Fear the Walking Dead Επεισόδιο 4: Ο «Άγνωστος Εχθρός»
Έχουν περάσει κάποιες μέρες χρονικά από το προηγούμενο επεισόδιο.
Τι πιο σαρκαστικό, από τον τρόπο που επιλέγει να μας το δείξει αυτό ο σκηνοθέτης, με την εισαγωγή του, υπό τον ήχο του Perfect Day του Λου Ριντ. Ο Τράβις κάνει τζόκιν σαν να μην τρέχει τίποτα, θυμίζοντας μας την αντίστοιχη αρχή του τρέιλερ του βιντεοπαιχνιδιού Dead Island 2. Όμως, αυτή δεν είναι μια συνηθισμένη μέρα, γιατί ο κόσμος δεν είναι πια ο ίδιος. Ο Νικ ξαπλωμένος στο στρώμα θαλάσσης χαλαρώνει στην πισίνα. Η Μάντισον περιμένει να έρθει το ρεύμα για να κάνει τις δουλειές του σπιτιού. Όλα μοιάζουν σαν να πάνε να μπουν στην κανονική τους ροή, αλλά όχι, κάτι είναι πολύ διαφορετικό. Ο στρατός είναι η νέα πραγματικότητα.
Ξεκινάμε από ψηλά, με τον Κρις να είναι στη στέγη και να κοιτά την περιφραγμένη περιοχή που ζουν. Ένα μεγάλο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Ο Κρις με την κάμερα του καταγράφει τη νέα ζωή του, μετά από τις δύσκολες στιγμές που πέρασαν μοιάζει να έχει επέλθει μια απογοητευτική ισορροπία. Έτσι θα είναι οι ζωές τους από εδώ και στο εξής; «Είμαστε ευγνώμονες για τους σωτήρες μας, για αυτούς που μας φέρνουν την τροφή μας, στο μικρό ζωολογικό μας κήπο». Ο πολιτισμένος κόσμος έχει δώσει πλέον ανεπιστρεπτί τη θέση του στη ζούγκλα. Η κάμερα του πιάνει ένα αμυδρό φως από την νεκρή απαγορευμένη ζώνη, κάτι που μοιάζει σαν κάποιος να προσπαθεί να επικοινωνήσει αντανακλώντας το φως του ήλιου με κάποιο καθρεύτη. Για άλλη μια φορά όμως, οι μεγάλοι δεν παίρνουν σοβαρά τους μικρότερους κι έτσι το μυστήριο παραμένει. Άραγε, να είναι κάποιος που χρειάζεται βοήθεια;
Το τέταρτο επεισόδιο, στερείται μεν έντονης δράσης, εισάγει όμως κάποιες ενδιαφέρουσες ιδέες. Ένας ναρκομανής δεν απέχει πολύ από τα ζόμπι κι έτσι ο Νικ είναι πραγματικά ανύμπορος να αντισταθεί στη δίψα του. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να αρπάξει κρυφά τον ορό μορφίνης ενός βαριά άρρωστου άνθρωπου. Πώς κάνουν άραγε σεξ στον μεταποκαλυπτικό κόσμο; Το ζευγάρι Μάντισον και Τράβις, αναγκαστικά, φιλοξενούν πολύ κόσμο στο σπίτι κι έτσι το σεξ γίνεται στα μουλωχτά, στο αμάξι που είναι παρκαρισμένο στο γκαράζ, θυμίζοντας τους ίσως τα νεανικά τους χρόνια.
Κι ενώ μπροστά στα παιδιά της μοιάζει συντηρητική και άτολμη, η Μάντισον τελικά είναι αυτή που το παίρνει απόφαση να βγει από την περίφραξη στην απαγορευμένη ζώνη. Ελπίζουμε μόνο να έκλεισε ξανά καλά τα σύρματα πίσω της, για να μην εισβάλλουν αιμοδιψή ζόμπι στο camp, από το σημείο που αυτή τα έκοψε. Η περιπέτεια της έχει κάποια ουσία, μιας και βλέπει ότι τα πυροβολημένα πτώματα δεν ανήκουν όλα σε μολυσμένους ανθρώπους, αλλά και σε κάποιους υγιείς πολίτες που ο στρατός σκότωσε εν ψυχρώ. Ο Ντάνιελ θα αναγκαστεί να φύγει με τη γυναίκα του, διότι η μόλυνση στο πόδι της χρειάζεται επειγόντως ιατρική επίβλεψη, πιθανώς χειρουργείο και αντιβιοτικά. Γυρνά και ζητά από την Μάντισον να προσέχει την Οφηλία αν αυτοί δε γυρίσουν. Βέβαια, η νεαρή κοπέλα δε φαίνεται να χρειάζεται βοήθεια, γιατί έχει τους τρόπους της να επιβιώνει και έχει ήδη βρει τρόπο να κερδίσει την καρδιά ενός νεαρού στρατιώτη. Το επεισόδιο κλείνει με μια δεύτερη επέμβαση του στρατού, όπως στο τέλος του προηγούμενου επεισοδίου θα φέρει ανατροπές στις ισορροπίες χωρίζοντας την ομάδα.
Δυο μανάδες θα ανταλλάξουν παιδιά. Η Λίζα ακολουθεί το στρατό, που έχει πάρει μαζί του τον Νικ, τον γιο της Μάντισον, ενώ την ίδια στιγμή ο γιος της ο Κρις μένει πίσω, ουσιαστικά στην επίβλεψη της Μάντισον.
Παρατηρήσατε κάτι; Κάτι, που δεν έχει γίνει σε κανένα επεισόδιο του Walking Dead… Είδαμε ένα ολόκληρο επεισόδιο, χωρίς να εμφανιστεί ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΖΟΜΠΙ να κινείται, έστω στο φόντο. Το εγχείρημα εντάσσεται στη δοκιμή της σειράς για περισσότερο ρεαλισμό, όπως και στο ότι βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή από κάτι που δε γνωρίζουν, επομένως ο «άγνωστος εχθρός» αποτυπώνει όλη την αγωνία τους και όσο μένει άγνωστος την επαυξάνει.
