Παράνομοι (Lawless)

Το ουίσκι, το αίμα και οι “πλάκες” του Χιλκόουτ

Lawless: “Πίσσα και Πούπουλα” για άλλη μια ταινία Αμερικάνικης Ιστορίας

Αμερική, τη σκληρή εποχή ποτοαπαγόρευσης στο Φράνκλιν της Βιρτζίνια, τρία αδέρφια παλεύουν να επιβιώσουν παράγοντας και μεταφέροντας παράνομα ουίσκι με ένα μύθο να πλανιέται γύρω τους ότι είναι αθάνατοι. Γύρω τους καλοί αστυνομικοί, διεφθαρμένοι αστυνομικοί, υπόκοσμος και μεγαλομαφιόζοι. Όλα θα δυσκολέψουν ακόμα περισσότερο όταν ένας νέος κίνδυνος φτάνει (που ακούει στο όνομα Guy Pearce) και φέρνει μαζί του τη βία, την πίσσα και τα πούπουλα! Για το τρέιλερ πατήστε εδώ.

[highlight color=”eg. yellow, black”]Θα βρεις περισσότερο κέφι σε ενα νεκροταφείο – Gimli[/highlight]

H ταινία δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα αργό γκανγκστερικό γουέστερν. Βασίζεται στο βιβλίο  “The Wettest County In The World” που με τη σειρά του βασίζεται στην αληθινή ιστορία τριών αδερφών και μας περιγράφει την περίεργη εποχή της ποτοαπαγόρευσης στην Αμερική. Εκείνα τα χρόνια όλοι παρήγαγαν ουίσκι παράνομα, για αυτό κυριαρχούσε η έκφραση ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν “η πιο υγρή χώρα στον κόσμο”. Η ταινία κρεμιέται πάνω στο ηχηρό καστ ηθοποιών και στο υψηλό μπάτζετ, όμως δεν καταφέρνει να εντυπωσιάσει. Ίσως λόγω του ότι δε μας αφορά τόσο η ιστορία της Αμερικής; Δεν νομίζω ότι είναι μονάχα αυτό.Ίσως οι ερμηνείες, που είναι τουλάχιστον χλιαρές, με εξαίρεση τον -για άλλη μια φορά σε ρόλο κακού- Guy Pearce, ο οποίος όμως το παρατράβηξε.  Ο σκηνοθέτης John Hillcoat , γνωστός από το  the Road (2009) και την εξαίρετη φωτογραφία στις ταινίες του είχε τη χαρά να συνεργαστεί με τον Tom Hardi (γνωστό πλέον από το ρόλο του Bane στον Batman), τον Shia LaBeouf (από τα Transformers, Disturbia), τον Guy Pearce ((Memento, Count Monte Christo), τον Gary Oldman (Dracula, Harry Potter, Batman), την Jessica Chastain (Texas Killing Fields, Tree of Life), την Mia Wasikowska (Jane Eyre, Alice in Wonderland) και μια πλειάδα ακόμα ηθοποιών όπως οι Jason Clarke, Noah Taylor και τον πιτσιρικά από το Chronicles (2012) Dane DeHaan.  Και τι πιστεύω ότι έκανε με όλους αυτούς; Αποφάσισε να “παίξει”!

Οι πλάκες του Χιλκόουτ

Η ταινία δεν θέλει να είναι κωμωδία. Έχει αρκετές σκληρές σκηνές, έχει όμως και αρκετές σκηνές όπου ο θεατής θα γελάσει αυθόρμητα. Οι δυο μεγάλοι αντίπαλοι (Tom Hardi – Guy Pearce) δε σταματάνε να κάνουν πόλεμο μουγκρητών σε όλη την ταινία. Ο Guy Pearce το παράκανε αυτή τη φορά να γίνει μισητός με αποτέλεσμα να φτιάξει ένα ρόλο που ενώ έχει ενδιαφέρον να τον βλέπεις μοιάζει περισσότερο βγαλμένος από κόμικ. Οι περίεργοι ήχοι και μερικές αστείες ατάκες δεν με ενόχλησαν τόσο. Συμβαίνουν όμως και πράγματα που σε βγάζουν από την ατμόσφαιρα της ταινίας. Ο σκηνοθέτης εν γνώση του και αδικαιολόγητα κατά τη γνώμη μου, αφήνει διάφορα να συμβούν, όπως να περάσουν με το αυτοκίνητο σε κάποια στιγμή από ένα σύγχρονο αυτοκινητόδρομο ή να κάνει ζουμ σε ένα αυτοκίνητο, όπου  έχει κολλήσει και φαίνεται ξεκάθαρα το σήμα της ford, όπως ακριβώς είναι στα σημερινά αυτοκίνητα! Τελειώνοντας η ταινία μας δείχνει φωτογραφία από τα πραγματικά τρία αδέρφια όπου βλέπουμε τρία λεπτά παιδάκια με διαφορά ύψους λες και είναι οι Ντάλτον και συνειδητοποιούμε ότι ο καημένος ο Tom Hardi δεν πρόλαβε ακόμα να ξεφουσκώσει από το ρόλο του Bane στον Batman. Τέλος, μερικές σκηνές μάχης είναι τόσο περίεργα γυρισμένες που διερωτάται κανείς τι από όλα καταντάει πιο γραφικό το σενάριο ή ο σκηνοθέτης.

Ο Hilllcoat δεν ξέχασε να το κάνει μεγάλη γιορτή από την οποία δεν έλειψαν και παλιοί φίλοι όπως ο γνωστός τραγουδιστής Nick Cave, για τον οποίο είχε γυρίσει και ένα βιντεοκλίπ παλαιότερα (Baby I’m on Fire -2003). Ο Nick ταιριάζει στο country στοιχείο και ενδυματολογικά και φυσιογνωμικά και απορώ πώς δεν του έδωσε και κάποιο μικρό ρόλο στην ταινία! Θα σας πω όμως και κάτι άλλο που ίσως δεν το ξέρατε.. O Nick Cave έχει παίξει σε καουμπόικο (The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford-2007) ενώ με τον Hillcoat έχουν συνεργαστεί και στο Lawless και στο προηγούμενο the Proposition (2005) αφού ο Nick έγραψε τα σενάρια.

Οι ωμές και παρατεταμένες σκηνές βίας -κάτι που θα δούμε και στο Killing them Softly αυτή τη βδομάδα ίσως είναι κληρονομιά του Tarantino στο Χόλιγουντ, πέραν όμως της “καφρίλας” θα προτιμούσα σε ταινίες αυτού του είδους να αποφεύγονται. Κάποτε ο σκηνοθέτης έστρεφε την κάμερα αλλού ή άλλαζε πλάνο σε αποκρουστικές στιγμές τώρα φτάσαμε στο απέναντι άκρο να τις γυρίζει σε αργή κίνηση και να ζουμάρει όσο μπορεί για να μας κάνει να το ευχαριστηθούμε καλύτερα. Ίσως τελικά όλα αυτά να με επηρέασαν στην κρίση μου αλλά πιστεύω ότι ο κόσμος έχει μπουχτίσει και δικαιούται κάτι πολύ περισσότερο. Αναφορές σε κλασικές ταινίες του είδους όπως το Bonnie and Clyde (1967) ή το εξαιρετικό Fried Green Tomatos (1991) είναι εντελώς ουτοπικές καθώς η ταινία  καταφέρνει στα 116 λεπτά που διαρκεί να γίνει κουραστική.  Για εμένα θα μείνει στην ιστορία ως η τρίτη συνεχόμενη συνεργασία του Hillcoat με τον Guy Pearce (μετά το Proposition το 2005 και την πιο μικρή συμμετοχή στο the Road το 2009) ενώ στα θετικά το μόνο που μπορώ να αναφέρω είναι η σχετικά προσεγμένη μουσική.

Διαβάστε επίσης: Killing them Softly

Διαβάστε επίσης: Οι ταινίες της εβδομάδας (25/10)