Fantastic Four
Εν μέσω της μανίας με τους υπερήρωες, επιχειρείται ένα reboot στην ιστορία των Φανταστικών Τεσσάρων: του Human Torch, του Mr. Fantastic, της Invisible Woman και του Thing. Δυστυχώς, ακολουθεί όλα τα λάθος βήματα στη συνταγή.
Ο Ριντ Ρίτσαρντς είναι ένας ταλαντούχος επιστήμονας που με τη βοήθεια του φίλου του, Μπεν Γκριμ, ανακαλύπτει μία πύλη σε μια άλλη διάσταση. Το πείραμα αυτό θα προσελκύσει την προσοχή ενός επιστήμονα που θα τον καλέσει να δουλέψει σε ένα ίδρυμα. Εκεί με τη βοήθεια της νεαρής Σου Στορμ και του αδελφού της Τζόνι Στορμ, καθώς και του Βίκτορ Βον Ντουμ, του ανθρώπου που είχε πρώτος την ιδέα για τη μεταφορά σε μία άλλη διάσταση. Όταν το ίδρυμα απειλεί να τους πάρει το πρότζεκτ, κάποια από τα μέλη της ομάδας θα αποφασίσουν να πραγματοποιήσουν μόνοι τους το ταξίδι στην άλλη διάσταση. Οι συνέπειες θα είναι απρόσμενες, καθώς εκεί θα συναντήσουν μία πηγή ενέργειας που θα τους δώσει ξεχωριστές δυνάμεις.
Θέλοντας να απευθυνθεί σε ένα νεότερο κοινό και με την προοπτική ενός καινούριου μπλοκμπάστερ που θα μπορούσε να οδηγήσει σε μία ολόκληρη σειρά περιπετειών, η 20th Century Fox είχε την έμπνευση να προσλάβει τέσσερις πολύ καλούς ηθοποιούς (τον ανερχόμενο Μάιλς Τέλερ, την Κέιτ Μάρα, τον Τζέιμι Μπελ και τον Μάικλ Τζόρνταν). Και οι τέσσερις γνωστοί από indie εμφανίσεις, αποτελούσαν ενδιαφέρουσες επιλογές -τουλάχιστον αρχικά.
Η ταινία, όμως, γρήγορα δείχνει ότι δεν έχει τίποτα καινούριο να προσφέρει τόσο σε σχέση με την προηγούμενη ταινία, όσο και στο είδος της. Στο μεγαλύτερο κομμάτι της αναλώνεται σε μία βαρετή αφήγηση, χωρίς νεύρο, χωρίς εντυπωσιακά εφέ και χωρίς ιδιαίτερη ανάπτυξη των χαρακτήρων. Η παραγωγή φαίνεται ότι ήθελε τον Μόργκαν Φρίμαν για τον ρόλο του Φράνκλιν Στορμ, αλλά… ξέμεινε με τον Ρεγκ Κέιθι. Δεν είναι ο μόνος που αισθάνεται αμήχανα στον ρόλο του. Ο Μάικλ Μπ. Τζόρνταν φαίνεται ότι θα ήθελε να βρίσκεται σε κάποιο Fast and Furious, η Κέιτ Μάρα μοιάζει να περιμένει απλά να περάσει ο χρόνος, ενώ τον Τζέιμι Μπελ τον ακούσαμε, αλλά ίσα που τον είδαμε στην ταινία. Παράλληλα, δεν είναι τυχαίο που ο χαρακτήρας του Βίκτορ Βον Ντουμ παρομοιάζεται με τον Μπόρατ (ο Τόμπι Κέμπελ του μοιάζει και φυσιογνωμικά). Ο μόνος που μοιάζει να προσπαθεί πραγματικά είναι ο Μάιλς Τέλερ, τον οποίο λυπάσαι για τις ατάκες που έχει να ξεστομίσει. Η αλήθεια είναι ότι ο ρόλος του πάει και ότι κάνει ό,τι μπορεί.
Πέρα από τη σεκάνς μετά το ατύχημα, όπου οι ήρωες της ταινίας βρίσκονται να είναι πειραματόζωα του στρατού -το κομμάτι αυτό είναι το πιο ενδιαφέρον της ταινίας-, οι Fantastic Four δεν απογειώνονται ποτέ. Κάνουν τα κλασικά λάθη που έκαναν αρκετές ταινίες με υπερήρωες πριν εμφανιστεί στο προσκήνιο η Marvel: ασχολούνται επιφανειακά με τους χαρακτήρες, αποτελώντας μία μεταφορά αυτού που θα διάβαζε κανείς στο… CV τους. Δεν ασχολούνται με το δεύτερο επίπεδο, τους φόβους, τις ανασφάλειες, τα πραγματικά χαρακτηριστικά. Ακόμα και όταν το κάνουν μοιάζει ψεύτικο, βεβιασμένο.
Τουλάχιστον η Marvel -ακόμα και αν ακολουθεί γνωστά μονοπάτια- γνωρίζει και σέβεται τους ήρωές της.
Ο Τζος Τρανκ (Chronicle) δείχνει την απειρία του σε μία ταινία μεγάλου μπάτζετ και υψηλών προσδοκιών που αποτυγχάνει να εντυπωσιάσει ακόμα και στο βασικό επίπεδο: εκείνο της περιπέτειας και των ειδικών εφέ.
Τελικά να τη δω;
Μόνο εάν αγαπάτε πολύ τους Fantastic Four. Σε άλλη περίπτωση περιμένετε τον Ant-Man. Κι εμείς υπογράφουμε και αίτημα επιστροφής των πνευματικών δικαιωμάτων της ομάδας υπερηρώων στη Marvel.
Fun trivia: Λίγα 24ωρα πριν την πρεμιέρα της ταινίας, οι πρωταγωνιστές της παραδέχθηκαν ότι δεν την έχουν δει, ενώ δεν εμφανίστηκαν και ιδιαίτερα ενθουσιασμένοι… Περιμένουμε να δούμε τι θα πει και ο Μάιλς Τέλερ, ο οποίος ως γνωστόν δεν μασά τα λόγια του.
