ΚΡΙΤΙΚΕΣΣινε-προτάσειςΣινεμά

Κάθε Μέρα, Μια Άλλη Μέρα (Every Day)

every-day0002

2popcorn

Βασισμένη σε best seller εφηβικό μυθιστόρημα είναι η ταινία του Μάικλ Σούξι (The Vow). Η ταινία ακολουθεί τους κανόνες του εφηβικού ρομάντσου καθώς παρακολουθεί το ειδύλλιο ανάμεσα στην Ριάνον, μια νεαρή κοπέλα και μια μυστηριώδη ύπαρξη με το όνομα «Α» που κάθε μέρα ξυπνά μέσα σε ένα διαφορετικό σώμα.

Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες, είναι δύσκολο να ξεπεράσει ο θεατής την υπερβολή και εν μέρει τη… γελοιότητα της κεντρικής ιδέας και για περισσότερο από τη μισή μέρα θα προσπαθεί να κατανοήσει τι ακριβώς συμβαίνει και γιατί.

every-day-0001

Αυτό δεν σημαίνει ότι η ταινία δεν διαθέτει κάποιες αρετές. Ζητήματα διαφορετικότητας και σεξουαλικού προσανατολισμού (o/η Α μπαίνει σε σώματα αγοριών και κοριτσιών) θίγονται -επιδερμικά, βέβαια-, ενώ οι κεντρικοί πρωταγωνιστές κάνουν ότι μπορούν προκειμένου να μοιάζει η ταινία ότι έχει λογική (η Ανγκούρι Ράις είναι απλά χαριτωμένη, ο Τζάστις Σμιθ ερμηνεύει ταυτόχρονα τον ευγενικό και τον κακό σύντροφο με επιτυχία), ενώ απολαυστικός είναι και ο Λούκας Τζέιντ Ζούμαν (τον είχαμε δει στις Καταπληκτικές Γυναίκες με την Ανέτ Μπένινγκ) στον ρόλο ενός θρησκόληπτου νεαρού που είναι πεπεισμένος ότι κατελήφθη από σατανικό πνεύμα.

every-day0003

Δυστυχώς η ταινία δεν διαθέτει τη δύναμη και την τρέλα μιας ταινίας όπως το Στο Μυαλό του Τζον Μάλκοβιτς (ούτε φυσικά ο Σούξι είναι Κάουφμαν) κι έτσι ακόμα και το πιο παράλογο σενάριο μοιάζει απλά… παράλογο. Σε όλα αυτά να προσθέσουμε το πόσο γρήγορα η ταίνια επιδιώκει να ξεμπερδέψει από κάποια θέματα -αφήνοντας τελικά αρκετά μέτωπα ανοιχτά και μη δίνοντας απάντηση στο βασικό… μυστήριο.

Διαθέτει, πάντως, ένα αξιοπρεπές φινάλε που κάνει την ταινία λίγο πιο ενδιαφέρουσα από ένα συνηθισμένο αμερικάνικο teen angst φιλμ.

Αγγελική Στελλάκη

Η πρώτη ταινία που είδε σε κινηματογραφική αίθουσα ήταν το Χορεύοντας με τους Λύκους. Κατά τη διάρκεια του οποίου διάβαζε Μίκι Μάους, σπάζοντας τα νεύρα όλων. Σε σινεφίλ μονοπάτια οδηγήθηκε όταν, κατά τη διάρκεια μοναχικών κινηματογραφικών βραδινών περιπλανήσεων, διαπίστωσε ότι νοιώθει μια παράξενη ευτυχία, κάθε φορά που τα φώτα χαμηλώνουν, ο ήχος του προτζέκτορα πλημμυρίζει το χώρο και μυρωδιά ποπ κορν ξεχύνεται στην αίθουσα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *