Η Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών
Τα πρώτα και καλύτερα κινηματογραφικά ζόμπι έρχονται στις ελληνικές αίθουσες!
Γυρισμένη στα τέλη του ’60 και με ελάχιστο budget, η συγκεκριμένη ταινία θεωρείται αξεπέραστη στο είδος της αποτελώντας μία από τις πιο κλασικές ταινίες τρόμου όλων των εποχών.
Η πλοκή έχει ως εξής: δύο αδέρφια, ο Johnny και η Barbra, πηγαίνουν στο νεκροταφείο της παλιάς τους πόλης για να αφήσουν λουλούδια στον τάφο του πατέρα τους. Τότε, μια παράξενη φιγούρα εμφανίζεται κηνυγώντας την Barbra και έτσι ξεκινά η επίθεση των σαρκοφάγων νεκροζώντανων. Ο αδερφός της σκοτώνεται στη προσπάθειά του να την σώσει και εκείνη καταφεύγει σε ένα σπίτι ψάχνοντας καταφύγιο. Δεν αργούν όμως οι νεκροζώντανοι να περικυκλώσουν το σπίτι , ενώ η Barbra και μία ομάδα ανθρώπων που επίσης κρυβόντουσαν μέσα στο σπίτι, προσπαθούν (μάταια) να σωθούν.
Το σενάριο της ταινίας είναι απλό και «προβλέψιμο». Οι νεκροί ανασταίνονται και επιτίθενται στους ζωντανούς. Παρά την απλή κεντρική ιδέα, ο Romero περνά πληθώρα νοημάτων και συμβολισμών καταφέροντας να συνδυάσει τα ζόμπι με κοινωνικά σχόλια. Αργά ή γρήγορα γίνεται κατανοητό ότι αν και οι νεκροζώντανοι παραμονεύουν να σκοτώσουν, ο
αληθινός κίνδυνος μάλλον βρίσκεται μέσα στο σπίτι που βρίσκονται οι άνθρωποι και δεν είναι άλλος από το ανθρώπινο ένστικτο, από την ίδια την ανθρώπινη φύση που μπροστά στην ανάγκη επιβίωσης και ατομικής σωτηρίας μπορεί να γίνει πιο απειλιτική και τροματικτική από το
χειρότερο ζόμπι. Η ταινία έχει τελικά μια κοινωνιολογική προσέγγιση των ανθρωπίνων σχέσεων, τάξεων και φυλών με απλό άλλα άμεσο τρόπο. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι μέσα στο σπίτι συνυπάρχουν πολλοί ετερόκλητοι και διαφορετικοί χαρακτήρες που προσπαθούν να συνεργαστούν.
Χαρακτηριστικά μπορούμε να αναφέρουμε τον Ben (Duane Jones), έναν
έγχρωμο νεαρό πρόθυμο να θυσιαστεί προκειμένου να βοηθήσει τους υπόλοιπους, την Barbra (Judith O’ Dea), μια νεαρή επίσης λευκή και ευκατάσταση κοπέλα καθώς και μια οικογένεια με την κόρη τους που είναι έτοιμη να πατήσει επί πτωμάτων για να σωθεί.
Εκτός του κοινωνικού μηνύματος που καταφέρνει να περάσει η ταινία διατηρώντας έναν επίκαιρο θα λέγαμε χαρακτήρα, ξεχωρίζουν και τα πλάνα με πολλές κοντινές λήψεις, με την κάμερα να πλησιάζει ασφυκτικά κοντά στα πρόσωπα των ηρώων και με ιδιαίτερες γωνίες λήψης (βλέπουμε την κάμερα για παράδειγμα να τραβάει από κάτω τα πρόσωπα των ηρώων).
Ακόμη, πολλά πλάνα είναι αρκετά ανατριχιαστικά με χαρακτηριστική την σκηνή που τα ζόμπι τρώνε μέλη ανθρώπινου σώματος, γεγονός που για τα δεδομένα εκείνης της εποχής μάλλον ήταν κάτι σίγουρα τρομακτικό και και εφιαλτικό. Συνοψίζοντας, « Η Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών» είναι ένα από τα πιο σημαντικά φίλμ όλων των εποχών καθώς ήταν ένα από τα πρώτα που συνέστησε στο κινηματογραφικό κοινό τις ταινίες με ζόμπι και πλέον θεωρείται αριστούργημα του είδους. Πάντως παρά τον πολύ χαμηλό προϋπολογισμό με τον οποίο γυρίστηκε και με την βοήθεια του συν σεναριογράφου και φίλου του John Russo, ο Romero κατάφερε να ξεχωρίσει με την ταινία του και να ηγηθεί του συγκεκριμένου είδους ταινιών.
