I, Frankenstein
Γνώρισα τον Φρανκενστάιν και αγάπησα τα Γκάργκοϊλ
Η νέα διασκέδαση από τους δημιουργούς του Underworld που ακούει στο όνομα I, Frankenstein ξεκίνησε και επίσημα σήμερα σε 3D και κανονική έκδοση (για εμάς τους απλούς θνητούς που το αποφεύγουμε όποτε μπορούμε). Ο Φρανκενστάιν, αφού σκότωσε την αγαπημένη του δόκτορα Φρανκενστάιν που τον έφερε στη ζωή, κυνηγήθηκε από αυτόν ως τα πέρατα του κόσμου. Στην κυριολεξία, αφού έφτασαν ως τον Βόρειο Πόλο. Εκεί ο δρ Φρανκενστάιν πεθαίνει από το κρύο και ο Φρανκενστάιν επιστρέφει τη σορό του για να τη θάψει. Η ταινία ξεκινά από εκεί που σταματά το βιβλίο και όλες οι υπόλοιπες ενσαρκώσεις σε έργα. Εκεί, λοιπόν δέχεται επίθεση από ομάδα δαιμόνων που θέλουν να τον αιχμαλωτίσουν, αλλά διασώζεται από κάποια Γκάργκοϊλ που ενέχουν ρόλο αγγέλων απλά πιο φαντεζί. Τα Γκάργκοϊλ είναι πλάσματα που είναι στη γη ως προστάτες της ανθρώπινης φυλής από τους δαίμονες και μπορούν να παίρνουν την κλασική πέτρινη φτερωτή μορφή.
Για το κόμικ από το οποίο προήλθε όλο αυτό, για έξτρα στοιχεία και για το ρόλο του Kevin Grevioux διαβάστε το άρθρο: Από το Underworld στο I, Frankenstein.
Η ταινία φαίνεται παρωδία, αλλά όλα αυτά τα ετερόκλητα στοιχεία στο μίξερ βγάζουν ένα διασκεδαστικό αποτέλεσμα. Το θετικό είναι ότι η ταινία δεν προσπάθησε να πάρει εντελώς στα σοβαρά τον εαυτό της. Οι σκηνές δράσης και τα εφέ είναι καλά, υπάρχουν στιγμές που ο κόσμος γελά (χωρίς να είναι στους σκοπούς των δημιουργών απαραίτητα, ιδίως με τους δαίμονες). Ο Άαρον Έκχαρτ δεν είναι κακός στο ρόλο του, ο οποίος βέβαια δεν μπορεί να χαρακτηριστεί και ιδιαίτερα απαιτητικός. Με χαρά είδα την Μιράντα Ότο σε επικό ρόλο (μετά την Έογουιν του Άρχοντα) η οποία παραμεγάλωσε για action ρόλους. Ο αγαπημένος Βρετανός Μπιλ Νάι, που είδαμε στο ρόλο του μπαμπά στην τρυφερή φετινή About Time, επανέρχεται επιτέλους σε ρόλο κακού. Όπως και να το κάνουμε ως κακός είναι πιο απολαυστικός.
Φυσικά αυτό που λείπει αισθητά από αυτή την ιστορία είναι οι απλοί άνθρωποι. Oι δρόμοι είναι πάντα έρημοι και ναι, δεν κυκλοφορεί ούτε ένα ταξί! Συνολικά θα δείτε μόλις 5 κοινούς θνητούς, οι περισσότεροι εκ των οποίων θα πεθάνουν σχεδόν άμεσα. Στην αρχή είναι ο δρ Φρανκενστάιν (1), η αγαπημένη του (2) -μη χαζεύετε θα εμφανιστεί μόλις ελάχιστα δευτερόλεπτα, ένας αστυνομικός (3), η ερευνήτρια (4) και τον βοηθό της (5). Ναι, είναι πέντε! Φυσικά, αν θέλετε να το αναλύσετε θα βρεθείτε με άπειρα ερωτήματα που η απάντηση τους ίσως γίνει ένα ενδιαφέρον παιχνίδι για την παρέα (όρεξη να υπάρχει). To τέρας δημιούργημα του δρ Φρανκενστάιν, ο Φρανκενστάιν αυτοπροσώπως δηλαδή, ή και Αδάμ (Adam) στην ταινία, τελικά έχει ψυχή ή όχι; Επί 200 χρόνια (μέχρι τη σύγχρονη εποχή) τι άλλο έκανε εκτός του να κυνηγούσε δαίμονες; Πως γίνεται να συμβαίνει ο χαμός με επικές μάχες και καταστροφές κι η ανθρωπότητα να μη παίρνει χαμπάρι; Τελικά τα Γκάργκοϊλ πολεμούν καλύτερα στην πέτρινη φτερωτή τους μορφή ή στην ανθρώπινη;
Αυτό που κρατάμε από την όλη ιδέα είναι η ωραία ενσάρκωση των μυθικών πλασμάτων Gargoyles που για τους λάτρεις της φαντασίας είναι αρκετά πετυχημένα. Ένα Γκάργκοϊλ στην κορυφή ενός κτιρίου φέρνει στη μνήμη την αισθητική της βαμπιρίνας Κέιτ Μπεκινσέιλ στο Underworld. Θα ήταν ωραίο να έμενε η κάμερα περισσότερο πάνω τους δημιουργώντας περισσότερο ατμόσφαιρα, αλλά ίσως μετά έκλεβαν την παράσταση από τον κακομοίρη Φρανκενστάιν. Οι δαίμονες από την άλλη δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο, ούτε σε μόστρα ούτε σε δύναμη, τουλάχιστον έχουν την αριθμητική υπεροχή (όπως όλες οι αναλώσιμες μονάδες σε επικές μάχες). Δεν γνωρίζουμε αν ο Φρανκενστάιν μετά το τέλος της ταινίας θα πάει να βοηθήσει τα αδέρφια Γουίντσεστερ στο Supernatural, όμως σίγουρα έχει όλα τα φόντα! Η ταινία αισιοδοξεί να κάνει εισπρακτική επιτυχία και να γυρίσει κι άλλα σίκουελ, όπως έκανε με το Underworld το οποίο και εξάντλησε, αλλά προβλέπω να μη δούμε συνέχεια επομένως απολαύστε τα Γκάργκοϊλς όσο μπορείτε.
