Godzilla
(4/5)
Μια προϊστορική σαύρα τεραστίων διαστάσεων, που τρέφεται με ραδιενέργεια, ξυπνά μετά από χρόνια λήθαργου προκειμένου να παλέψει με κάτι ιπτάμενα παράσιτα που δημιουργούν ηλεκτρομαγνητικούς παλμούς, τα MUTO. Πιο απλά; Ο Γκοτζίλα επιστρέφει πιο τεράστιος και πιο καταστροφικός από ποτέ!
Κάπου στο 1954 ο Ιάπωνας Ishirō Honda έφτιαξε μια ταινία για ένα γιγαντιαίο πλάσμα που κρύβεται στα έγκατα της Γης, παρουσιάζει ανθεκτικότητα στην ραδιενέργεια και κάνει την εμφάνιση του από την θάλασσα. Ένα μήνυμα διαμαρτυρίας για την χρήση της πυρηνικής ενέργειας; Μια προσπάθεια αφύπνισης του κοινού, μέσα από ένα θέαμα επιστημονικής φαντασίας, για την καταστροφική επέμβαση του ανθρώπου στην φύση; Όποιος και αν ήταν ο σκοπός του τότε ιαπωνικού Gojira, αυτό που τελικά σίγουρα πέτυχε ήταν η δημιουργία ενός Super Hero με απήχηση αντίστοιχη των σημερινών ηρώων της Marvel και της DC. Μετά από αρκετά σίκουελ, επανεκδόσεις και versus καταστάσεις (τύπου King Kong vs Godzilla), ο αμερικανικός κινηματογράφος δεν θα μπορούσε να μείνει αμέτοχος στον θρύλο του Godzilla. Έχοντας αφήσει πίσω την πρώτη προσπάθεια του 1998, φτάνουμε στον Godzilla του 2014.
Την υλοποίηση της ταινίας αναλαμβάνει σκηνοθετικά ο Gareth Edwards. Ο Edwards έχει στο βιογραφικό του μόνο το Monsters, που σε περίπτωση που έχεις δει, τότε σίγουρα ανήκεις στο κοινό που θα ικανοποιηθεί με τον Godzilla, καθώς πρόκειται για ένα road trip μέσα από μια μολυσμένη από εξωγήινους περιοχή του Μεξικό, με πολύ καλή σκηνοθετική άποψη (κάποιοι άνθρωποι φαίνονται για το τι είναι προορισμένοι να κάνουν!) και λίγο φτωχικά εφέ, που όμως καθόλου δεν ενοχλούν στο σύνολο της ταινίας. Η ικανότητά του Edwards να κατασκευάζει μια ταινία δράσης είναι αδιαμφισβήτητη, καθώς η συρραφή των πλάνων και η επιλογή των κάδρων μεταδίδουν την ένταση, την αγωνία και οδηγούν σε κορύφωση αρκετές από τις στιγμές δράσης. Τα οπτικά εφέ απλά ξεπερνούν τον εαυτό τους στο θέμα του Godzilla, των MUTO και των μαχών μεταξύ τους. Σε συνδυασμό με ένα άρτιο sound design δίνουν την απόλυτη ικανοποίηση σε εκείνους που αναζητούν την δράση στο έπακρο. Ειδική μνεία πρέπει να δοθεί για την σκηνή της πτώσης των κομάντο από το ελικόπτερο, που εικαστικά ανεβάζει και άλλο τον πήχη σ’ ότι έχουμε να περιμένουμε από δω και πέρα από αντίστοιχες ταινίες του είδους.
Α! Παρ’ ολίγο να ξεχάσω να αναφέρω ότι κάπου εκεί μεταξύ Godzilla και MUTO, τρέχουν κάποιοι άνθρωποι να σωθούν. Το κάποιοι δεν είναι υποτιμητικό για τους ηθοποιούς, αλλά για τους ρόλους που υποδύονται, οι οποίοι υπάρχουν διεκπεραιωτικά στην όλη διαδικασία της ταινίας, απλά και μόνο γιατί σύμφωνα με τους σεναριακούς κανόνες πρέπει να συμπαθήσεις κάποιον και να ταυτιστείς με το δράμα του για να σε κρατήσει η ταινία. Στην περίπτωση του Godzilla, οι ήρωες που τον περιτριγυρίζουν, αν και συμπαθητικοί, είναι παντελώς αδιάφοροι και τελικά μάλλον μένεις να ταυτίζεσαι με το σαυράκι και την αγωνία του για την διατήρηση της ισορροπίας του οικοσυστήματος! Παρ’ όλα αυτά όμως οι ηθοποιοί είναι ένας προς ένας άξιοι αναφοράς. Έχουμε λοιπόν, τον Mr. White του Breaking Bad, Bryan Cranston, στο ρόλο του τρελού επιστήμονα, την γυναίκα του τρελού επιστήμονα – επίσης επιστήμονας, σκέτο!- Juliette Binoche, τον Kick- Ass γιό του τρελού επιστήμονα και ειδικό στον αφοπλισμό εκρηκτικών μηχανισμών Aaron Taylor-Johnson , τον σοβαρό επιστήμονα – The Last Samurai – Ken Watanabe, με βοηθό του – την αδελφή της Blue Jasmine – Sally Hawkins, τον στιβαρό – Good Night, and Good Luck – David Strathairn, και την γλυκύτατη – πρωταγωνίστρια του Αμερικανικού Oldboy– Elizabeth Olsen.
Ας γίνουμε, όμως, ξεκάθαροι προς αποφυγή παρεξηγήσεων (αν και λίγο με κουράζει η συνεχής απολογία για τις λεγόμενες αμαρτωλές απολαύσεις), υποστηρίζω την κρίση των ταινιών σύμφωνα μ’ αυτό που αντιπροσωπεύουν, με κάθε φορά κριτήρια ανάλογα του είδους, και στο είδος του Godzilla εκείνο από το οποίο απαιτώ την τελειότητα είναι τα εφέ, και σ΄ αυτό όχι μόνο δεν απογοητεύει η ταινία, αλλά εντυπωσιάζει. Αν είσαι φαν, τότε σίγουρα μην περιμένεις να το δεις αργότερα στο σπίτι, τρέξε σε μια αίθουσα με μεγάλη οθόνη – για να χωρέσει όλος ο Godzilla καθώς και οι φίλοι του! – αγόρασε ποπ κορν (αν δεν κάνεις δίαιτα λόγω εποχής!) και περίμενε την στιγμή που θα τρίξουν τα καθίσματα από τους βρυχηθμούς του κτήνους!
