Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΧΙΟΝΙΟΥ ( LA SODIEDAD DE LA NIEVE)
Η αληθινή και συγκλονιστική ιστορία του μεγάλου θαύματος στις Άνδεις, όταν το φθινόπωρο του 1972, η ομάδα ράγκμπι OldChristians, από το Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης, μεταβαίνει αεροπορικώς στο Σαντιάγκο της Χιλής για φιλικό αγώνα. Κανένας δεν μπορούσε, όμως, τότε να φανταστεί όλα όσα θα εξελίσσονταν μετά…Αντί να πετάξει πάνω από τις Άνδεις, ακολουθεί πορεία παράλληλα με αυτές. Η ορατότητα είναι ελάχιστη. Ο κυβερνήτης χάνει τον έλεγχο και στις 13 Οκτωβρίου 1972, το αεροπλάνο συντρίβεται. Δώδεκα άνθρωποι σκοτώθηκαν ακαριαία. Ορισμένοι πέθαναν το επόμενο πρωί και άλλοι μέσα στις επόμενες ημέρες. 16 ήταν εκείνοι που κατάφεραν να επιβιώσουν. Οι έρευνες των σωστικών συνεργείων απέβησαν άκαρπες. Σε υψόμετρο 3.600 μέτρων, το λευκό αεροσκάφος ήταν αδύνατο να εντοπιστεί μέσα στα χιόνια. Οι πρώτες έρευνες σταμάτησαν μετά από οκτώ ημέρες. Το νέο έφτασε στ’ αυτιά των επιζησάντων μέσα από ένα ραδιόφωνο που είχαν βρει στο αεροπλάνο. Η τύχη τους φαινόταν προδιαγεγραμμένη. Το κρύο, τα λιγοστά τρόφιμα και τα κρασιά που είχαν στη διάθεσή τους δεν θα τους κρατούσαν στη ζωή. Η ιδέα που είχαν ορισμένοι στην αρχή ακούστηκε φρικιαστική. Μόνο τρώγοντας μέλη από τα σώματα των νεκρών θα κατάφερναν να επιβιώσουν. Κανείς δε γνώριζε ότι υπήρχαν επιζήσαντες. Μόνο 72 ημέρες μετά και αφού δύο από αυτούς ο Νάντο Παράδο και ο Ρομπέρτο Κανέσα περπάτησαν επί δέκα ημέρες προς αναζήτηση βοήθειας, έγινε γνωστό ότι δεν είχαν σκοτωθεί όλοι.
Ιστορία του συγκλονισμού και άρα τα καταφέρνει όπως όφειλε και ο σκηνοθέτης Χουάν Αντόνιο Μπαγιόνα να κάνει ταινία του συγκλονισμού, διχασμού, ηθικού διλλήματος αλλά και έναν ύμνο στο πρωταρχικό ένστικτο του ανθρώπου για επιβίωση και ταυτόχρονα την μεγαλύτερη ιστορία κουράγιου και δύναμης που εκτυλίχθηκε στο πρόσφατο παρελθόν. Εκεί λοιπόν που απέτυχε το ΕΠΙΖΗΣΑΝΤΕΣ (ALIVE) του Φρανκ Μάρσαλ το 1993, κάνοντας μία ταινία που προσπαθούσε να βρει ισορροπίες στην περιπέτεια και στην αληθινή ιστορία και στους χαρακτήρες κάνοντας την μία απλή περιπέτεια, έρχεται η κοινωνία του χιονιού να κλείσει κινηματογραφικά το κεφάλαιο αυτής της αληθινής ιστορίας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Η ταινία λειτουργεί αποτελεσματικά σε όλα της τα επίπεδα. Η παραγωγή είναι υψηλών προδιαγραφών, η σκηνή της καταστροφής και η αγωνία αν και άψογα δοσμένη διαρκεί λιγότερο από όσο θα θέλαμε, ο Μπαγιόνα όμως κρατάει άσσους στο μανίκι του για τα όσα θα ακολουθήσουν μετά. Από το σενάριο της ταινίας που μας δίνει περιγραφικά ονοματεπώνυμα και ηλικίες, από τις ημέρες που περνάνε, ακόμα και από το χιόνι και το κρύο το οποίο αισθανόμαστε από την πρώτη στιγμή της καταστροφής. Δεν είναι τυχαίο που έγιναν γυρίσματα ακόμα και στην αληθινή τοποθεσία της τραγωδίας. Η ιδέα της ανθρωποφαγίας (και όχι κανιβαλισμού) έρχεται σε πλήρη αντιδιαστολή με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των επιζήσαντων αλλά αποτελεί και μονόδρομο.
Με διάρκεια σχεδόν δυόμιση ωρών, η Κοινωνία του Χιονιού δεν αφήνει λεπτό ανεκμετάλλευτο και κορυφώνει την αγωνία και το δράμα, χωρίς να αφήνει την περιπέτεια στην άκρη. Εκεί που όλα δείχνουν να σταθεροποιούνται, η χιονοστιβάδα που θα θάψει τους επιζήσαντες για αρκετές ημέρες θα δημιουργήσει μία δεύτερη τραγωδία κλειστοφοβικού σύμπαντος, την οποία ο Μπαγιόνα κινηματογραφεί με τρόπο που δημιουργεί θαυμασμό. Το μακιγιάζ επιδεινώνει τα πρόσωπα εντυπωσιακά με το πέρασμα των ημερών (μένει να δούμε αν θα φτάσει στην κατηγορία των Όσκαρ) και τα πλάνα του σκηνοθέτη είναι ούτως ή άλλως κοντινά στα πρόσωπα, το φυσικό ντεκόρ των βουνών δημιουργεί δέος και φόβο και η μουσική του Μάικλ Γκιατσίνο δένει το σύνολο. Η ανθρωποφαγία παρουσιάζεται με ”εκλεπτυσμένο” τρόπο, δεν θα μπορούσε και διαφορετικά και λίγοι πόντοι χάνονται από την έλλειψη συγκίνησης που όμως έρχεται αν και καθυστερημένα στο φινάλε.
Επίσημη πρόταση της Ισπανίας για το Όσκαρ Διεθνούς Ταινίας, έχοντας περάσει στην shortlist θεωρείται βέβαιη η παρουσία της στην πεντάδα, η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΧΙΟΝΙΟΥ είναι μία πολύ καλή ταινία, αποτελεσματική σε όλα της, ύμνος στην ανθρώπινη θέληση και στην δύναμη της νιότης, κινηματογραφική απόλαυση από μία αληθινή ιστορία που προκαλεί φόβο, θαυμασμό και πολλές πληγές όχι μόνο από τα κρυοπαγήματα.
Η ταινία προβάλλεται στην πλατφόρμα του Netflix από 4 Ιανουαρίου
