Μαίρη Η Βασίλισσα της Σκοτίας (Mary Queen of Scots)

 

 

Το 1561 η Μαίρη επιστρέφει από την Γαλλία στην Σκοτία σε ηλικία 18 χρονών ήδη χήρα. Και ενώ Αγγλία και Σκοτία βρίσκονται σε μια πολυετή ανακωχή, οι βλέψεις της και η εμμονή της για τον θρόνο της Ελισάβετ ως νόμιμη διάδοχος την οποία και αποκαλεί αδελφή της, θα σηματοδοτήσουν μια νέα πολυετή αντιπαράθεση μεταξύ των δύο χωρών αλλά και μεταξύ των δύο γυναικών. Η τραγική κατάληξη το 1587 επιβεβαίωσε την νίκη της μίας βασίλισσας απέναντι στην άλλη.

Στον ρόλο της Μαίρη η αγαπημένη των millenium και νέων θεατών Σέρσα Ρόναν. Και αναμφισβήτητα είναι η πρωταγωνίστρια της ταινίας εφόσον φέρει και το όνομα του τίτλου. Αυτό που δεν περιμέναμε ήταν την ολιγόλεπτη συνολικά παρουσία της Μάργκο Ρόμπι στην ταινία και επισημαίνουμε αυτό πρώτο διότι ήταν ένα από τα αρκετά πράγματα που μας δυσαρέστησαν στην ταινία. Η σκηνοθέτιδα Josie Rourke στο σκηνοθετικό της αλλά και κινηματογραφικό της ντεμπούτο (η δραστηριότητα της είναι κυρίως θεατρική ως artistic director stage production) προσπαθεί και καταφέρνει να μεταδώσει το σκοτάδι και το παράλογο της εποχής, σκηνοθετεί μεγάλους εσωτερικούς χώρους αλλά και την άγρια ύπαιθρο με τόλμη και υπέροχα γκρο πλαν στις ηθοποιούς. Φυσικά δεν φτάνει μόνο αυτό. Ούτε η δουλειά στα υποψήφια για Oscar κοστούμια της ήδη βραβευμένης με Oscar Alexandra Byrne (Elizabeth)-αν και το Oscar το κέρδισε για την συνέχεια της ταινίας- που καταφέρνει να φωτίζει και να αναδεικνύει την Μαίρη κυρίως και λιγότερο την Ελισάβετ.

Το σενάριο της ταινίας είναι πολύ απλοϊκό, οι λέξεις και οι διάλογοι μοιάζουν να επαναλαμβάνονται κουραστικά σε σημείο να μοιάζει εμμονική η Μαίρη για τον θρόνο. Ο ρόλος της Ελισάβετ είναι πολύ μικρός και υπονομεύεται από το ίδιο το σενάριο. Η κατάληξη είναι να παρακολουθούμε μια ιστορική ταινία εποχής αδιάφορα χωρίς καμία κορύφωση, χωρίς καμία υπέρβαση σε κανέναν τομέα και επιπλέον για άλλη μια φορά με βρίσκει κάθετο η επιλογή της Σέρσα Ρόναν η οποία αδυνατεί τουλάχιστον εκφραστικά εδώ να βγάλει το πάθος αυτής της γυναίκας. Η Μάργκο Ρόμπι σαφώς καλύτερη ηθοποιός αλλά δεν της δίνεται καμία βοήθεια.

Προτιμήστε το Mary Queen of Scots του 1971 με την Vanessa Redgrave και την Glenda Jackson , υποψήφιο για 5 Oscar και το μουσικό θέμα του John Barry. Το είδος της ταινίας εποχής νοσεί όπως και το είδος του τρόμου. Και η Μαίρη του 2018 αποτελεί τρανταχτό παράδειγμα.