Η Λάντα Ομπράντοβιτς μιλά στους Cinepivates για τον πρώτο της ρόλο στο “The Eddy”

Επαγγελματίας ντράμερ και συνθέτρια με πολλά βραβεία και εμφανίσεις επί σκηνής σε πολλές χώρες. Η Λάντα Ομπράντοβιτς μας συστήθηκε ως Καταρίνα στην σειρά του Netflix “The Eddy” (διαβάστε την κριτική μας εδώ), και εμείς την βρήκαμε για να μας μιλήσει για την γνωριμία της με τον Ντέμιαν Σαζέλ αλλά και την εμπειρία της από την συμμετοχή της στη σειρά.

– Είσαι επαγγελματίας μουσικός, ντραμερ της τζαζ με πολλά πανεπιστημιακά διπλώματα. Από πότε ξεκίνησες να παίζεις ντραμς και τι σε ώθησε να επιλέξεις την τζαζ;

Άρχισα να παίζω ντραμς σε μεγάλη ηλικία, όταν ήμουν σχεδόν 17 ετών. Πριν από εκείνη τη στιγμή, έκανα τακτικά προπονήσεις κολύμβησης, δύο φορές την ημέρα, με δώδεκα προπονήσεις την εβδομάδα. Ξαφνικά ένα βράδυ η αδερφή μου μου είπε ότι θα φτιάξει ένα συγκρότημα και άκουσα ότι ψάχνει για ντράμερ. Οπότε είπα ξαφνικά «θα παίξω ντραμς». Αγόρασα ντραμς  και κατάλαβα αμέσως ότι αυτό θα κάνω για το υπόλοιπο της ζωής μου. Άρχισα να μελετώ καθημερινά και έψαξα πώς και πού μπορούσα να εγγραφώ στη σχολή ντραμς. Συνειδητοποίησα ότι υπήρχαν δύο επιλογές, να μελετήσω κλασικά ντραμς στην Κροατία ή να πάω στην Αυστρία για να μελετήσω την τζαζ. Επέλεξα την τζαζ,  κλείστηκα σε μια αίθουσα εξάσκησης για μερικά χρόνια και με τεράστια δουλειά και προετοιμασία ξεκίνησα τις σπουδές στα τζαζ ντραμς το 2010.

-Η σειρά του Netflix “The Eddy” ήταν ο πρώτος σου τηλεοπτικός ρόλος. Αντιμετώπισες κάποιες δυσκολίες προσεγγίζοντας τον ρόλο σου ή κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων;

Η όλη διαδικασία για μένα ήταν πραγματικά κάτι καινούργιο. Χάρη στη μουσική, έχω εμπειρία στη σκηνή, στα στούντιο και πίσω από τις κάμερες, αλλά ποτέ ως ηθοποιός. Νομίζω ότι αυτό ήταν πιο εύκολο για μένα από ό, τι για κάποιον χωρίς εμπειρία στη σκηνή ή την κάμερα, αλλά ούτως ή άλλως πολλά πράγματα ήταν καινούργια. Η Καταρίνα, το κορίτσι που ενσαρκώνω είναι ένας πολύ δύσκολος χαρακτήρας για κάποιον που ξεκινά στον κινηματογράφο. Το πιο δύσκολο για μένα ήταν να χτίσω τον χαρακτήρα της και να “μπω” μέσα στα πράγματα που βίωσε. Η Καταρίνα είναι μια γυναίκα που κακοποιήθηκε σεξουαλικά ως μικρό παιδί, οπότε είχα πολλή βιβλιογραφία για να διαβάσω και συζητήσεις με τον συγγραφέα της σειράς, Τζακ Θορν, και με ψυχολόγους στην Κροατία για τέτοιου είδους κοινωνικά ζητήματα. Υπήρξαν στιγμές που σκέφτηκα ότι δεν θα τα καταφέρω. Ευτυχώς, είχα μια μεγάλη υποστήριξη από τον δάσκαλο υποκριτικής, Ντάνι Ερικούρ, και από ολόκληρη την ομάδα στο σετ, ειδικά τον σκηνοθέτη που σκηνοθέτησε τα τελευταία δύο επεισόδια, τον Άλαν Πουλ, που με βοήθησε με την όλη διαδικασία δημιουργίας του ρόλου και την παρουσίαση του στην κάμερα.

-Ποιες ήταν οι πρώτες σου σκέψεις όταν έμαθες ότι ο Ντέμιαν Σαζέλ θα σε σκηνοθετήσει στην πρώτη σου τηλεοπτική προσπάθεια;

Το πληροφορήθηκα από την αρχή. Ήμουν λίγο αγχωμένη για ολόκληρη την διαδικασία από το αρχικό της στάδιο, οπότε το όνομα του Ντέμιαν δεν με άγχωσε περισσότερο από εκείνο του Γκλεν ή του Άλαν ή της υπόλοιπης ομάδας. Είχα μια τεράστια ευκαιρία να συνεργαστώ μαζί τους, οπότε επικεντρώθηκα κυρίως στην ιδέα να δώσω το 100% του εαυτού μου σε όλη τη διαδικασία για να δικαιολογήσω τη μεγάλη ευκαιρία και την εμπιστοσύνη που μου έδωσαν όλοι.

-Η μουσική της σειράς ήταν εξαιρετική. Πόσο εύκολο ήταν να μείνεις στον ρόλο σου και στο ότι είσαι κομμάτι μιας τηλεοπτικής σειράς, όταν παράλληλα παίζεις μουσική;

Αυτό το κομμάτι ήταν λίγο δύσκολο. Συνήθως, όταν κάνουμε ένα soundtrack ή ηχογραφούμε ένα CD πηγαίνουμε στο στούντιο και αυτό είναι το μέρος όπου μπορούν να συμβούν όλα τα θαύματα. Μπορούμε να διορθώσουμε τα περισσότερα λάθη και να το επαναλάβουμε μέχρι να είμαστε ικανοποιημένοι. Έχω πάντα τον κύριο λόγο στα μουσικά μου κομμάτια και την δυνατότητα ελέγχου όλων των πτυχών τους. Εδώ ένιωσα πολύ διαφορετικά, επειδή δεν ελέγχεται τίποτα άλλο εκτός από το παίξιμο σου, καθώς κάθε νότα, τόνος, ήχος, λάθος, όλα καταγράφονται και ενώ εστίαζα στο παίξιμο, ήξερα ότι μαγνητοσκοπεί μια κάμερα που συγχωρεί λάθη. Το “The Eddy” είναι μια ιστορία που θέλει να τα δείξει όλα, δείχνει την καθημερινή μας ζωή και τους αγώνες -όχι απαραίτητα όλες τις καλές πλευρές, με τις ζωές των χαρακτήρων και το ίδια τη μουσική. Η ηχογράφηση του “The  Eddy” μου έδωσε μια εντελώς νέα οπτική ενός εντελώς νέου μουσικού κόσμου που δεν γνώριζα πριν.

– Τι αντίκτυπο είχε η συμμετοχή σου στο “The Eddy” στη δουλειά σου ως μουσικός;

Περνώντας περισσότερο από επτά μήνες με μουσικούς όπως οι Γκλεν Μπαλαρντ, Ραντι Κερμπερ και το συγκρότημα της σειράς, μου έδωσε πολλά πράγματα τόσο μουσικά όσο και προσωπικά. Έμαθα πολλά και πήρα ενδιαφέρουσες γνώσεις σχετικά με τη δημιουργία μουσικής, σύνθεσης, πρόβας και σίγουρα ηχογράφησης. Νομίζω ότι μπορούμε να κερδίσουμε πολλά από διαφορετικές δεσμεύσεις λαμβάνοντάς τες σοβαρά υπόψη και επενδύοντας στη διαδικασία προετοιμασίας τους.

-Θα σε ενδιέφερε να συνεχίσεις με την υποκριτική;

Εξαρτάται κυρίως από το ρόλο. Αν λάβω κάποια πρόταση που μπορεί να με ενδιαφέρει, θα την ελέγξω ξανά και θα δω αν παρεμβαίνει στο μουσικό μου πρόγραμμα. Μέχρι στιγμής βλέπω τον εαυτό μου ως ντράμερ και ως το πρόσωπο που ενσαρκώνει την Καταρίνα από το “The Eddy”.

-Ποιες είναι οι αγαπημένες σου τηλεοπτικές σειρές ή ταινίες σχετικές με τη μουσική;

Μου άρεσε πολύ το “Bohemian Rhapsody”,το “Walk The Line”,το “Dalida”,το “The Sound of music”, το “Whiplash” και το “La La Land” του Ντέμιαν Σαζέλ και πιθανόν πολλά ακόμα που τα ξεχνάω τώρα.

-Τέλος, ποια είναι τα πλάνα σου για το μέλλον;

Μέχρι στιγμής περιμένω τον κόσμο να επιστρέψει στην κανονική κατάσταση μετά από αυτήν την υγειονομική κρίση και ελπίζω ότι θα μπορώ να επιστρέψω στη σκηνή με το κύριο έργο μου “Obradovic-Tixier Duo” για να πραγματοποιήσω τις συναυλίες που εξακολουθούν να υπάρχουν για φέτος. Ελπίζω επίσης ότι θα πραγματοποιήσουμε περιοδεία με το συγκρότημα της σειράς και τον Γκλεν, που λόγω της τρέχουσας κατάστασης, δυστυχώς ακυρώθηκε.