Η ΧΙΜΑΙΡΑ (LA CHIMERA)
Ο Αρτούρ επιστρέφει με το τρένο στην γενέτειρα του Τοσκάνη έπειτα από μικρή του παραμονή στην φυλακή. Εκεί τον περιμένουν οι γνώριμοι φίλοι του αλλά και συνεργάτες του στην αρχαιοκαπηλία, όπου με αυτή πιστεύουν πως μπορούν να γίνουν ζάμπλουτοι. Το φάντασμα της αγαπημένης του που έχει ”χαθεί” πλανάται παντού, και η μητέρα της, μία ηλικιωμένη δασκάλα της όπερας, θα τον καλοδεχθεί με την μεγάλη αγάπη που του έχει. Όταν θα ανακαλύψουν όμως έναν Ετρουσκικό τάφο και θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν τα κειμήλια του, τα πράγματα θα γίνουν ακόμα πιο πολύπλοκα.
Ολίγον ρεαλισμός, με δόσεις σουρεαλισμού. Ολίγον χαρακτήρες που θυμίζουν παλιό Ιταλικό σινεμά και ολίγον μοντερνισμός. Λίγο 80s ατμόσφαιρα χωριατιάς και ένας πρωταγωνιστής που γεννάει σχεδόν την αντιπάθεια. Μία Ιζαμπέλα Ροσσελίνι που διασκεδάζει στην αναπηρική της καρέκλα (αλλά περπατάει κιόλας) και μία σκηνοθέτιδα που στην τελική δεν ξέρουμε τι θέλει να πει. Είναι οι παιδικές της καταβολές; Είναι κάπως περίεργα όλα αυτά, ιδίως όταν μπλέκονται με την τέχνη του κινηματογράφου. Και ιδίως όταν το σενάριο γεμίζει χαρακτήρες και ρόλους που εκτός από ασήμαντοι είναι και αντιπαθητικοί. Με αποκορύφωμα την ουρανοκατέβατη εμφάνιση της αδελφής της σκηνοθέτιδας και κατα τ’άλλα συμπαθέστατης ηθοποιού Αλμπα Ρορβάχερ.
Διάφοροι υπαινιγμοί περί καλών ανθρώπων tombaroli (τυμβωρύχοι) ως κληρονομιά, και χάρισμα του πρωταγωνιστή να ανακαλύπτει τους θησαυρούς παρουσιάζονται με τρόπο που ο θεατής νοιώθει πως τον κοροϊδεύουν. Τα δε Κοστουριτσικά γλέντια και πανηγύρια, υποτίθεται πως βαφτίζονται Φελινικά δεν ξέρουμε όμως από ποιους.
Νόημα και μήνυμα δεν υπάρχει, συναισθηματική εμπλοκή ούτε για αστείο (όπως και στην προηγούμενη ταινία της Ρορβάχερ που είχε βραβευτεί στις Κάννες το ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΛΑΖΑΡΟΣ), την Τοσκάνη την βλέπουμε σαν να βλέπουμε χωριό της Αργολίδας, σαν να φοβάται σκηνοθέτιδα και φωτογράφος μην κατηγορηθούν για καρτ ποστάλ αισθητική. Και κάπως έτσι ένα μεγάλο ερώτημα πλανάται σε όλη την διάρκεια της ταινίας: Που απευθύνεται η ταινία εκτός από τις φεστιβαλικές παρέες των Καννών, οι οποίες όσο πάνε απομακρύνονται από το αληθινό νόημα του κινηματογράφου αλλά και από το ίδιο το κοινό, ακόμα και από το υποψιασμένο που επιθυμεί να δει πραγματικό σινεμά και όχι ψυχρά και ανούσια φεστιβαλικά δημιουργήματα.
Η ταινία κυκλοφορεί 28 Μαρτίου σε διανομή Cinobo
