ΕΞΟΡΙΑ (EXILE)

Ο Άρης βρίσκεται σε μία λέμβο στη θάλασσα και διασώζεται. Δηλώνει πως είναι ο κανένας αλλά η επιστροφή του στην ίδια του την χώρα είναι κάτι μεταξύ μαρτυρίου, απανθρωπιάς και εκμετάλευσης. Θα προσπαθήσει να επιβιώσει μέσα σε ένα περιβάλλον που θρησκεία, μικροαστισμός, ελιτισμός, φασισμός και όλα τα στοιχεία της (ελληνικής) οικονομικής κρίσης θα τον συνθλίψουν.

Δεύτερο μέρος της τριλογίας της κρίσης από τον Βασίλη Μαζωμένο ( προηγήθηκαν οι Γραμμές και μετά ακολούθησε το Καθαρτήριο), η Εξορία αν και γυρισμένη το 2019, κατάφερε να προβληθεί στο 60 Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης ( και μετέπειτα σε πολλά διεθνή), η πανδημία όμως δεν άφησε περιθώρια για την κυκλοφορία της στις αίθουσες. Τώρα 3 χρόνια μετά η Εξορία αν και μεσαία ταινία της άτυπης τριλογίας, ήρθε να ολοκληρώσει το έργο του σκηνοθέτη.

Πριν τον σουρεαλισμό του Καθαρτηρίου, η Εξορία ξαφνιάζει με τον επιτηδευμένο υπερεαλισμό της, δημιουργεί μία αίσθηση μαύρου αλλά και βιτριολικού χιούμορ ( ο τενίστας δημόσιος ασφαλίτης αλλά και οι τελευταίες σκηνές στο νοσοκομείο), προκαλεί μία αμηχανία στην αρχή με το θρησκευτικό περιστατικό αλλά έρχεται να το σώσει ( και να το δικσιολογήσει έπειτα στις σκηνές με την βιτσιόζικη περφόρμανς).

Η σκηνοθεσία του Βασίλη Μαζωμένου πάντα χέρι-χέρι με την φωτογραφία ( κάτι που τελειοποιήθηκε στο Καθαρτήριο), ο Στέφανος Κακαβούλης είναι ο ιδανικός κανένας και η Εξορία αποτελεί στην τελική ένα ωραίο, σινεφιλικό περίεργο ελληνικό φιλμ, στην παράδοση της κεντροευρωπαϊκής σχολής, που συνδυάζει τον μινιμαλισμό των λόγων της (του σεναρίου δηλαδή) με τον χείμαρρο των νοημάτων της και όλων αυτών που καυτηριάζει. Με καριέρα στο εξωτερικό και πληθώρα βραβείων, τώρα δοκιμάζει την τύχη της και στην Ελλάδα ( που πάλι-μόνιμα-είναι σε κρίση).

Η ταινία προβάλεται από 16 Μαρτίου αποκλειστικά στο Studio New Art Cinema ( Πλατεία Αμερικής).