ΚΡΙΤΙΚΕΣΣινε-προτάσειςΣινεμά

Έρωτας με την πρώτη μπουνιά (Les Combattants)

three-half-popcorn

les combattants 000

H πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του σκηνοθέτη που καταχειροκροτήθηκε στο Δεκαπενθήμερο των σκηνοθετών και κέρδισε το μεγάλο βραβείο του 16ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου.

Μια σουρεαλιστική ματιά στην ψυχοσύνθεση των νέων, στην εφηβική ενηλικίωση, την αναζήτηση ταυτότητας και του επαγγελματικού προσανατολισμού την εποχή της κρίσης, αλλά και τον παραλογισμό του στρατού. Πως μπορούν να χωρέσουν όλα αυτά σε μια ταινία; Μέσω της φρέσκιας, ρομαντικής ματιάς του νεανικού έρωτα.

Ο Αρνό μόλις έχασε τον πατέρα του. Αναλαμβάνει την οικογενειακή επιχείρηση ξύλινων κατασκευών μαζί με τον μεγαλύτερο αδερφό του και σε μια προσπάθεια να την σώσουν αποφασίζει να περάσει το καλοκαίρι του δουλεύοντας αντί να πάει διακοπές. Γνωρίζει όμως μια όμορφη, αλλά και περίεργη κοπέλα που παράτησε τη σχολή οικονομικών που σπούδαζε και θέλει να καταταγεί στη σχολή αλεξιπτωτιστών των ειδικών δυνάμεων. Σαγηνευμένος από την δύστροπη κοπέλα ο Αρνό αποφασίζει να την ακολουθήσει και δηλώνει κι αυτός συμμετοχή σε μια στρατιωτική εκπαίδευση δυο εβδομάδων.

 les combattants 001Χαρακτηριστικός εκπρόσωπος των σημερινών εφήβων ο Αρνό, έχει μέσα του έντονη την λογική αλλά και το συναίσθημα. Βλέπει στωικά αλλά και ψύχραιμα τα πράγματα. Από την άλλη η Μαντελέν είναι απόλυτη, εκρηκτική, δύστροπη. Εκπροσωπεί τον νέο άνθρωπο που είναι «επαναστάτης χωρίς αιτία». Παρατά τις σπουδές της θεωρώντας ότι δεν έχουν μέλλον, ενώ έχει υιοθετήσει μια απαισιόδοξη καταστροφολογική θεωρία για τον κόσμο. Ενώ θα περίμενε κάποιος η Μαντελέν να τα πάει καλά στην εκπαίδευση ο Αρνό βρίσκει τρόπο να ανεβάσει τον πήχη. Ο στόχος των νέων που προσπαθούν να επιβιώσουν στον σύγχρονο κόσμο μετατρέπεται σε μια ουσιώδη απόπειρα μαθημάτων επιβίωσης και προετοιμασίας επιστροφής στη φύση. Τι πρέπει οι μαχητικοί νέοι εραστές να κρατήσουν από τον σύγχρονο κόσμο και τι να πετάξουν;

Ντυμένη με ωραία μουσική αλλά και ήχους της φύσης υμνεί τη νεανική ψυχοσύνθεση. Η σκηνοθεσία δίνει ωραία τη σουρεαλιστική υποψία κοσμογονικής καταστροφής, δίνει με έξυπνο τρόπο την παράνοια του στρατού, αλλά και την ελπίδα.

Αντώνης Γκούμας

Θα μπορούσε να ζήσει εξίσου ευχάριστα στη Μέση Γη όσο στη Metropolis, από τα πιο ρεαλιστικά πλάνα στα πιο σουρεαλιστικά συννεφάκια. Μπαίνοντας στις αίθουσες παθιάζεται αμετανόητα κάθε φορά που σβήνουν τα φώτα. Στα Φεστιβάλ που καλύπτει αντί για τις πολυαναμενόμενες ταινίες προτιμά να ανακαλύπτει άγνωστα μικρά διαμαντάκια που ίσως να μην δούμε ποτέ στις ελληνικές αίθουσες. Συνήθως καλοπροαίρετος, προσέξτε, όμως, όταν κραδαίνει το «τσεκούρι» του.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *