Editorial: Γιατί τα στούντιο προτιμούν Μάλτα αντί για… Ελλάδα
Του Τάιλερ Ντέρντεν
Την πιο απλή απάντηση στο γιατί δεν γυρίζονται ταινίες στην Ελλάδα έδωσε πριν από μερικές ημέρες ο Έλληνας σεναριογράφος του Ηρακλή, Εβαν Σπηλιωτόπουλος.
Μιλώντας στην κάμερα του Greek Hollywood Reporter, ο Σπηλιωτόπουλος αποκάλυψε γιατί η χολιγουντιανή παραγωγή αντί να έρθει Ελλάδα πήγε… Ουγγαρία.
«Δεν βρέθηκε κανείς να πει στα στούντιο τι προσφέρει η Ελλάδα». Τα αυτονόητα δηλαδή.
Όταν η υπουργός Τουρισμού δηλώνει ότι θέλει να προσελκύσει ξένες παραγωγές, πρέπει να ξέρει ότι αυτό θέλει δουλειά. Θέλει ανθρώπους να πουν τι είναι η Ελλάδα, τι προσφέρει, να πείσει τα στούντιο ότι αξίζει να γίνουν τα γυρίσματα εδώ και όχι αλλού.
Ο σεναριογράφος του Ηρακλή είπε ότι οι εταιρείες παραγωγής έστειλαν τους scouting directors στην Ελλάδα για να βρουν τοποθεσίες και εκείνοι γύρισαν… άπραγοι, χωρίς να έχουν καταφέρει να δουν κάποιον κυβερνητικό αξιωματούχο που να τους εξηγήσει πώς και τι γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, τι παρέχει η Ελλάδα, να ρωτήσει τι χρειάζεται η παραγωγή.
«Η Βουδαπέστη μας τα πρόσφερε όλα, ακόμα και στρατό» είπε ο κ. Σπηλιωτόπουλος, ο οποίος είπε ότι προκειμένου να έρθουν ξένες παραγωγές στην Ελλάδα, η χώρα θα πρέπει να στείλει αντιπρόσωπο στο προξενείο του Λος Άντζελες, να πραγματοποιηθούν συναντήσεις με στούντιο, να παρουσιαστεί ένα ολοκληρωμένο πακέτο στους παραγωγούς.
Tόσο τα γυρίσματα του Πριν τα Μεσάνυχτα στη Μεσσηνία, όσο και εκείνα του Τα Δύο Πρόσωπα του Ιανουαρίου σε Κρήτη και Ακρόπολη έδειξαν ότι υπάρχουν υπέροχοι χώροι γυρισμάτων που μπορούν να «πρωταγωνιστήσουν» σε μεγάλες ταινίες. Αρκεί να μην κοστίσουν στα στούντιο μια περιουσία, να μην βρουν το ΚΑΣ απέναντι τους να κάνει και… σεναριακές προτάσεις -μην απορείτε έχει συμβεί!
Εδώ στην Ελλάδα είμαστε ικανοί να τους πούμε να μη γυρίσουν την ταινία τους γιατί παρεκκλίνουν από το γνωστό μύθο του Ηρακλή. Δεν είναι τυχαίο που στα τόσα χρόνια σινεμά ελάχιστες ξένες παραγωγές έχουν γυριστεί στη χώρα μας.
Όπως δεν είναι τυχαίο που η Νέα Υόρκη είναι η μεγαλύτερη κινηματογραφική μητρόπολη. Τη δεκαετία του 1970, ο Δήμος της Νέας Υόρκης αποφάσισε να «αγκαλιάσει» τους κινηματογραφιστές, να κάνει πολύ εύκολα τα γυρίσματα στην πόλη, να δώσει πρόσβαση παντού, με λίγα χρήματα, να διευκολύνει, να προτείνει λύσεις.
Εδώ τα πράγματα είναι αλλιώς. Και όπως λέει και ο κ. Σπηλιωτόπουλος «Ο Αλέξανδρος πήγε αλλού να κάνει γυρίσματα, η Τροία πήγε αλλού να κάνει γυρίσματα. Τώρα ανακοινώθηκε ότι θα γίνει ταινία ο Οδυσσέας. Θέλετε να πάμε στοίχημα εάν θα γυριστεί στην Ελλάδα ή στη Μάλτα;»
Εμείς, πάντως, θα βάζαμε τα λεφτά μας στο νησί των Ιπποτών και όχι στην Ιθάκη.
Δεν είναι έτσι ακριβώς. Το κυριότερο είναι το Υπουργείο Οικονομικών. Η φορολογία είναι απαγορευτική για ξένες παραγωγές. Τα στούντιο δε συζητούν με Υπουργεία αλλά με Έλληνες συμπαραγωγούς που θα κάνουν αυτή τη δουλειά για τους ξένους. Οι Έλληνες παραγωγοί είναι πάντα ανοικτοί σε συνεργασίες και δεν ενδιαφέρονται ούτε στο ελάχιστο για ιστορικές παρατυπίες (βλ. λοχαγός Κορέλι). Δυστυχώς όμως σαν χώρα κοστίζουμε πολύ, δείτε λίγο το αντίστοιχο φορολογικο καθεστώς σε Μάλτα και Ουγγαρία και θα καταλάβετε τι εννοώ