Editorial: Your movie
Του Tyler Durden
Μπορούμε να κάτσουμε εδώ και να τσακωνόμαστε αιωνίως για τις καλύτερες ταινίες στην ιστορία του σινεμά. Κάποια στιγμή, όμως, κάπου θα καταλήξουμε. Σε ένα κοινό συμπέρασμα, σε μια κοινή λίστα. Όσον αφορά τις αγαπημένες μας, όμως… Ε, αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.
Σχεδόν όλοι μας έχουμε μια αγαπημένη ταινία. Μία ταινία που δεν βαριόμαστε να τη βλέπουμε, να συζητάμε για αυτήν, που την υπερασπιζόμαστε με νύχια και με δόντια απέναντι σε έναν αδιόρατο «εχθρό» που προσπαθεί να την διαβάλλει, ενώ βρίσκουμε ανακούφιση σε όσους -σαν εμάς- αναγνωρίζουν τη μεγαλοφυΐα της.
Κι αυτές τις ταινίες τις κουβαλάμε για πάντα μέσα μας. Για μένα είναι το Fight Club, που δεν με αφήνει ποτέ να κοιμηθώ όταν το έχω δει. Που με γεμίζει με σκέψεις, με απορίες, με συναισθήματα, κάθε φορά καινούρια.
Φταίνε οι εμπειρίες μας. Αυτά που έχουμε ζήσει, τροφοδοτούν αυτά που αγαπάμε. Διαδικασίες ενηλικίωσης, δύσκολες στιγμές, σχέσεις με γονείς, εραστές, παιδιά, όλα αυτά δεν μπορούν να μείνουν έξω από την κινηματογραφική μας εμπειρία.
Που και η ίδια με τη σειρά της παίζει τον δικό της ρόλο στο πώς θα μας φανεί μια ταινία. Η σημασία της κινηματογραφικής εμπειρίας δεν έχει ακόμα πλήρως αναλυθεί στην κινηματογραφική θεωρία. Μια ταινία που είδες κάποτε με κάποιον φίλο που πια δεν συναντάς, μια κινηματογραφική συνήθεια -να πηγαίνεις για παράδειγμα σινεμά κάθε Κυριακή απόγευμα, στην πρώτη προβολή-, μία ταινία που είδες σε κάποιο πρώτο ραντεβού ή ακόμα και μία που δεν είδες ποτέ -τουλάχιστον όχι τότε που έπρεπε, όχι με αυτόν ή αυτήν που έπρεπε. Και αυτό ακόμα θα σε συνοδεύει.
Υπάρχει πάντα εκείνη η αποφασιστική στιγμή. Η στιγμή που μία ταινία τρυπώνει στην καρδιά σου, φωλιάζει εκεί και δεν μπορεί να βγει ούτε με όλα τα φτυάρια των κριτικών. Η αποφασιστική στιγμή που λες ότι η ταινία αυτή είναι δική σου, είναι φτιαγμένη από το δικό σου υλικό. Την αναγνωρίζεις γιατί είσαι μέσα της, κομμάτι της και ας μην είχες καμία σχέση στο να γυριστεί. Γιατί -και αυτό είναι μεγάλη ευθύνη- η ταινία αυτή είναι η ταινία σου.
* Η φωτογραφία εξωφύλλου είναι έργο του Τζεφ ΜακΜίλιαν.
