Fear the Walking Dead Επεισόδιο 2: Ο ρεαλισμός και η παράνοια

Το Fear the Walking Dead ξεκίνησε την προηγούμενη εβδομάδα και έκτοτε δε σταμάτησε να σπάει τα ρεκόρ. Από το πετυχημένο ξεκίνημα, που σημείωσε ρεκόρ τηλεθέασης στην καλωδιακή τηλεόραση, με 10,1 εκατ. θεατές, η σειρά φαίνεται να είναι ο κύριος παράγοντας που έσπρωξε ολόκληρο το δίκτυο του AMC Global σε αστρονομικά νούμερα. Ήδη, πριν καλά καλά προβληθεί το δεύτερο επεισόδιο, όπως αποκάλυψε το Variety, ανακοινώθηκε ότι η σειρά ανανεώνεται και για δεύτερο κύκλο, άλλων 15 επεισοδίων.

Ενώ το πρώτο επεισόδιο μάς έφερε περισσότερο σε επαφή με τους χαρακτήρες και τις ζωές τους πριν το ξέσπασμα της πανδημίας, το δεύτερο επεισόδιο είναι γεμάτο «ζουμί». Οι τρεις βασικοί χαρακτήρες, ο Νικ, ο Τραβις κι η Μάντισον έχουν ήδη αντιμετωπίσει, από το τέλος του πρώτου επεισοδίου, το πρώτο τους ζόμπι και γνωρίζουν καλά τι συμβαίνει. Αυτό που μένει, είναι να το μάθουν και οι συμπολίτες τους! Έτσι οι θεματικές τοποθεσίες εκκλησία-νοσοκομείο-σχολείο, του πρώτου επεισοδίου, δίνουν τη θέση τους στα σπίτια των χαρακτήρων, αλλά και στους ανοιχτούς δρόμους, όπου πλέον επικρατεί ξεκάθαρα το χάος. Η Μάντισον θα επιστρέψει αναγκαστικά στο σχολείο, που όμως δεν θα είναι το ίδιο όπως το άφησε.

Ο ρεαλισμός που είχε σχολιαστεί θετικά στο πρώτο επεισόδιο συνεχίζει και στο δεύτερο.

Οι χαρακτήρες είναι απλοί κανονικοί άνθρωποι, με ελαττώματα και προβλήματα. Δεν έχουν γίνει ακόμα φαντεζί ήρωες επιβίωσης, όπως για παράδειγμα ο Ντάριλ ή η Μισόν της άλλης σειράς. Ο αγαπημένος του κοινού, Νικ, είναι ναρκωμανής και έχει να αντιμετωπίσει και την εξάρτηση του, ενώ ο Τράβις έχει να αντιμετωπίσει τα προβλήματα του αποτυχημένου προηγούμενου γάμου του και την κακή σχέση με το γιο του Κρις. Ο ρεαλισμός όμως, αντικατοπτρίζεται και στις αντιδράσεις των πολιτών στην πανδημία. Έτσι, οι εκτελέσεις των πρώτων θυμάτων που μετατρέπονται σε ζόμπι αντιμετωπίζονται από τους πολίτες ως κατάχρηση εξουσίας από την αστυνομία και ξεσπούν διαδηλώσεις που πολύ γρήγορα εξελίσσονται σε παρατραβηγμένα επεισόδια που πνίγουν όλη την πόλη στο χάος, ενώ οι δρόμοι είναι μονίμως μποτιλιαρισμένοι και τα τηλεφωνικά δίκτυα πασχίζουν να δουλέψουν χωρίς να τα καταφέρνουν και οι γραμμές έκτακτης ανάγκης μιλούν συνεχώς. Η ολοκληρωτική κατάρρευση δεν είναι πια μακριά…

Ο ρεαλισμός, παράλληλα φαίνεται και στους μολυσμένους πολίτες. Έτσι τα ζόμπι δεν είναι τόσο αποκρουστικά και τρομακτικά όπως στην αντίστοιχη σειρά the Walking Dead, με παραμορφωμένα πρόσωπα, σάρκες να κρέμονται, δόντια και νύχια να εξέχουν. Είναι πολύ πιο ανθρωπόμορφοι, εκφράζοντας έτσι και τη δυσκολία των ανθρώπων να αντιληφθούν αυτό το νέο κίνδυνο, που ως τώρα δε φαντάζονταν. Τα πλήθη διαμαρτύρονται έξαλλα για τον «κακομοίρη που οι αστυνομικοί σκότωσαν άνευ λόγου». Αντίθετα λοιπόν με τον τίτλο (Fear the Walking Dead), οι άνθρωποι δεν έχουν ακόμα «μάθει» να φοβούνται τα ζόμπι, …τώρα πρόκειται να το μάθουν, με τον άσχημο τρόπο!

Αυτός ο ρεαλισμός στο δεύτερο επεισόδιο, έρχεται να κοντραριστεί και με την παράνοια που συνήθως ακολουθεί τέτοιες καταστάσεις πανικού. Έτσι, οι χαρακτήρες μας, που δεν ήταν έτοιμοι να αντιμετωπίσουν μια τέτοια κατάσταση, παίρνουν κάποιες αποφάσεις, που μόνο ορθολογικές δε μπορεί να τις χαρακτηρίσει κανείς. Ο πυρήνας της ομάδας που παρακολουθούμε διασπάται και ο Τράβις βγαίνει στους δρόμους να βρει το γιο του Κρις και την πρώην γυναίκα του. Η Μάντισον αφήνει στο σπίτι τον Νικ που περνά στερητικό σύνδρομο, μόνο του με την ανυποψίαστη Αλίσια και πάει μόνη στο σχολείο. Εκεί, για καλή της τύχη, όπως αποδεικνύεται, βρίσκει τον χοντρούλη Τομπάιας. Θυμάστε αυτόν τον χοντρούλη-σπασίκλα από το πρώτο επεισόδιο, που του είχε πάρει το σουγιά; E, λοιπόν, αυτός μοιάζει να είναι ο πιο συνειδητοποιημένος από όλους.

Το δεύτερο παρανοϊκό σημείο είναι αυτή η άτιμη η μυστικοπάθεια γύρω από το προφανές. Ο Τράβις κι η Μάντισον σε μια κρίση υπερπροστατευτικότητας θα έλεγε κανείς, επιλέγουν να μη μιλήσουν στα παιδιά τους, την Αλίσια και τον Κρις, για το τι πραγματικά συμβαίνει, ουσιαστικά θέτοντας τους σε άμεσο κίνδυνο. Ο Κρις βγαίνει στους δρόμους και διαμαρτύρεται, ενώ η Αλίσια θέλει με κάθε τρόπο να το σκάσει για να βρεθεί κοντά στον αγαπημένο της που έχει ήδη μολυνθεί. Θα μπορούσε κάπως να δικαιολογήθει αν ήταν μωρά ή πολύ μικρά παιδιά, αλλά το να κρύψεις κάτι τέτοιο από δυο εφήβους, που το αίμα τους βράζει για περιπέτεια, μόνο σε μπελάδες μπορεί να τους βάλει. Εκνευριστική φαντάζει και η επιλογή του Τράβις να χωθούν στο κουρείο του Ντάνιελ την ώρα που γίνονται τα επεισόδια στους δρόμους. Τώρα μοιάζουν αποκομμένοι από την Μάντισον, την Αλίσια και τον Νικ και όλα δείχνουν ότι θα δυσκολευτούν να ξαναενωθούν. Τουλάχιστον, έτσι γνωρίσαμε άλλους τρεις χαρακτήρες, των ισπανόφωνων του κουρείου, του Ντάνιελ, της γυναίκας του και της κόρης του. Όμοια, η Μάντισον με τον Τομπάιας τελικά φεύγουν τρέχοντας από το σχολείο, παρατώντας το καλάθι με τρόφιμα και προμήθειες που θα τους ήταν τόσο χρήσιμα στο μέλλον.

Ενώ το πρώτο επεισόδιο ήταν λίγο πιο νωθρό, στο δεύτερο επεισόδιο η σειρά μοιάζει να κουρδίζεται για τα καλά, εξαπλώνει την πανδημία παντού στην πόλη και στους δρόμους, ενώ διασπά τη δράση σε πολλά σημεία ενδιαφέροντος. Με άλλα λόγια, δεν βλέπουμε την ώρα για το επόμενο επεισόδιο!