Ταινιόραμα 2014
Για μια φορά ας αφήσουμε να μιλήσουν οι αριθμοί: 168 ταινίες που θα προβληθούν σε 56 μέρες σε ένα από τους ναούς της κινηματογραφοφιλίας στην Αθήνα,τον ιστορικό κινηματογράφο Άστυ. Σε ρυθμό τριών ταινιών ανά ημέρα θα προβληθούν ταινίες μεγάλων δημιουργών του παρελθόντος αλλά και του παρόντος σε θεματικές ενότητες που θα ευχαριστήσουν και τον πιο απαιτητικό κινηματογραφόφιλο. Η επιλογή μπορεί να είναι δύσκολη και σας προτείνουμε 20 θεματικές ενότητες που μπορούν να ανταποκριθούν στις προτιμήσεις σας. Η τιμή του εισιτήριου είναι 6 ευρώ για κάθε μέρα αλλά για τους αχόρταγους κινηματογραφόφιλους υπάρχει και πάσο διαρκείας αξίας 40 ευρώ.
Πέμπτη 15 Μαΐου
Όσοι αγαπούν τους μεγάλους σκηνοθέτες θα έχουν την δυσκολία της επιλογής ανάμεσα σε ιερά τέρατα του κινηματογράφου και σε πιο σύγχρονους δημιουργούς. Ενδιαφέρον θα είναι να δείτε τις δημιουργίες όλων και να κάνετε τις συγκρίσεις σας. Οι φίλοι του Ντέιβιντ Λίντς θα έχουν την ευκαιρία να δουν ή να ξαναδούν τρεις ταινίες του στην θεματική ενότητα με την οποία ξεκινάει το Ταινιόραμα. Η Χαμένη Λεωφόρος μια ιστορία ονείρου,ψύχωσης και καταστροφικού πάθους αποτελεί ένα από τα οπτικά αριστουργήματα του σκηνοθέτης και συνοδεύεται από την Ατίθαση Καρδιά,Χρυσός Φοίνικας στις Κάννες,μια ανορθόδοξη ιστορία αγάπης γυρισμένη σαν ταινία δρόμου με ονειρικές αλλά και εφιαλτικές στιγμές. Την ενότητα συμπληρώνει μια από τις πιο βατές ταινίες του και ένα εκπληκτικό δράμα Ο άνθρωπος ελέφαντας και είμαι σίγουρος ότι για καιρό θα σας στοιχειώνει η σπαρακτική κραυγή του ήρωα Δεν είμαι ζωό,είμαι ένας άνθρωπος.
Κυριακή 18 Μαΐου
Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει και η θεματική ενότητα Σουρεαλισμός και Φαντασία όπου συνυπάρχουν δύο ταινίες καταξιωμένων δημιουργών και μια ταινία από το σκανδιναβικό κινηματογράφο. Η ταινία Πέρυσι στο Μάριενμπαντ του αείμνηστου Αλέν Ρενέ που μελετά σε ένα έργο σπάνιας κινηματογραφικής ομορφιάς την επιρροή του χρόνου καθώς ένας άντρας προσπαθεί να πείσει μια γυναίκα ότι είχαν μια σύντομη ερωτική σχέση τον προηγούμενο χρόνο. Τα σύνορα του χωροχρόνου καταργούνται στην ατμοσφαιρική ταινία του Νίκολας Ρέγκ Μετά τα μεσάνυχτα με τους Ντόναλντ Σάδερλαντ και Τζούλι Κρίστι να υποδύονται ένα ζευγάρι που έχει χάσει την κόρη του και ταξιδεύει στην Βενετία . Οράματα και περίεργες συναντήσεις συνιστούν ένα, από τα κομψότερα και καλοστημένα, κινηματογραφικό αίνιγμα. Η τελευταία ταινία της ενότητας μας έρχεται από την Σουηδία και ονομάζεται Τραγούδια από τον δεύτερο όροφο μια γλυκόπικρη και σουρεαλιστική ματιά στην σύγχρονη κοινωνία μέσα από μια σειρά μικρών ιστοριών.
Δευτέρα 19 Μαΐου
Και συνεχίζουμε με ένα από τα τρομερά παιδιά της Νουβέλ Βάγκ τον Φρανσουά Τρυφό και τρία σημαντικά έργα του που μελετούν τις ανθρώπινες σχέσεις. Στην ταινία του Παράνομο κρεβάτι το κινηματογραφικό του άλτερ έγκο ο Αντουάν Ντουανέλ έχει παντρευτεί αλλά απατά την γυναίκα του με μια νεαρή γιαπωνέζα. Μια ταινία πάνω στο ανικανοποίητο και την ανωριμότητα αλλά και την αναζήτηση του έρωτα. Οι δύο αγγλίδες στην Ευρώπη είναι η ιστορία του ερωτικού τριγώνου ενός Γάλλου δανδή και δύο Αγγλίδων αδερφών. Ένα εσωτερικό και βίαιο δράμα που εμβαθύνει στον πόνο που προκαλεί ο έρωτας και η εγκατάλειψη. Ούτε με σένα,ούτε χωρίς εσένα είναι το ηθικό δίδαγμα του αριστουργήματος του Τρυφό με το τίτλο Η γυναίκα της διπλανής πόρτας. Ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ είναι ένας ήσυχος οικογενειάρχης που ζει σε μια μικρή κωμόπολη και που η ζωή του αλλάζει με την άφιξη των καινούργιων γειτόνων καθώς η καινούργια γειτόνισσα είναι μια πρώην ερωμένη με την οποία έζησε ένα μεγάλο πάθος. Ο έρωτας που σε κάνει να χάνεις όλα τα σημεία αναφοράς είναι στο επίκεντρο αυτής της ιστορίας, ο έρωτας που σε οδηγεί στο θάνατο.
Τρίτη 20 Μαΐου
Ο έρωτας στον παροξυσμό του είναι ένα από τα θέματα του σκηνοθέτη που κινηματογράφησε το περιθώριο της Ευρώπης περισσότερο από κανένα άλλο, τον Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ. Η μοναξιά, ο αυτοκαταστροφικός έρωτας, η παρακμή και η αδυναμία έκφρασης των συναισθημάτων βρίσκονται στο επίκεντρο του έργου του Γερμανού δημιουργού. Ο φόβος τρώει τα σωθικά αφηγείται την ερωτική ιστορία δύο παράταιρων πλασμάτων: ενός Μαροκινού μετανάστη και μιας εξηντάρας καθαρίστριας. Δυο μοναχικά πλάσματα που έλκονται όχι από έρωτα αλλά από την μοναξιά και η ένωση τους προκαλεί βίαιες αντιδράσεις στο φιλικό και οικογενειακό τους περιβάλλον. Το πένθος και ο έρωτας αναμιγνύονται στα Πικρά δάκρυα της Πέτρα Φον Κάντ, διασκευή του θεατρικού έργου του ίδιου του Φασμπίντερ, με τον σκηνοθέτη να δημιουργεί ένα κλειστοφοβικό δράμα που μας μιλάει για έρωτα μεταξύ γυναικών και τον πόνο της απόρριψης. Τέλος η διασκευή του μυθιστορήματος του Ζαν Ζενέ Ο Καυγατζής είναι αισθητικά η πιο όμορφη ταινία του σκηνοθέτη. Μια έντονη προσωπική ταινία που είναι μια αδιάλλακτη απεικόνιση της δυσκολίας του έρωτα για τους ομοφυλόφιλους άντρες.
Τετάρτη 21 και Πέμπτη 22 Μαΐου
Δυο μεγάλοι Ιταλοί σκηνοθέτες με εντελώς διαφορετικό ύφος αποτελούν την επόμενη πρόταση μας. Ο Μικελάντζελο Αντονιόνι και ο Φεντερίκο Φελίνι εξετάζουν ο καθένας με το δικό του οπτικό στύλ την επίδραση της κοινωνίας και του χρόνου στην ψυχοσύνθεση του ανθρώπου και στις σχέσεις του με τον άλλους. Η σχέση ενός ζευγαριού που οδεύει προς τον χωρισμό είναι στο επίκεντρό του υπαρξιακού δράματος Η νύχτα. Με γόνιμο,λεπτό και έξυπνο τρόπο ο σκηνοθέτης δεν εστιάζει στην κατάσταση αλλά στα προσωπικά συναισθήματα,τις αμφιβολίες και τις διαθέσεις των χαρακτήρων που είναι και η ουσία της ταινίας. Η κυρία χωρίς καμέλιες είναι ένα καυστικό πορτραίτο της κοινωνίας του θεάματος μέσα από την σχέση και το γάμο ενός παραγωγού και μιας νέας ηθοποιού που οδηγούνται στην καταστροφή και την αποξένωση. Στην Κόκκινη Έρημο ο Αντονιόνι σκιαγραφεί το υπαρξιακό πορτραίτο μιας συζύγου βιομηχάνου που οδηγείται στην αποξένωση καθώς δεν καταφέρνει να προσαρμοστεί στην σύγχρονη βιομηχανική κοινωνία.
Σε αντίθεση με τον Αντονιόνι και το αυστηρό ύφος ο Φελίνι χρησιμοποιεί ονειρικές σκηνές και μεγάλα ντεκόρ για να απεικονίσει την ψυχοσύνθεση των χαρακτήρων του. Στην Γλυκιά ζωή ο Φελίνι μας παρουσιάζει ένα γλυκόπικρο πίνακα ζωγραφικής της κοινωνίας και ταυτόχρονα μια αναζήτηση με την φιλοσοφική έννοια του όρου, μια διαρκή αμφισβήτηση των ορίων που καθορίζουν μια προσωπικότητα. Το 8 1/2 είναι το συναρπαστικό χρονικό της κρίσης ενός σκηνοθέτη που,μέσα από φαντασιώσεις και αναμνήσεις,προσπαθεί να συμφιλιωθεί με το παρελθόν του και να καθορίσει το παρόν και το μέλλον του. Η παγωμένη ομορφιά των δύο ηρώων του στην ταινία Σατυρικόν είναι ένα μέσο για να ασκήσει κριτική στην άγρια ηδονή που οδηγεί στην ασχήμια και στο θλιβερό κενό.
Δεύτερα 2 Ιουνίου
Μια ενδιαφέρουσα και δυστυχώς επίκαιρη ενότητα είναι η επονομαζόμενη Φασισμός στα άκρα. Τρεις διαφορετικοί σκηνοθέτες εξετάζουν το φαινόμενο του φασισμού με διαφορετική οπτική γωνία και σκληρές εικόνες που μπορεί να σας ενοχλήσουν αλλά θα σας κάνουν να σκεφτείτε. Στο Μόνος εναντίων όλων ο Γκασπάρ Νοε με εικονοκλαστικό τρόπο εξετάζει τους λόγους που μπορούν να οδηγήσουν στο μίσος του εαυτού σου και των άλλων. Ο Πιέρ Πάολο Παζολίνι διασκευάζει το προκλητικό βιβλίο του Μαρκήσιου Ντε Σαντ 120 μέρες στα Σόδομα στην ταινία Σαλό εικονογραφεί με τον πιο σκληρό τρόπο αλλά και συμβολικό τις συνέπειες του φασισμού στην νέα γενιά και την αποκτήνωση που μπορεί να φέρει. Στο Europa ο Λάρς Φόν Τρίερ με ιδιαίτερο στύλ κινηματογραφεί τις πληγές που άφησε ο ναζισμός στην μεταπολεμική Γερμανία.
Τέλος για να μην σας κουράσουμε περισσότερο προτείνουμε επιγραμματικά τις δύο θεματικές ενότητες για τον μετρ του σουρεαλισμού και της υποβολής Λουις Μπουνιουέλ όπως και την ενότητα Ιταλική πρωτοπορία. Ενδιαφέρουσα είναι και η ενότητα Άσπρο μαύρο κλασσικό με δύο διαφορετικά δείγματα Βρετανικού κινηματογράφου,αστυνομική ταινία και τα δύο δείγματα ταινιών που ασχολούνται με το αδιέξοδο των νέων της δεκαετίας του 60. Οι λάτρεις των ταινιών τρόμου δεν πρέπει να χάσουν τις τρεις ταινίες του Ντάριο Αρτζέντο και την ενότητα τρόμος στο σελιλόιντ. Και για όσους θέλουν να ταξιδέψουν κινηματογραφικά τα αφιερώματα στην Μέση Ανατολή,Μετανάστες του σήμερα και τα αφιερώματα στην πρώην Γιουγκοσλαβία και τα Βαλκάνια θα προσφέρουν όμορφες στιγμές. Για τους φίλους του Ασιατικού κινηματογράφου έχουμε να προτείνουμε τις ταινίες του Τσάν Γου Παρκ και του Κιμ Κι Ντουκ. Ο ανεξάρτητος αμερικανικός κινηματογράφος,ο σύγχρονος καναδικός και ο λατινοαμερικανικός μας έχουν προσφέρει ιδιαίτερες κινηματογραφικές στιγμές τα τελευταία χρόνια. Σας αφήνουμε να κάνετε τις επιλογές σας και σας ευχόμαστε καλή θέαση
