Game of Thrones S06E09: Μάχες, μάχες, μάχες
Η διπλωματία τέλος στο Game of Thrones.
(προσοχή το κείμενο περιέχει spoilers)
Το πολυαναμενόμενο Battle of the Bastards (η μάχη των μπάσταρδων όπου μπάσταρδοι βάλτε τους Τζον Σνόου και Ράμσεϊ Μπόλτον) ξεκινά δυναμικά, όχι με την εν λόγω μάχη, αλλά με την πολιορκία της Μιρίν από τους «αφέντες». Η Ντενέρις έχει επιστρέψει και δεν μοιάζει καθόλου ευχαριστημένη με τα κατορθώματα του Τίριον. Και εκεί που νομίζεις ότι θα έρθει ο Θίον και η Γιάρα με τα πλοία τους για να βοηθήσουν την κατάσταση, η δρακοκαβαλάρισα αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της και εμείς βλέπουμε τους δράκους εν δράσει.
Κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί στην Ντενέρις και τα τερατάκια της.
Σε διπλωματικό επίπεδο, ο Θίον και η Γιάρα φτάνουν στο Μιρίν, προσφέρουν τα πλοία στην Ντενέρις και εκείνη δέχεται τη συμφωνία (κυρίως γιατί της αρέσει το γεγονός ότι στα Iron Islands θα κυβερνήσει γυναίκα). Αυτό που ζητά είναι αλλαγή του τρόπου ζωής του λαού της Γιάρα και εκεί βλέπουμε ξανά ότι παρά τη σκληρότητά της, η Ντενέρις κουβαλά μια ελπίδα για έναν κόσμο που επιθυμεί να ζήσει διαφορετικά.
Να σημειώσουμε, βέβαια, ότι παρατηρήσαμε πώς όλο και μεγαλύτερη αναφορά γίνεται στον πατέρα της Ντενέρις και στο υγρό πυρ που αυτός χρησιμοποίησε (και υπάρχει μια φήμη ότι ίσως αυτό το υγρό πυρ επανεμφανιστεί στο Γουέστερος. Θα δούμε).
Το υπόλοιπο επεισόδιο είναι αφιερωμένο στους Σταρκ. Το Game of Thrones μπορεί να δείχνει μια μάχη που δεν μοιάζει πολύ ρεαλιστική, αλλά έχει πολύ ρεαλιστικές συνέπειες. Δείχνει τον θάνατο, τον πόνο, το σκοτάδι. Ο Τζον Σνόου καταστρώνει ένα σχέδιο και η Σάνσα τον προειδοποιεί να μην έχει καμία εμπιστοσύνη στον Ράμσεϊ, λέγοντάς του ότι θα έχει φροντίσει να πάρει τα μέτρα του. Διαπιστώνει μάλλον κυνικά, ότι ο Ρίκον δεν πρόκειται να σωθεί -και αυτό είναι κάτι που περιμένει και ο θεατής καθώς ο Ρίκον δεν ήταν ποτέ βασικό μέρος της δράσης.
Όπως και γίνεται. Η μάχη κυλά αναμενόμενα -αν και το μέγεθός της είναι εντυπωσιακό. Το σχέδιο του Τζον Σνόου πάει στραβά, κυρίως γιατί οδηγείται από το πάθος του και μια αίσθηση ανθρωπιάς και εκεί που όλα μοιάζουν χαμένα, ο Littlefinger -τον οποίο έχει ειδοποιήσει η Σάνσα- καταφτάνει σε βοήθεια. Ο Ράμσεϊ καταφεύγει στο κάστρο του Γουίντερφελ, αλλά δεν είναι καθόλου δύσκολο για τον Τζον Σνόου να εισβάλει (από τη στιγμή που έχει και έναν γίγαντα μαζί του).
Ο Τζον Σνόου χτυπά τον Ράμσεϊ, αλλά ξέρει ότι το τέλος του ανήκει στη Σάνσα. Η οποία Σάνσα εμφανίζεται το ίδιο σαδίστρια με τον Ράμσεϊ, ακολουθώντας τις δικές του μεθόδους ξεπαστρέματος. Και πραγματικά θυμίζει πολύ τη μητέρα της, όπως παρατήρησε ο θείος της Blackfish στο προηγούμενο επεισόδιο.
Ίσως από τις πιο συγκινητικές στιγμές του επεισοδίου είναι εκείνη κατά την οποία το έμβλημα των Σταρκ κάνει και πάλι την εμφάνισή του στο Γουίντερφελ. Κι αυτό γιατί σηματοδοτείται μια αλλαγή για τα παιδιά Σταρκ: τέλος οι ήττες. Μετά την Άρια Σταρκ που καταφέρνει και κυριαρχεί στο προηγούμενο επεισόδιο, τώρα οι Τζον Σνόου και Σάνσα μπορούν να ελπίζουν ότι η ζωή δεν τους επιφυλάσσει μόνο κατραπακιές.
Εν ολίγοις το επεισόδιο έσφυζε «girl power» αναδεικνύοντας τόσο τα σφάλματα των ανδρών, όσο και τη δύναμη των γυναικών. Ο φεμινιστής κ. Τζορτζ Μάρτιν παρουσιάζει πραγματικά έναν διαφορετικό κόσμο.
Παρά τη μάλλον αναμενόμενη εξέλιξη (και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά), αξίζει να σημειώσουμε ότι το επεισόδιο είναι υπέροχα σκηνοθετημένο και δεν υπολείπεται σε τίποτα από μάχες σε μεγάλες παραγωγές του Χόλιγουντ. Η επιμονή στα πρόσωπα των χαρακτήρων, τα slow motion, τα γενικά πλάνα όλα χρησιμεύουν για να δείξουν την αγωνία -και το τίμημα- του πολέμου.
