Κινηματογραφικός Απολογισμός 2015: Οι επιλογές της Holly

30 Δεκεμβρίου, 2015 Κατερίνα Σιδηροπούλου

Το 2015 φεύγει σε λίγες μέρες και εμείς , τηρώντας τις παραδόσεις, κάνουμε τον κινηματογραφικό μας απολογισμό με ταινίες που αγαπήσαμε και που θα ξαναβλέπαμε και με ταινίες που δεν θέλουμε ούτε να ακούμε για αυτές. Οπότε περιμένω τα σχόλια σας για τις φετινές μου επιλογές.

Winners of the year

Το παιχνίδι της μίμησης. Η αληθινή ιστορία του Alan Turing που κατάφερε να σπάσει τον γερμανικό κώδικα Enigma κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου. Ο Cumberbatch μοναδικός για ακόμη μια φορά.

Η θεωρία των πάντων. Η ιστορία της ζωής ενός εκ των μεγαλύτερων μυαλών της σύγχρονης ιστορίας, του Steven Hawking. Η κατάσταση της υγείας του και όλες οι θεωρίες που ανέπτυξε μέχρι το τέλος της ζωής του.

Child 44. Ρωσία 1950. Ένας αστυνομικός προσπαθεί να διαλευκάνει τις δολοφονίες παιδιών. Η επίμονη έρευνα όμως έχει ως συνέπεια τον υποβιβασμό του. Τι παιχνίδια παίζονται πίσω από τις δολοφονίες αυτές;

Χορωδία. Ένας 11χρονος που χάνει τη μητέρα του και έτσι καταλήγει σε ένα μουσικό σχολείο. Η αντιπαράθεσή του με τον καθηγητή του Dustin Hoffman θα τον κάνει να καταλάβει πως έχει ταλέντο και μια δημιουργική κλίση προς τη μουσική.

Μην ενοχλείτε παρακαλώ. Ο Christian Clavier εξακολουθεί να δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας στην ταινία «Μην ενοχλείτε παρακαλώ». Λάτρης της τζαζ, ανακαλύπτει έναν παλιό αγαπημένο δίσκο και γυρίζει σπίτι όσο πιο γρήγορα μπορεί για να τον ακούσει. Μόνο που κανένας δεν θα τον αφήσει να απολαύσει τη μουσική του.

Μακβεθ. Ένα από τα καλύτερα έργα του Σαίξπηρ που μεταφέρθηκαν στο σινεμά με υπέροχες ερμηνείες, καθηλωτική μουσική και περίτεχνα πλάνα. Εντάξει, θα πω την αλήθεια. Ο Fassbender ήταν τέλειος!

Το τραγούδι του Φοίνικα. Μια νεαρή τραγουδίστρια επιβιώνει από το στρατόπεδο συγκέντρωσης, έχοντας μια παραμόρφωση στο πρόσωπο. Αφού καταφέρνει και αποκαθιστά την όψη της, αποφασίζει να αναζητήσει τον άντρα της. Μόνο που δεν λείπουν οι ανατροπές και οι εκπλήξεις και για τους δύο.

The Cut. Η οπτική του Fatih Akin για την Γενοκτονία των Αρμενίων μέσα από την ιστορία ενός νεαρού σιδηρουργού. Κομμάτι της τριλογίας «Αγάπη, Θάνατος και Διάβολος», η οποία απαρτίζεται από τις ταινίες «Μαζί, Ποτέ!» και «Η άκρη του ουρανού».

Losers

Μαριονέτες. Η απόπειρα του Αλέξη Γεωργούλη στο κινηματογραφικό πανί ήταν μέτριο ως κακό. Κόπια χολυγουντιανού θρίλερ με λίγο από θρησκεία και λίγο από σεξ.

Love. Όσοι είπαν ότι το έργο του Gaspar Noe ήταν καλύτερο από το Nymphomaniac του Trier, τότε δεν αξιολόγησαν σωστά τον Δανό σκηνοθέτη (τουλάχιστον σε αυτό το έργο). Ο πρωταγωνιστής ήταν ένας φιλόδοξος σκηνοθέτης που το μόνο που έκανε καλά είναι …σεξ. Trier και πάλι Trier – και ας μην τον συμπαθώ.

Η καινούργια φιλενάδα. Δύο προβληματικοί άνθρωποι που προσπαθούν με λάθος τρόπους να ξεπεράσουν τον χαμό του αγαπημένου τους προσώπου. Προσωπικά, απογοητεύτηκα.

Crimson Peak. Το trailer φαινόταν τόσο καλό, αλλά η ταινία ήταν πιο κλασσική αμερικανιά από ποτέ.

Ex Machina. Όταν τελείωσε, δεν κατάλαβα ποιο ήταν το νόημα της ταινίας αυτής. Σίγουρα δεν θα την ξαναδώ ποτέ!

Νυχτερινός Ανταποκριτής. Ενώ η ταινία στην αρχή είχε ενδιαφέρον, στο τέλος ο Jake Gyllenhall πήρε τον κακό τον δρόμο. Σε κάποια σημεία είχε σασπένς και αγωνία, ενώ μετά ήρθε η απογοήτευση και η βαρεμάρα.

Περίτεχνες Αφίσες

Δίπλα στη Θάλασσα