Ταμπού μέσα από την κινηματογραφική κάμερα

Η «Ζωή της Αντέλ» έκανε τρομερή αίσθηση στα Φεστιβάλ και με το Χρυσό Φοίνικα παρέα έφτασε και στη χώρα μας να κάνει πρεμιέρα στα σινεμά. Η ιστορία δύο κοριτσιών που ερωτεύονται αποτελεί ,ακόμα και σήμερα, κοινωνικό ταμπού για κάποιους. Στην εποχή που η τεχνολογία οργιάζει προσφέροντας στον άνθρωπο την ευκαιρία να έρθει σε επαφή με πολλών λογιών κουλτούρες, την ώρα που αρκετοί προασπίζονται φιλελεύθερες απόψεις, στην Ελλάδα μερικά πράγματα θεωρούνται –και θα εξακολουθούν να θεωρούνται- ταμπού.

Ταμπού : λέξη που προέρχεται από την Πολυνησία και σημαίνει «απαγορευμένος». Αυτή είναι η ακριβής ετυμολογία σε όποιο λεξικό και αν θελήσει να ψάξει κανείς. Ταμπού θεωρείται, πιο απλά, κάτι που ξεφεύγει από τους άγραφους ηθικούς κανόνες και προκαλεί αναστάτωση. Ο κανιβαλισμός, η ομοφυλοφιλία, η αιμομιξία, η πορνεία, η παρενδυσία, η ομαδική δολοφονία είναι καταστάσεις που προκαλούσαν φρίκη στους συντηρητικούς κύκλους, ενώ εξιτάρισαν τη φαντασία πολλών δημιουργών μεταφέροντας τες στον κινηματογράφο και κάνοντάς μας να αναρωτηθούμε γιατί τις θεωρούμε ταμπού.

Ας ξεκινήσουμε από εγχώριες παραγωγές, με πιο γνωστή τη «Στρέλλα» του Κούτρα, που αποκαλύπτει στο κοινό την ιστορία μιας τρανσέξουαλ που μπλέκει με έναν πρώην φυλακισμένο, ο οποίος στο τέλος μας αποκαλύπτεται πως ήταν ο πατέρας της. Τwisted κατάσταση έτσι; Η ερμηνεία της Μίνας Ορφανού ήταν εξαιρετική και απαλλαγμένη από κάθε είδους ενοχή αποδεικνύοντας πως το να αλλάξει κανείς φίλο επειδή η φύση έκανε λάθος δεν είναι ντροπή, αλλά κατοχύρωση του δικαιώματος σου στη ζωή.

«Το κλουβί με τις τρελές». Ο τίτλος από μόνος του σου φέρνει ένα χαμόγελο στα χείλη και σου εξάπτει την περιέργεια να τη δεις. Δυο ομοφυλόφιλοι κάτοχοι ενός κλαμπ προσπαθούν να κρύψουν την ταυτότητά τους όταν ο γιος του ενός αποκαλύπτει ότι θα παντρευτεί και καταφτάνει με τα πεθερικά του που, όμως, έχουν συντηρητικές απόψεις. Άκρως χιουμοριστική ταινία που οφείλετε να παρακολουθήσετε.

Το όνομα της Aileen Wuornos ίσως να μη μας λέει και πολλά, όμως η Charlize Theron στη ταινία «Monster» την υποδύθηκε άψογα. Η Aileen Wuornos ήταν μια Αμερικανίδα πόρνη που σκότωνε τους άντρες και τους λήστευε , έχοντας σαν συνεργό την αγαπημένη της Selby. Η Theron δεν θύμιζε σε τίποτα εκείνη τη λαμπερή ηθοποιό που ποζάρει στο κόκκινο χαλί, παρ’ όλα αυτά μας συγκλόνισε η ερμηνεία της.

Η Hilary Swank κέρδισε το πρώτο της όσκαρ με την ταινία «Τα αγόρια δεν κλαίνε». Το 1993 σε κάποια πολιτεία των ΗΠΑ, μια κοπέλα δολοφονείται επειδή ντυνόταν σαν αγόρι. Η κρίση της σεξουαλικής ταυτότητας και ο πουριτανισμός της κοινωνίας είναι τα κύρια θέματα που άγγιξαν τους δημιουργούς από την ιστορία αυτή και τη μετέφεραν στον κινηματογράφο.

Την επόμενη ταινία ίσως να μη την έχετε παρακολουθήσει γιατί το θέμα της είναι κάπως … αηδιαστικό. «Cannibal Holocaust», στα Ελληνικά «Το ολοκαύτωμα του Καννίβαλου», προβάλλει την ιστορία 4 Ιταλών που γυρίζουν ένα ντοκιμαντέρ για μια φυλή του Αμαζονίου. Ο δημιουργός της ταινίας συνελήφθη επειδή οι ηθοποιοί που χρησιμοποίησε σκοτώθηκαν στην πραγματικότητα, σύμφωνα με την ιταλική δικαιοσύνη. Όμως, οι νεαροί εμφανίστηκαν δημόσια, αποδεικνύοντας πως ήταν απλά μια καλογυρισμένη ταινία.

Το 1975 προβάλλεται η ταινία «120 μέρες στα Σόδομα» η οποία μας μεταφέρει στη φασιστική Ιταλία, όπου απαγάγονται παιδιά που χρησιμοποιούνταν ως εργαλεία απόλαυσης και ηδονής για τους Ναζί. Βιασμοί, όργια, αιμομιξίες, κοπροφαγία, φόνοι και ακρωτηριασμοί είναι όλα εκείνα που σκανδάλισαν το κοινό και έθεσαν την ταινία εκτός προβολής σε αρκετές χώρες.

«Love me deadly» είναι ο τίτλος της ταινίας που καταπιάστηκε με το ταμπού της νεκροφιλίας. Η ιστορία μιας όμορφης κοπέλας που πήγαινε στις κηδείες και ερχόταν σε σεξουαλική επαφή με τους νεκρούς όταν δεν την έβλεπε κανείς, αναμφισβήτητα θα προκαλούσε θύελλα αντιδράσεων ακόμα και σήμερα. Πόσο μάλλον για τη δεκαετία του ’70. Το ψυχολογικό προφίλ της νεκρόφιλης προσωπικότητας αναλύεται σε όλο το φάσμα του έργου με δεξιοτεχνικό τρόπο, αφήνοντας το θεατή με το στόμα ανοιχτό.

Τελικά τι είναι ταμπού; Είναι αυτό που είδα ταμπού; Και γιατί το θεωρώ ταμπού; Αυτές θα είναι οι ερωτήσεις που θα θέσουμε στον εαυτό μας όταν θα έχει φτάσει στο τέλος η προβολή αυτών των ταινιών. Επιλέξτε μια από τις ταινίες του άρθρου –ή κάποια άλλη που σας έρχεται στο μυαλό- και περιμένουμε τις απόψεις σας.