Το Αριστούργημα Μου (Mi Obra Maestra)
Επιχειρηματίας και εκλεπτυσμένος γκαλερίστας στο Μπουένος Άιρες συνδέεται με φιλία πολλών χρόνων με δύστροπο και αντικοινωνικό ζωγράφο ο οποίος βρίσκεται σε παρακμή. Αν και πολύ διαφορετικοί ως χαρακτήρες, προσπαθούν να συνεργαστούν επαγγελματικά αλλά τα αποτελέσματα δεν είναι και τόσο επιτυχημένα. Με αφορμή ένα ατύχημα του ζωγράφου θα σκαρφιστούν ένα σχέδιο για να μπορέσουν και οι δύο να παραμείνουν ενεργοί στον δύσκολο χώρο της τέχνης.
Σε σκηνοθεσία του Γκαστόν Ντουπράτ που πριν τρία χρόνια είχε συν-σκηνοθετήσει το Επιφανής Πολίτης, το Αριστούργημα μου είναι μια πικρόχολη δραματική κομεντί που προσπαθεί να σχολιάσει τα κακώς κείμενα ενός έντεχνου αλλά διαβρωμένου από το χρήμα καλλιτεχνικού κύκλου. Από την μία ο γκαλερίστας έμπορος από την άλλη ο κακότροπος και κακομαθημένος καλλιτέχνης που δεν θέλει να συμβιβαστεί. Ο ένας ζητάει το χρήμα και ο άλλος την μόνιμη δόξα. Ένας φιλόδοξος νεαρός fan του ζωγράφου που θα βρεθεί ανάμεσα τους θα λειτουργήσει ως καταλύτης για την ένωση τους και για να επιτύχουν το σκοπό τους.
Καλογυρισμένο και με ωραίες ερμηνείες αλλά κάπου νοιώθουμε πως λείπει η εσωτερική δύναμη και το απαραίτητο συστατικό που θα μας έκανε συνένοχους. Το συστατικό αυτό λέγεται δραματουργία, είναι αυτό το υλικό που εμπλέκει και επηρεάζει τον θεατή, όμως εδώ απουσιάζει ολοκληρωτικά. Τα ωραία πλάνα και χρώματα, οι έξυπνοι διάλογοι και οι χαρακτήρες απλά υπάρχουν και προχωρούν όλα στην ταινία χωρίς καμία απολύτως ένταση ή κορύφωση. Σκηνοθετική βαρεμάρα ή σεναριακό ατόπημα; Μάλλον και τα δύο ενωμένα καθώς τίποτα δεν μπορεί να σε εμπλέξει συναισθηματικά σε αυτήν την μαύρη κωμωδία χαρακτήρων που επιτυγχάνει ως σύνολο αλλά χάνει στα βασικά επιμέρους στοιχεία της.
Η καλλιτεχνική δημιουργία και τα όρια της, η φιλία ως απαραίτητο συστατικό της, η απόγνωση και το μεγαλειώδες φυσικό τοπίο του Σαν Σαλβαδόρ σε μία ταινία γεμάτη χάρες αλλά με ένα μεγάλο κενό στον πυρήνα της. Αυτό της συναισθηματικής εμπλοκής. Λυπούμαστε αλλά αυτό δεν ήταν το Αριστούργημα του.
