Απο Μηχανής (Ex Machina)
Ένας νεαρός προγραμματιστής, o Κέιλεμπ, δουλεύει σε μια εταιρεία υπολογιστών – κολοσσό μέχρι που μια μέρα κερδίζει ένα ταξίδι στο πολυτελές κτήμα του ιδιοκτήτη της εταιρείας. Κατά την άφιξή του με ελικόπτερο βρίσκει τον εαυτό του σε μια χαώδη έκταση πλούσιου φυσικού τοπίου. Καταλήγοντας σ’ ένα πλήρως αυτοματοποιημένο σπίτι, όπου απαραίτητη προϋπόθεση για να ανοίξουν οι πόρτες είναι μια προσωπική κάρτα πρόσβασης, έρχεται πρώτη φορά σε επαφή με τον ιδιόρρυθμο Νέιθαν. Εκεί καταλαβαίνει ότι ο σκοπός του επάθλου το οποίο κέρδισε δεν είναι άλλος παρά να αποτελέσει μέρος μιας ιδιότυπης εφαρμογής του πειράματος Τούρινγκ, σύμφωνα με το οποίο πρέπει να αποφασίσει για την ανθρώπινη ή όχι φύση ενός ρομπότ με τεχνητή νοημοσύνη που έχει κατασκευάσει ο Νέιθαν, την Έιβα.
Η πρώτη σκηνοθετική προσπάθεια του Άλεξ Γκάρλαντ, γνωστού από το μυθιστόρημα Η Παραλία και τα σενάρια των 28 μέρες μετά και Sunshine, δεν σ’ αφήνει καθόλου αδιάφορο, ειδικά εάν είσαι λάτρης των ταινιών επιστημονικής φαντασίας. Το ζήτημα της τεχνητής νοημοσύνης εμφανίζεται συχνά στις κινηματογραφικές εμπνεύσεις, το μόνο που μένει είναι κάθε φορά να σερβιρίζεται και με ωραιότερο ή έστω στυλιζαρισμένο και ατμοσφαιρικό τρόπο, όπως στο Από μηχανής.
Το ρομπότ που έχει κατασκευάσει ο Νέιθαν (Όσκαρ Άιζακ) είναι γένους θηλυκού, ντροπαλό αλλά και πανέξυπνο, καθώς έχει την δυνατότητα να επεξεργάζεται όλα εκείνα τα στοιχεία που μπορεί να διαθέσει η μηχανή αναζήτησης Blue Book που ανήκει στην εταιρεία του. Η Έιβα (Αλίσια Βικάντερ) νιώθει, σκέπτεται, συζητάει, ζωγραφίζει, επιθυμεί την ελευθερία της και σταδιακά στρέφεται εναντίον του δημιουργού της. Όταν γνωρίζει τον Κέιλεμπ (Ντόμναλ Γκλίσον), προσπαθεί να ντυθεί «ανθρώπινα» για να του γίνει αρεστή, επιστρατεύει την σεξουαλικότητά της αλλά και την ευφυία της, όπως όταν για παράδειγμα θα αναγνωρίσει τα ψέματα του Κέιλεμπ που ούτε ο ίδιος δεν έχει παραδεχθεί στον εαυτό του ότι λέει.
Η εξέλιξη της ιστορίας πραγματοποιείται εγκλωβισμένη στην τεράστια έπαυλη του Νέιθαν, με πρωταγωνιστές του τρεις τους αλλά και την Κιόκο, μια βοηθό – δούλα του Νέιθαν που τον υπηρετεί και τον φροντίζει χωρίς να μιλάει.Μια σειρά από δίπολα αντιθέσεων εμφανίζονται σαν άξονες στην πορεία του έργου. Συνεχείς αναφορές στα 80s από τον Νέιθαν (αγάπη για τους Γκοστμπάστερς και μια απολαυστική χορευτική σκηνή του Όσκαρ Άιζακ υπό τους ήχους του Get down Saturday Night ) σε σχέση με το απόλυτα εκσυγχρονισμένο περιβάλλον που ζει, ο αφελής υπάλληλος στα χέρια του εκμεταλλευτή εργοδότη και η αιώνια εναλλαγή σύγκρουσης και επαφής της γυναίκας (στην συγκεκριμένη περίπτωση ρομπότ) με τον άντρα. Προσεγμένη προσέγγιση σ΄ όλες τις πλευρές του έργου από την επιλογή των ονομάτων των ηρώων (με εκείνο της Έιβα – AVA- να ξεχωρίζει για την πιο εύκολη βιβλική σύνδεση με την πρώτη γυναίκα) μέχρι την τοποθέτηση πινάκων του Πόλοκ (για την επεξήγηση του ότι κάτι τυχαίο δεν μπορεί να είναι και σπουδαίο, παρά το αντίθετο).
Με ρυθμό που επιδιώκει την συνεχή ενίσχυση της αγωνίας του θεατή και την προετοιμασία για μια κορύφωση που τελικά δεν έρχεται– τουλάχιστον στον βαθμό που προσωπικά θα περίμενα – το Από μηχανής καταλήγει σ’ ένα τέλος, που αν και διατηρεί έναν λυρισμό στην κινηματογράφηση (όπως οι σκηνές του μαχαιρώματος και της αναζήτησης γυναικείου δέρματος από την Έιβα για να καλύψει την ρομποτική φύση της), παραμένει σε μονοπάτια προβλέψιμα και ήρεμους τόνους.
