ΆποψηΘΕΜΑΤΑ

Editorial: Μια εναλλακτική πρόταση διανομής

 Του Tyler Durden

electra 003a

Τον δρόμο για έναν καινούριο τρόπο διανομής ανοίγει η ταινία του Πέτρου Σεβαστίκογλου, Electra. Η ταινία θα προβάλλεται σε μία προβολή, κάθε Δευτέρα και Παρασκευή για δύο μήνες (Δεκέμβριος – Ιανουάριος). Γιατί παρουσιάζει ενδιαφέρον αυτός ο τρόπος προβολής; Πρώτον, δίνει στον σκηνοθέτη την ανεξαρτησία και την ασφάλεια: ξέρει για πόσο διάστημα θα παίζεται η ταινία του και πού θα παίζεται.

Επίσης, δίνει τη διάρκεια. Εκεί που άλλες ελληνικές ταινίες (ιδιαίτερα εάν είχαν την ιδιαίτερη αισθητική ματιά της Electra) θα εξαφανίζονταν από τις αίθουσες μέσα σε δύο εβδομάδες το πολύ, το ελληνικό κοινό έχει την ευκαιρία να την ψάξει, να την αναζητήσει και το σημαντικότερο: να την βρει.

Ίσως είναι και μια θεατρική προσέγγιση για τον Σεβαστίκογλου που έχει ασχοληθεί και με το θέατρο: λιγότερες προβολές, μεγαλύτερη «κοινωνία» με τους δημιουργούς.

Παρόμοιο δρόμο με αυτόν του Σεβαστίκογλου ακολουθούν όλο και περισσότεροι έλληνες σκηνοθέτες: από τον Άγγελο Σπάρταλη πέρυσι (η ταινία του Από τη Γη στη Σελήνη είχε επίσης προβληθεί στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος), μέχρι τον  Θάνο Τσαβλή και το Goldfish που πήγε καλά στον Μικρόκοσμο.

Διαβάστε επίσης: Το γοητευτικό ρίσκο της ανεξάρτητης διανομής

tainiothiki001Πιο σημαντικό, όμως, είναι το γεγονός ότι η κίνηση αυτή ενισχύει τον ρόλο της Ταινιοθήκης ως χώρο προστασίας των ελλήνων δημιουργών, ανάδειξής τους και τόπο συνάντησης των σινεφίλ.

Στην περίπτωση του Σεβαστίκογλου, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι κάθε Δευτέρα θα είναι καλεσμένοι τόσο ο σκηνοθέτης, όσο και άλλοι συντελεστές της ταινίας (από τους πρωταγωνιστές, μέχρι άλλους σκηνοθέτες) για συζήτηση με το κοινό.

Η Ταινιοθήκη έχει την ευκαιρία -και πρέπει- να γίνει ένας ζωντανός χώρος πολιτισμού, όπου όλες οι μορφές τέχνης θα συναντούν το σινεμά και το σινεμά θα συναντά το κοινό του, σε έναν χώρο που βρίσκεται μόλις δύο βήματα από μία από τις πιο πολυσύχναστες περιοχές της Αθήνας: το πολύβουο Γκάζι.

Είναι ένα ενδιαφέρον στοίχημα. Και πρέπει να πετύχει.

Αγγελική Στελλάκη

Η πρώτη ταινία που είδε σε κινηματογραφική αίθουσα ήταν το Χορεύοντας με τους Λύκους. Κατά τη διάρκεια του οποίου διάβαζε Μίκι Μάους, σπάζοντας τα νεύρα όλων. Σε σινεφίλ μονοπάτια οδηγήθηκε όταν, κατά τη διάρκεια μοναχικών κινηματογραφικών βραδινών περιπλανήσεων, διαπίστωσε ότι νοιώθει μια παράξενη ευτυχία, κάθε φορά που τα φώτα χαμηλώνουν, ο ήχος του προτζέκτορα πλημμυρίζει το χώρο και μυρωδιά ποπ κορν ξεχύνεται στην αίθουσα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *