε κατευθείαν στα βίντεοκλαμπ, ξαφνικά η εταιρεία αποφασίζει να βγάλει την ταινία στις αίθουσες.

Σε δύο αίθουσες για να ακριβολογούμε. Χωρίς ιδιαίτερη προειδοποίηση, διαφήμιση. Έτσι απλά. Υπάρχει αυτό και παίζεται εκεί. Μέχρι τότε, φυσικά, η ταινία σίγουρα θα υπήρχε σε torrent (αφού στη Βρετανία πρόλαβε και κυκλοφόρησε σε DVD). Ουσιαστικά, «θάφτηκε».

Όχι μόνο από την εγχώρια κριτική σχεδόν στην πλειοψηφία της (εντάξει καταλαβαίνω ότι σε κάποιους μπορεί να μην αρέσει), αλλά από τον ίδιο τον διανομέα της που θα την προβάλει το πολύ μια εβδομάδα ακόμα στις αίθουσες και μετά θα την αποσύρει, γιατί δεν θα έχει κόψει εισιτήρια.

Αν είναι να βγάλει κανείς την ταινία υπό τέτοιους όρους στις αίθουσες, ίσως είναι καλύτερα να μη τη βγάλει καθόλου.

*Λίγο μετά την συγγραφή αυτού του ποστ ενημερώθηκα ότι η ταινία έκοψε σε ένα τετραήμερο 115 εισιτήρια. Κάνει εντύπωση σε κανέναν;

Αγγελική Στελλάκη

Η πρώτη ταινία που είδε σε κινηματογραφική αίθουσα ήταν το Χορεύοντας με τους Λύκους. Κατά τη διάρκεια του οποίου διάβαζε Μίκι Μάους, σπάζοντας τα νεύρα όλων. Σε σινεφίλ μονοπάτια οδηγήθηκε όταν, κατά τη διάρκεια μοναχικών κινηματογραφικών βραδινών περιπλανήσεων, διαπίστωσε ότι νοιώθει μια παράξενη ευτυχία, κάθε φορά που τα φώτα χαμηλώνουν, ο ήχος του προτζέκτορα πλημμυρίζει το χώρο και μυρωδιά ποπ κορν ξεχύνεται στην αίθουσα.

Μια σκέψη για το “Editorial: Οι ταινίες που χάνονται…

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *