ΚΡΙΤΙΚΕΣΣινε-προτάσειςΣινεμά

Κωδικός Κολιμπρί (The Hummingbird Project)

hummingbirdproject_0hero

two-popcorn-002

Ο Βίνσεντ Ζαλέσκι (Τζέσε Άιζενμπεργκ) και ο ξάδελφός του ο Αντόν (Αλεξάντερ Σκάρσγκαρντ) θέλουν να κατασκευάσουν τη μεγαλύτερη επί ευθείας σύραγγα για την τοποθέτηση οπτικών ινών που θα κάνουν τις συναλλαγές στο Χρηματιστήριο ακόμα πιο γρήγορες (χαρίζοντας σε αυτούς που τις ελέγχουν σημαντικότατο κέρδος). Απέναντί τους θα βρουν την πρώην εργοδότη τους, την Εύα Τόρρες (Σάλμα Χάγεκ).

Ο Καναδός Κιμ Νουέν (Μάγισσα του Πολέμου, Δυο Εραστές και μια Αρκούδα) δουλεύει για πρώτη φορά με μεγάλο χολιγουντιανό καστ σε ένα σενάριο που έγραψε ο ίδιος. Οι απροσάρμοστοι χαρακτήρες πρωταγωνιστούν και εδώ με τον Αντόν να είναι η ιδιοφυΐα και τον Βίνι να είναι εκείνος που οργανώνει τα πάντα.

hummingbirdproject_0001

Ο Κωδικός Κολιμπρί είναι μια τόσο απίστευτη ιστορία που μοιάζει να είναι αληθινή. Κι όμως. Δεν είναι. Και αξίζουν ίσως συγχαρητήρια στον Κιμ Νουέν που κατάφερε να γράψει ένα τόσο ρεαλιστικό σενάριο. Από την άλλη, όλο αυτό μοιάζει με κάτι που έχουμε δει αρκετές φορές. Ο Άιζενμπεργκ είναι καλός σε έναν ρόλο, όμως, που έχουμε δει να παίζει ξανά και ξανά και ξανά. Το ίδιο αισθάνεσαι και για την Εύα Τόρρες της Σάλμα Χάγεκ -μια δυναμική και αδίστακτη αφεντικίνα. Εκείνος που παίζει έναν ρόλο κόντρα σε αυτά που μας έχει συνηθίσει είναι ο Σκάρσγκαρντ, ο οποίος ερμηνεύει έναν καραφλό, ιδιοφυή επιστήμονα, που παθαίνει κρίσεις πανικού και δυσκολεύεται να επικοινωνήσει με τον κόσμο.

Όσο η ιστορία προχωρά, τόσο περισσότερη σημασία μοιάζει να έχει. Όλα πάνε στραβά για τους δύο ήρωες, κάτι που τους οδηγεί να αναθεωρήσουν εν μέρει ορισμένες από τις ιδέες τους. Δεν ξέρω, βέβαια, κατά πόσο το Hummingbird Project είναι μια ταινία που θα ενδιέφερε πολλούς στην Ελλάδα -και το γεγονός ότι βγαίνει μαζί με πάρα πολλές άλλες ταινίες δεν βοηθάει σίγουρα.

Αγγελική Στελλάκη

Η πρώτη ταινία που είδε σε κινηματογραφική αίθουσα ήταν το Χορεύοντας με τους Λύκους. Κατά τη διάρκεια του οποίου διάβαζε Μίκι Μάους, σπάζοντας τα νεύρα όλων. Σε σινεφίλ μονοπάτια οδηγήθηκε όταν, κατά τη διάρκεια μοναχικών κινηματογραφικών βραδινών περιπλανήσεων, διαπίστωσε ότι νοιώθει μια παράξενη ευτυχία, κάθε φορά που τα φώτα χαμηλώνουν, ο ήχος του προτζέκτορα πλημμυρίζει το χώρο και μυρωδιά ποπ κορν ξεχύνεται στην αίθουσα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *