Η Κιβωτός των Ανθρώπων (Francofonia)

Β′ Παγκόσμιος Πόλεμος. Οι Γερμανοί εισβάλουν στο Παρίσι. Στα χέρια τους πέφτει και το Μουσείο του Λούβρου. Η διάσωση του Μουσείου και των εκθεμάτων του και οι επαφές του Κόμη Βολφ Μέτερνιχ και του γάλλου διευθυντή του Λούβρου, Ζακ Ζογιάρ βρίσκονται στο επίκεντρο της νέας ταινίας του Αλεξάντρ Σοκούροφ.

Όποιος γνωρίζει το έργο του Σοκούροφ, ξέρει ότι ο δημιουργός της «Ρωσικής Κιβωτού» αρέσκεται να συνομιλεί με το έργο του, με τρόπο πολυεπίπεδο και πρωτότυπο.

Φτάνει το κινηματογραφικό μέσο στα «όριά» του, προσπαθώντας να δώσει ζωή στο παρελθόν και στην τέχνη. Η κάμερα φτάνει πολύ κοντά στους πίνακες, σχεδόν βλέπεις τα μάτια και τα πρόσωπα να πάλλονται. Αυτά δεν είναι άψυχες απεικονίσεις ανθρώπων που υπήρξαν, αλλά καταγραφές καταστάσεων και προσώπων, στα οποία ο Σοκούροφ δίνει ζωή με διάφορους τρόπους. Ένας είναι ζωντανεύοντας τους πίνακες. Άλλος δίνοντας ζωή σε παλιές φωτογραφίες και επίκαιρα (χρησιμοποιώντας για παράδειγμα ηχητικά εφέ). Υπάρχουν στιγμές που ο μαγικός χειρισμός της εικόνας θυμίζει τον Μελιές, ενώ δεν διστάζει να αποκαλύψει την απάτη της τέχνης του.

Εφέ στις εικόνες και ιδιαίτερα τράβελινγκ δίνουν στον θεατή τη δυνατότητα να μπει μέσα σε μία εποχή, να στοχαστεί για τη σημασία της τέχνης και τη σχέση της με την ελευθερία.

Ο Σοκούροφ δεν διστάζει ακόμα και «να καθίσει» τους «ήρωές» του σε ένα σκαμνί και να τους αφηγηθεί το μέλλον τους. Αυτό που τον νοιάζει είναι να συνδέσει παρελθόν, παρόν και μέλλον, σε ένα μείγμα ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίας που θα αποδειχθεί άκρως γοητευτικό σε μία μερίδα θεατών, αν και μπορεί να θεωρηθεί άκρως πομπώδες από μία άλλη.

Τελικά να τη δω;

Ένα κράμα ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίας, με έντονα ποιητική διάθεση. Γοητευτικό, άλλο ένα δείγμα ενδιαφέροντος σινεμά από τον σπουδαίο ρώσο σκηνοθέτη, Αλεξάντερ Σοκούροφ.

Fun trivia: Η ταινία προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας.