Tα σκοτεινά μονοπάτια… έχουν τη λάμψη τους

Βασισμένο σε μια ιδέα του Gimli πάνω σε ένα παιχνίδι που έπαιζαν παλιά με τον Frankenweenie, οι cinepivates χαρίζουν, ο καθένας τους με το δικό του στιλ, από μια προσωπική παράγραφο πάνω στο γενικό θέμα: “Τα σκοτεινά μονοπάτια έχουν την λάμψη τους”. Απολαύστε τους:

(Gimli) Μιλούσαμε τις προάλλες με τον Gorin, τον Zodar και έναν περίεργο τύπο ονόματι Godzilla περί παρόντος παρελθόντος και μέλλοντος. Η κουβέντα είχε ειρμό και ενδιαφέρον, ξεχείλωνε και φούσκωνε όμως συχνά, ξεφεύγοντας από το οριοθετημένο θέμα σε επιμέρους ιστορίες και ζητήματα. Κι όσο το μυαλό υποκύπτει στα θελήματα της καρδιάς, ενώ το σώμα παραμένει στην κουβέντα, η σκέψη συχνά δραπετεύει σε χαρούμενα λιβάδια μες τα χρώματα, δροσερά λιμάνια κι ουρανούς που στάζουν ανοιχτό γαλάζιο. Άλλοτε πάλι ξεθάβει σκοτεινές αναμνήσεις που κρύβονται σε ξεχασμένα μέρη του χαοτικού λαβύρινθου και  αναλύει πρόσωπα και καταστάσεις. Μια ανιαρή κουβέντα που κάποιος πλατειάζει πολυλογώντας ακατάπαυστα είναι το καλύτερο κίνητρο που θα πυροδοτήσει την ενστικτώδη αυτή αντίδραση.

the Man who wasn’t there (2001) mr. Nobody (2009) Leo (2002) Pan’s Labyrinth (2006)

(Nemo) 

-Σήμερα σκότωσα μια κατσαρίδα στο δωμάτιο μου.

-Αποκλείεται εσύ να έκανες κάτι τέτοιο… Κατ’αρχάς δεν έχουμε κατσαρίδες!

-Βασικά…έχουμε κατσαρίδες. Και σήμερα σκότωσα μία..

-Τελοσπάντων, είδες όμως ότι δεν είναι τόσο δύσκολο τελικά.

-Ήταν δύσκολο και αν ξανασυμβεί θα χρειαστώ ψυχανάλυση, αυτό είναι σίγουρο.

-Δεν θα ξανασυμβεί. Αφού δεν έχουμε κατσαρίδες.

Deconstructing Harry (1997), Delicatessen (1991), Alice in Wonderland (2010), Spider (2002)

(Tyler Durden) Είναι αυτή η ελπίδα που πυροδοτείται από τα χρώματα. Τα χρώματα ρε, που σε κάνουν να ονειρεύεσαι, να φωνάζεις, να παθιάζεσαι. Εικόνες. Τι θα ήμασταν χωρίς τις εικόνες; Τις φτιάχνουμε με το μυαλό, τις πλάθουμε με τη φαντασία, τις βλέπουμε ζωντανές μπροστά μας. Θέλουμε να τις αγγίξουμε, σχεδόν το κάνουμε, μετά το μετανιώνουμε. Με θέλγουν οι λυρικές, μελαγχολικές εικόνες. Υπάρχει μια άγνωστη μελαγχολία που τροφοδοτεί το αίμα και το βλέμμα μου, που αρέσκεται σε ήρεμα σούρουπα, νοσταλγικές μπαλάντες και larger than life κινηματογραφικούς έρωτες. Το βλέμμα του Άνδρα στη Γυναίκα στην Ερωτική Επιθυμία του Γουόνγκ Καρ Βάι, η χρωματική παλέτα που θυμίζει νουάρ ονείρωξη, το «εμείς δεν θα γίνουμε σαν αυτούς». Αρκεί μια εικόνα για να σε κάνει να ονειρεύεσαι. Αρκεί.

in the Mood for Love (2000) Mulholland Drive (2001) Lust Caution (2007) Eternal Sunshine of a spotless mind (2004)

(Frankenweenie) Καθόταν σε ένα παγκάκι και κάπνιζε, ήταν 4 το απόγευμα. Αν την κοιτούσες καλύτερα θα νόμιζες πως παραμιλάει. Εκείνη όμως είχε εσωτερικό αντίλογο. Εκείνον. Του μιλούσε σαν να μπορούσε να δει την απόγνωση της μακριά του. «Αυτά τα μονοπάτια έχουν μόνο αγωνία, φρίκη και απώλεια. Κι είναι σκοτεινά, θεοσκότεινα μονοπάτια. Δεν θέλω άλλο να βρίσκομαι εδώ του έλεγε, μου λείπεις.» «Μην φοβάσαι, τα σκοτεινά μονοπάτια έχουν την λάμψη τους» της απαντούσε εκείνος σιωπηλά. Η ώρα ήταν πια 9:00 και το κρύο έφτανε μέχρι το κόκκαλο. Γύρισε και κοίταξε τον πύργο, ήταν πολύ όμορφος εκείνη την ώρα της νύχτας. Έμοιαζε σαν να είναι το μόνο φωτεινό σημείο σε όλο το Παρίσι από εκεί που καθόταν. Μέσα στην εμμονή δεν κατάλαβε καν μία σκοτεινή φιγούρα που πλησίαζε. Την γράπωσε δυνατά, έβγαλε κάτι από την τσέπη του που έλαμψε προς στιγμήν στο σκοτάδι και της ψιθύρισε: «Είδες; Τα σκοτεινά μονοπάτια έχουν την λάμψη τους!»

Moulin Rouge (2001) Blue Valentine (2010) my Blueberry Nights (2007) Mystic River (2003)

(Φράνσις) Αύγουστος 2013: Βεράντα που αντικρύζει τον Παραδεισο: θάλασσα. Δεξιά της, η Κόλαση: το γυαλινο κτίριο της Εφορίας.
Ταινίες, ταινίες συνέχεια. Πόσα φιλιά, πόσα κορμιά αγκαλιάζω μέσα τους, για να ξεχνώ το δικό σου σώμα που δεν εχω.
Όχι “Ήσυχες Μέρες Του Αυγούστου” η ταινια που πρωταγωνιστούμε, αλλά “Οι Ανείπωτες Μοναξιές Της Κρίσης”.
Χωρίς cut…

Ήσυχες μέρες του Αυγούστου (1991), Οι εραστές του αρκτικού κύκλου (1998), Μια καλύτερη ζωή (2011),  Caotica Ana (2007)

(Serpico) Καλέ μου φίλε… Το μήνυμά σου με βρίσκει την ώρα που κλείνω το σακ βουαγιάζ και ετοιμάζομαι να την κάνω (για Φολέγανδρο). Ζητώ συγγνώμη (που δεν θα μπορέσω να συνδράμω), αλλά σκοπεύω να μην πάρω μαζί μου καμία άλλη ηλεκτρονική συσκευή, πέρα από το κινητό μου… Σας φιλώ όλους και ελπίζω να σας δω με το καλό από Σεπτέμβρη…

the Beach (2000) Shawshank Redemption (1994)  Into the Wild (2007) the Big Blue (1988)

(Holly Golightly) Σκοτεινό μονοπάτι. Μπορεί να σε οδηγήσει σε μέρη που δεν γνωρίζεις. Άγνωστα, ίσως επικίνδυνα ∙ ίσως, όμως, να μπορούν να σου υποδείξουν κάτι χρήσιμο. Κάτι που δεν θα μπορέσεις να το μάθεις πουθενά άλλου. Ή κάτι που μπορεί να σε οδηγήσει στην αποτυχία. Ό,τι και αν σου φέρει αυτό το μονοπάτι, μη διστάσεις να το περπατήσεις. Μπορεί το μονοπάτι αυτό να είναι η ίδια η ζωή. Ζήσε!

Life of Pi (2012) the Fountain (2006) the Tree of Life (2011) Angel Heart (1987)

(Dennis) Γεννιέσαι, γελούν, γελάς.

Τσακώνονται, γελούν, κλαις.

Χωρίζουν, γελούν, σκέφτεσαι.

Είσαι μόνος, παίρνεις το μονοπάτι το θαμπό, ακολουθείς.

Είσαι μόνος, γίνεσαι μόνη, φτιασιδωμένη λαμπερή.

Γελούν, πονάς, ξαναγελούν, πονάς πονάς.

Είσαι για σένα.

Η ζωή δεν είναι παράγραφος.

Ο θάνατος δεν είναι παρένθεση.

Στα μονοπάτια του ουρανού η νύχτα βαδίζει σκορπώντας ποιήματα.

Little miss Sunshine (2006) Hedwig and the angry Inch (2001) XXY (2007) the Wall (1982)