Οι απαρχές του ερωτικού κινηματογράφου
Τολμηρό θέμα! Πολλοί το θεωρούν θέμα ταμπού. «Τι μας νοιάζει τώρα για τον ερωτικό κινηματογράφο; Και από πού και ως που θεωρείται κινηματογραφικό είδος;» Άλλοι τον συνδέουν με την πορνογραφία. Πραγματικά, δεν έχει κανείς την παραμικρή περιέργεια πώς ξεκίνησε ο ερωτικός κινηματογράφος;
Προτού ξεκινήσω με το κείμενο θα πρέπει να πείσεις το μυαλό σου πως 
ερωτικός κινηματογράφος και πορνογραφία μπορεί να είναι το ίδιο, αλλά μπορεί και να μην είναι. Αυτό εξαρτάται από το πώς το βλέπει ο καθένας από μας, τι συντηρητικές ή φιλελεύθερες ιδέες έχουμε και τι θεωρούμε ηθικό και τι όχι.
Μη ξεχνάς, πως από την προ Χριστού εποχή, εξάλλου, όλοι οι λαοί του πλανήτη πειραματίστηκαν με τον ερωτισμό σε συνδυασμό με την τέχνη : οι Ινδοί είχαν τη γλυπτική, οι Ιάπωνες τη ζωγραφική, οι Ρωμαίοι και οι αρχαίοι Έλληνες την κεραμική.
Για κάποιους, η πορνογραφία είναι ξεκάθαρα συνδεδεμένη με το σεξ ενώ ο ερωτικός κινηματογράφος εκθειάζει τον ερωτισμό και τη σεξουαλικότητα απαλλαγμένα από την προστυχιά.
Πάμε τώρα στο κύριο θέμα του κειμένου. Ερωτικός κινηματογράφος. Θα εκπλαγείς όταν μάθεις από πότε ξεκίνησε αυτό το είδος. Από την εποχή που οι αδερφοί Λυμιέρ εφηύραν τη μηχανή λήψης, δηλαδή το βωβό κινηματογράφο.
Ναι, ναι, καλά διαβάζεις φίλε αναγνώστη. Την εποχή που η παντομίμα κυριαρχούσε στο κινηματογραφικό πανί με σπουδαίους καλλιτέχνες να κάνουν αισθητή την παρουσία τους στο star system, κάποιοι «άτακτοι» καλλιτέχνες θέλησαν να επιδοθούν στο είδος αυτό.
«Μπροστάρηδες» ήταν οι Γάλλοι Eugéne Pirou και Albert Kirchner με τη μικρού μήκους ταινία «Le Coucher de la Mariée», όπου η Louise Willy κάνει στριπτίζ στο μπάνιο. Η Γαλλία, λοιπόν, ήταν η πρωτοπόρα χώρα στον 
ερωτικό κινηματογράφο με ταινίες made in Paris! Χαρακτηριστικό των ταινιών ήταν ένα μαντήλι τοποθετημένο στο γεννητικό όργανο της γυναίκας, προκειμένου να μην προσβληθούν τα «χρηστά ήθη της εποχής.
Καθώς, λοιπόν, ο κινηματογράφος εξελισσόταν, οι δημιουργοί ερωτικών ταινιών δεν άφηναν τίποτα στη φαντασία του θεατή, με το «Nudist Bar» να προκαλεί και να αποτελεί σήμερα ένα vintage ερωτικό φιλμ.
Μετά τη Γαλλία, ακολουθεί η Ιταλία με τον Francesco Bertolini να σκηνοθετεί την «Κόλαση του Δάντη», όπου απεικονίζεται η γύμνια των ηθοποιών που ενσαρκώνουν τις ψυχές στην κόλαση. Η ταινία ήταν η πρώτη που έδειξε γυμνό στο πανί. Άλλος δημιουργός που αφιέρωσε το έργο του στις ερωτικές ταινίες είναι ο Tinto Brass με τον «Καλιγούλα» και το «Cosi fan tutte» να είναι από τις πιο γνωστές.
Η Αμερική δεν θα μπορούσε να μείνει έξω από αυτή την τεράστια βιομηχανία, με την ταινία «Inspiration» να κατέχει την πρωτιά στο είδος αυτό. Προβλήθηκε το 1915 έχοντας την πρώτη σκηνή γυμνού από την ηθοποιό Audrey Munson. Μη φανταστείς βέβαια πως έδειχνε και πολλά πράγματα, αφού η Munson έκρυβε τα επίμαχα σημεία με την μακριά πλούσια κώμη της.
Όσον αφορά τις ασιατικές χώρες, εκεί ακόμα και το φιλί θεωρείται ταμπού μέχρι και σήμερα. Σκέψου πιο παλιά τι γινόταν! Τα πράγματα εκεί είναι 
αυστηρά σε σχέση με την Ευρώπη και την Αμερική. Αυτό, όμως, δεν ακυρώνει την ύπαρξη ερωτικών ταινιών στη συλλογή του ασιατικού κινηματογράφου. Το βωβό φιλμ «The Big Road», που προβλήθηκε το 1934 στην Κίνα έχει μια σκηνή όπου νεαρές κοπέλες γδύνονται για να πλυθούν στο ποτάμι, ενώ τις παρακολουθούν δύο άλλες γυναίκες. Στην Ιαπωνία «Η Αυτοκρατορία των Αισθήσεων» του 1976 περιείχε σκηνές σεξ, δεν προβλήθηκε ποτέ στη χώρα, ενώ οι τολμηρές σκηνές γυρίστηκαν στη Γαλλία.
Στην Ελλάδα, το πρώτο ερωτικό δημιούργημα ανήκε στον Ορέστη Λάσκο που το 1931 δημιούργησε το «Δάφνις και Χλόη», το οποίο επανεκτελέστηκε από την Μίκα Ζαχαροπούλου το 1966. Την ίδια χρονιά, ο Ροβήρος Μανθούλης έδωσ
ε στο ελληνικό κοινό την ταινία «Πρόσωπο με Πρόσωπο», το οποίο κέρδισε Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Το 1963, ο Νίκος Κούνδουρος δημιούργησε μια ταινία ύμνο στον ερωτισμό με τίτλο «Μικρές Αφροδίτες». Από το 1970 και μετά, περνάμε σε ταινίες που ο Όμηρος Ευστρατιάδης και η Φίνος Φιλμ δημιούργησαν , και σιγά σιγά ο ερωτισμός των ταινιών ξεφτίζει και τείνει προς τη light πορνογραφία, φτάνοντας στην cult φιγούρα του γνωστού σε όλους Γκουσγκούνη.
Ο ερωτικός κινηματογράφος ή πορνογραφία –όπως θες πες το- με τα γυμνά ενσταντανέ των ηθοποιών, με σκηνές σεξ, με στριπτίζ, αποτελούσε ταμπού από τη στιγμή που ξεκίνησε μέχρι το 1970, που το Αμερικάνικο Κογκρέσο δήλωσε δημόσια πως η πορνογραφία δεν είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα, αλλά οι πουριτανικές απόψεις των ανθρώπων. Από τότε, ο ερωτικός κινηματογράφος άνθισε και σήμερα αποτελεί μια από τις πιο κερδοφόρες βιομηχανίες παγκοσμίως.
Αν θέλεις, υπάρχει και ενα ντοκιμαντερ για τον ερωτικό κινηματογράφο:
Έτσι ξεκίνησε ο ερωτικός κινηματογράφος. Ένα …τολμηρό ντοκιμαντέρ.
Πολύ ενδιαφέρον κείμενο. Δεν είμαι ειδήμονας, σίγουρα κάποιοι άλλοι θα γνωρίζουν περισσότερα, έχω όμως την εντύπωση ότι ερωτικός κινηματογράφος και πορνογραφία διαφέρουν κυρίως ερμηνευτικά και ως περιεχόμενο. Δηλαδή, ενώ ο πρώτος αναφέρεται στον αισθησιασμό και προσεγγίζει εγκεφαλικά τον θεατή, ο δεύτερος είναι μια στυγνή αναπαράσταση της ερωτικής πράξης. Το ενδιαφέρον είναι, ότι συνήθως ο ερωτικός κινηματογράφος δεν είχε πολλές σκηνές γυμνού, οι οποίες δε περνούσαν από το φακό εμβόλιμα και γρήγορα, λόγος για τον οποίο επικράτησε και ο όρος “τσόντα”.Υπάρχουν σίγουρα διάφορες μορφές που εκφράστηκε, σίγουρα υπήρξαν σημεία σταθμοί, όπως τα 60-70’s με την Ιστορία της Ο ή την Εμμανουέλα. Μετά περί τα 80-90’s έχουμε ένα άλλο είδος τις αποκαλούμενες “σεξοκωμωδίες”, που οι πιο παλιοί ίσως θυμούνται στο πάλαι-ποτέ New Channel, τον πρώτο χρόνο που άρχισε να εκπέμπει στη χώρα μας. Σήμερα ένα φίλμ λέμε ότι είναι “αισθησιακό” για να το διαχωρίσουμε από το ερωτικού περιεχομένου, που συνήθως παραπέμπει σε πορνό. Το τελευταίο, πολλές φορές το μπερδεύει ο κόσμος με αισθηματικές ταινίες και έτσι έχει επικρατήσει ο όρος “ακατάλληλου περιεχομένου”.
Gimli θα συμφωνησω μαζι σου. Ο ερωτικος κινηματογραφος έχει να κανει με τη σεξουαλικοτητα του ατομου,χωρις να το κανει να φαινεται προστυχο, ενω η πορνογραφια ειναι καθαρο σεξ. Εκτος απο τις σεξοκωμωδιες -που ομολογω πως δεν τις ηξερα- υπαρχουν και τα σεξοθριλερ (αν μπορει καποιος να το πει ετσι), με το πιο γνωστο “Βασικο ενστικτο”.
Ο όρος ‘τσόντα’(ετυμολογική σημείωσις: τσόντα = εκ της Ιταλικής giunta (πρβλ. και Ισπ. junta) που σημαίνει ένωση, προσθήκη κλπ.) χρησιμοποιήθηκε, γιατί οι πρώτες πορνογραφικές σκηνές παρουσιάστηκαν εμβόλιμες σε φιλμ με τελείως διαφορετικό περιεχόμενο. Δηλαδή, ο μηχανικός προβολής για να ικανοποιήσει το αποκλειστικά ανδρικό κοινό της αίθουσας μόνταρε και δύο-τρία λεπτά πορνό. Όπως ήταν αναμενόμενο η ανδρική πελατεία αυξανόταν συνεχώς και καθώς οι εποχές για τον κινηματογράφο (λόγω της τηλεόρασης και, αργότερα, του βίντεο) ήταν δύσκολες τα εμβόλιμα τρίλεπτα ολοένα και αυξάνονταν ώσπου η προσθήκη (η τσόντα) υποκατέστησε την κύρια ταινία.