Καρτ Ποστάλ: Μια ελληνική σειρά για τις ανθρώπινες σχέσεις και την επικοινωνία

Είναι ευχάριστο το γεγονός πως βλέπουμε πλέον πολλές σειρές μυθοπλασίας στην ελληνική τηλεόραση, μετά από μια περίοδο που τα περισσότερα τηλεοπτικά προγράμματα ήταν ξεπερασμένα και φτηνά ρεάλιτι.

Μία από τις σειρές που αξίζει κανείς να στρέψει την προσοχή του είναι το “Καρτ Ποστάλ” στην ΕΡΤ. Μια ξεχωριστή σειρά που μας συγκίνησε, μας έκανε να ταξιδέψουμε, να νοσταλγήσουμε και να σκεφτούμε.

Πρωταγωνιστής στις δώδεκα αυτοτελείς ιστορίες είναι ο Τζόζεφ, ένας ελληνικής καταγωγής Άγγλος αρχαιολόγος, ο οποίος, σχεδιάζοντας να κάνει πρόταση γάμου στη σύντροφό του, έχει προγραμματίσει ένα ταξίδι στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Κρήτη. Όταν εκείνη δεν εμφανίζεται στο αεροδρόμιο, ο Τζόζεφ επιστρέφει στα πάτρια εδάφη για να αναλάβει θέση συμβούλου σε μια ανασκαφή και παράλληλα αρχίζει μια μοναχική περιπλάνηση στο νησί. Όντας λυπημένος και σκεπτικός, αρχίζει να στέλνει καρτ ποστάλ στο σπίτι της πρώην συντρόφου του στο Λονδίνο, αφηγούμενος ιστορίες που ακούει ή βιώνει στην Κρήτη. Εκείνο που δεν γνωρίζει είναι ότι τις κάρτες παραλαμβάνει η νέα ένοικος του σπιτιού, η οποία αναπτύσσει συναισθήματα για τον Τζόζεφ.

Κεντρική τοποθεσία της σειράς είναι ο Άγιος Νικόλαος Κρήτης και τα τριγύρω χωριά, αγαπημένο μέρος της Βικτόρια Χίσλοπ. Η σειρά βασίζεται στα βιβλία της διάσημης Βρετανίδας συγγραφέως, “Cartes Postales from Greece” και “The Last Dance”, με την ίδια να επιμελείται την τηλεοπτική μεταφορά τους μαζί με τους Νίκο Απειρανθίτη, Αλεξάνδρα Κατσαρού, Δώρα Μασκλαβάνου και Παναγιώτη Χριστόπουλο, ενώ την σκηνοθεσία ανέλαβε ο Γιώργος Παπαβασιλείου.

Εκείνο που κάνει τη σειρά ιδιαίτερη -πέραν των άρτιων πλάνων και του καλογραμμένου σεναρίου – είναι ότι ο σκηνοθέτης μπλέκει τα κινηματογραφικά είδη, που αντιπροσωπεύουν κάθε επεισόδιο. Έτσι, από το ατόφιο δράμα, περνάει στον ρομαντισμό και από εκεί στο πολεμικό δράμα και το κοινωνικό. Όσο για το σενάριο, η σειρά έχει ένα καλογραμμένο και σωστά δομημένο σενάριο. Οι χαρακτήρες της είναι ξεχωριστοί, οικείοι, αληθινοί, ανθρώπινοι. Μπορούμε να ταυτιστούμε μαζί τους, να τους συμπονέσουμε, να τους καταλάβουμε.

Το “Καρτ Ποστάλ” έχει ένα ακόμα θετικό στοιχείο που το κάνει να ξεχωρίζει: υπέροχες ερμηνείες. Ο Ανδρέας Κωνσταντίνου, ο τηλεοπτικός Τζόζεφ, είναι ένας ηθοποιός που μας έχει συνηθίσει σε ρεαλιστικές ερμηνείες και δεν καταφεύγει στην υπερβολή για να μας εντυπωσιάσει. Καθώς παρακολουθούμε τη σειρά καταλαβαίνουμε το ταξίδι του χαρακτήρα, την “ενηλικίωσή” του και τις σκέψεις του πίσω από την εσωστρέφειά του. Ωστόσο, αξιόλογοι είναι και οι υπόλοιποι ηθοποιοί που πλαισιώνουν και πρωταγωνιστούν στις ιστορίες. Η φυσικότητα στους ρόλους τους έχει καταφέρει να μας πείσει πως οι χαρακτήρες είναι υπαρκτά πρόσωπα, πως μπορεί να τους συναντήσουμε, να τους συναναστραφούμε.

Συνοψίζοντας, το “Καρτ Ποστάλ” είναι μια παραγωγή που ξεχωρίζει, αγγίζοντας τα επίπεδα της κινηματογραφικής τέχνης. Στόχος της τέχνης είναι να σε αγγίξει, να σε κάνει να δεις τον εαυτό σου, να σε προβληματίσει. Όλα αυτά τα πέτυχε!

*Μπορείτε να παρακολουθήσετε τα δώδεκα αυτοτελή επεισόδια μέσα από την πλατφόρμα του ERTFLIX.