I love you (not) Phillip Morris

Η αλήθεια είναι ότι το Χόλιγουντ σπάνια αναλαμβάνει να διηγηθεί ιστορίες με ήρωες ομοφυλόφιλους. Το I love you Phillip Morris αποτελεί καθαρή απόδειξη του γιατί γίνεται αυτό.

Από τον Άντριου Μπέκετ του Φιλαδέλφεια, στους γκέι καουμπόηδες του Brokeback Mountain, στον Χάουαρντ Μιλκ του Σον Πεν και από κει σε… Έναν Άνδρα Μόνο, το mainstream σινεμά έχει διανύσει δρόμο όσον αφορά την αναπαράσταση της ομοφυλοφιλίας στο σινεμά. Το χάος που χωρίζει αυτούς τους ήρωες και χαρακτήρες με τον Στήβεν Ράσελ, όμως, είναι τεράστιο.

Θα μου πείτε, μα είναι άδικο να κρίνεις τον κωμικό Στήβεν με τους παραπάνω δραματικούς ήρωες. Και σίγουρα το I love you Phillip Morris δεν είναι το ανεκδιήγητο In And Out.

Αλλά και πάλι. Η ταινία μου φάνηκε πως δεν ήξερε τι θέλει να πει. Ήθελε να είναι μεταφορά μιας πραγματικής ιστορίας; Ήθελε να είναι κωμωδία; Ήθελε να είναι ρομαντική γκέι κομεντί με δραματικές κορώνες; Ήθελε να είναι περιπέτεια για τις ατυχίες ενός απατεώνα; Τι ήθελε τελοσπάντων;

Σίγουρα αυτό που έκαναν οι Γκλεν Φικάρα, Τζον Ρέκουα δεν ήταν εύκολο. Δεν είναι κιόλας ότι η ιδέα «πραγματική ιστορία ομοφυλόφιλου απατεώνα που προσπαθεί να σώσει το φίλο του από τη φυλακή» πουλάει ιδιαίτερα… βοήθησαν βέβαια και τα Α-list names Τζιμ Κάρεϊ και Γιούαν ΜακΓκρέγκορ… αλλά και πάλι. Όταν δεν ξέρεις τι ακριβώς θέλεις να πεις, πώς θα καταφέρεις να το πεις;

Άσε που η επιλογή του Τζιμ Κάρεϊ είναι άκρως επικίνδυνη. Αν και έχει αποδείξει κατά καιρούς ότι μπορεί να είναι καλός –και μάλιστα πολύ καλός- ηθοποιός, η περσόνα του ισορροπεί σε τεντωμένο σκοινί: από τη μία η λεπτή ειρωνεία, από την άλλη η άβυσσος του καραγκιόζη. Δυστυχώς, σε αυτή την ταινία τείνει προς την άβυσσο… την ώρα που ο Γιούαν Μακ Γκρέγκορ ερμηνεύει τον εραστή Φίλιπ Μόρις με ευαισθησία και λεπτότητα.

Αν μπορώ να ξεχωρίσω κάτι αυτό είναι –εκτός από την ερμηνεία του Γιούαν-, το σχόλιο για τον υπερκαταναλωτισμό (μετά την απόφαση να αφήσει πίσω την… ψεύτικη ζωή του, ο Στήβεν Ράσελ επιδίδεται σε ένα όργιο κιτς αγορών). Α και το γεγονός ότι είναι πραγματική ιστορία. Αν και –με τα τόσα παράδοξα που συμβαίνουν στην ταινία- άνετα θα την περνούσα για μυθοπλασία.