Κινηματογραφικός Απολογισμός 2015: Οι επιλογές του Τάιλερ

Αρκετές ταινίες αγάπησα, αλλά δεν κατάφεραν να φτάσουν μέχρι τη δεκάδα μου. Γιατί για να μπορέσει μία ταινία να γίνει μία από τις αγαπημένες της χρονιάς πρέπει να έχει ένα ακόμα στοιχείο: να επιμένει. Να σε βασανίζει,  να σε τσιγκλάει, να σου υπενθυμίζει την παρουσία της. Φέτος η ταινία της χρονιάς κατέκτησε τη θέση της ήδη από την αρχή του έτους, επιβάλλοντας με την κινηματογράφηση την παρουσία της στη ζωή μου.

Birdman

H ταινία είναι μία ταινία για το Χόλιγουντ, τους ηθοποιούς, τις ανασφάλειες τους, τη σχέση του Χόλιγουντ με το θέατρο, καθώς και ένα σχόλιο για τις ταινίες με σούπερ ήρωες που έχουν γεμίσει τις οθόνες μας τα τελευταία χρόνια. Στην ουσία της, η ταινία αναφέρεται στην ανδρική ανασφάλεια, στην επιθυμία να ξεπεράσεις την εικόνα σου, να δημιουργήσεις κάτι. Εάν ο Μαύρος Κύκνος του Ντάρεν Αρονόφσκι ήταν μία κατάβαση στην γυναικεία ψυχοσύνθεση, το Birdman είναι μία κατάβαση στην ανδρική. Δώδεκα μήνες μετά την πρώτη φορά που την είδα, εξακολουθώ να την θεωρώ μία από τις σημαντικότερες ταινίες των τελευταίων ετών.

Kingsman: The Secret Service

Μία ταινία που δεν έχει ούτε ιερό, ούτε όσιο. Ο χαρακτήρας του Κόλιν Φερθ επιδίδεται σε άγριο μακελειό σε μία εκκλησία με υπερσυντηρητικούς λευκούς Αμερικανούς και ο θεατής απορεί πώς άφησαν τον Μάθιου Βον να φτιάξει αυτή την ταινία. «Δεν θα τολμήσει» λες ξανά και ξανά. Guess what. Τολμάει και το κάνει με τόσο έξυπνο τρόπο που δεν μπορείς παρά να τον παραδεχθείς. Κύριε Βον σου βγάζουμε το καπέλο ή μάλλον τα γεμάτα στυλ γυαλιά του Χάρι Χαρτ και λέμε χωρίς φόβο: Ανυπομονούμε να έρθει το Kingsman 2!

Leviathan

Ο Αντρέι Ζβιάγκιντσεφ φτιάχνει ένα αριστούργημα, μία ταινία που σε στιγμές αποτελεί πικρή κωμωδία και σε άλλες σε πνίγει κάτω από το βάρος της αδικίας. Περιλαμβάνει μερικές στοιχειωτικές εικόνες που μένουν μαζί σου ακόμα και μετά από καιρό. Υπάρχει κάτι που μένει πάντως αναλλοίωτο. Ο σκελετός μιας φάλαινας, ξεβρασμένης στην ακτή, ένα κουφάρι που είναι το μόνο που έχει απομείνει πλέον από ένα πλάσμα που στη διάρκεια της ζωής του δεν δίσταζε να τα βάλει με τη δύναμη της φύσης…

45 Χρόνια

Πώς μπορεί ένα ζευγάρι που είναι μαζί επί 45 χρόνια να αντέξει το βάρος μιας αποκάλυψης; Ο Άντριου Χέιγκ κινηματογραφεί ήσυχα τους δύο εξαιρετικούς πρωταγωνιστές του, τις συμπεριφορές τους και τις κινήσεις τους. Το αποτέλεσμα; Μία ταινία που ψιθυρίζει στην ψυχή σου πράγματα για όλα αυτά που άφησες πίσω, όλα αυτά που έζησες και κυρίως για όλα αυτά που δεν έζησες.

Son of Saul

Σε έναν κόσμο όπου κάθε αίσθηση ανθρωπιάς έχει χαθεί, ο Σαούλ κρατιέται από την ελπίδα της αξιοπρέπειας του θανάτου. Ο Νέμες σε μεταφέρει στα βρώμικα υπόγεια του Άουσβιτς του 1944, στις άθλιες αίθουσες, έξω στη φύση. Δείχνει το πώς οι κρατούμενοι κρατιούνται από κάτι, δεν σταματά λεπτό, τρέχει – τρέχει, μπαίνοντας μέσα στην κόλαση της Ιστορίας.

Carol

Eνσταντανέ στην πόλη, βλέμματα μέσα από τα τζάμια ενός αυτοκινήτου, τυχαίες ή και όχι τόσο τυχαίες συναντήσεις. Στο πρώτο μέρος της ταινίας, τα πάντα συμβαίνουν διακριτικά. Η σχέση εξιστορείται μέσα από βλέμματα, αγγίγματα, μέσα από τον φακό μιας φωτογραφικής μηχανής ακόμα -φόρος τιμής και αυτός στους φωτογράφους που ενέπνευσαν το οπτικό κομμάτι της ταινίας-, μέχρι να εκφραστεί και να περάσει στο επίπεδο του βιωμένου -αλλά απαγορευμένου έρωτα.

Lobster

Έχοντας ενσωματώσει υπέροχα στοιχεία από διάφορες κουλτούρες, ο Γιώργος Λάνθιμος κάνει μία ταινία πέρα από σύνορα και χώρες για την αγάπη, τις σχέσεις, τις συμβάσεις, τις υποχωρήσεις, τα ψέμματα. Μια υπέροχη κριτική στις σύγχρονες ερωτικές σχέσεις που με χιούμορ, πρωτοτυπία και ειρωνεία, χτίζει ένα ιδιαίτερο κινηματογραφικό σύμπαν.

Το Αλάτι της Γης

Ένα οπτικό ποίημα, ένα οδοιπορικό στο έργο του Σεμπαστιάο Σαλγάδο του σπουδαίου φωτογράφου που αγάπησε τους ανθρώπους και τους τοποθέτησε μπροστά από την κάμερά του.

Νιότη

Πολλοί τον χαρακτηρίζουν υπερφίαλο και φλύαρο. Κανείς, ωστόσο, δεν μιλά για την κατάπτωση του πολιτισμού όπως ο Πάολο Σορεντίνο. Στη Νιότη αποφασίζει να αφηγηθεί μία ιστορία για τον χρόνο που περνά, όλα αυτά που αξίζουν, αλλά και το εφήμερο της διασημότητας και της φήμης. Και παρά τη φλυαρία του, μάς πείθει και μας συγκινεί με τρόπο που κανένας άλλος σκηνοθέτης δεν μπορεί να το κάνει.

Ο Νόμος της Αγοράς

Οι σύγχρονες εργασιακές σχέσεις στο μικροσκόπιο και μία έννοια που μοιάζει πια να έχει ξεχαστεί: αξιοπρέπεια. Πού μπαίνουν τα όρια του καθενός από εμάς; Τι μπορούμε να δεχθούμε προκειμένου να μπορούμε να ζήσουμε, αλλά και να προοδεύουμε; Και τι γίνεται όταν αυτό δεν συμβαίνει; Ο Βενσάν Λιντόν σε μία εξαιρετική ερμηνεία για μία ταινία δυστυχώς πολύ επίκαιρη.

 Οι καλύτερες σκηνές

Ο Μικ Μπόιλ (Χάρβεϊ Καϊτέλ) συναντά τις αγαπημένες του ηρωίδες σε μία σκηνή-φόρο τιμής στον Φελίνι (Νιότη)

Το Star Wars: Η Δύναμη Ξυπνάει ξεκινά. Και καθώς οι πρώτες λέξεις περνούν από την οθόνη δεν μπορείς παρά να νιώσεις συγκίνηση.

Ο Χάρι Χαρτ μακελεύει μια ολόκληρη εκκλησία γεμάτη συντηρητικούς Αμερικανούς υπό τους ήχους του Free bird των Lynyrd Skynyrd. (Kingsman: The Secret Service)

Ο Μικρός Πρίγκιπας συναντά την Αλεπού. Ένα χάρτινο όνειρο ζωντανεύει και μας θυμίζει πράγματα που έχουμε εδώ και καιρό ξεχάσει (Ο Μικρός Πρίγκιπας).

O Ant-Man και ο Yellowjacket παλεύουν σε ένα δωμάτιο γεμάτο παιδικά παιχνίδια. Μόνο που από μακριά, η επική μάχη δεν είναι και τόσο επική (Ant-Man).

Τα ζευγάρια κυνηγούν τους Μοναχικούς και από τα ηχεία ακούγεται το «Από Μέσα Πεθαμένος». Στο εξωτερικό προβλήθηκε χωρίς υπότιτλους (Ο Αστακός).

Στο Slow West τα πάντα σε προετοιμάζουν για την τελική -και ανατρεπτική- τελική μάχη.

Γεμάτη με χιουμοριστικές σκηνές που χαλαρώνουν τη δράση, το Avengers αποδεικνύει ότι έχει και χιούμορ. Από τις καλύτερες σκηνές της ταινίας εκείνη στην οποία οι Εκδικητές προσπαθούν να σηκώσουν το σφυρί του Θορ. Προσέξτε το βλέμμα του τελευταίου όταν ο Κάπτεν Αμέρικα μετακινεί για ένα εκατοστό το Mjölnir (Avengers: Age of Ultron).

Ο Μαξ ετοιμάζεται να ξοδέψει την τελευταία του σφαίρα. Και τότε αποφασίζει να δώσει το όπλο στην Furiosa και να χρησιμοποιηθεί ως στήριγμα για το όπλο. Girls can do it better when guys let them. (Mad Max: Fury Road).

Ο Νέιθαν (Όσκαρ Άιζακ) και η βοηθός του Κυόκο χορεύουν υπό τους ήχους του «Get Down Saturday Night» (Ex Machina).

Στα 45 Χρόνια, το ζευγάρι που ερμηνεύουν οι Τομ Κόρτνεϊ και Σάρλοτ Ράμπλινγκ γιορτάζει την επέτειό του. Η τελευταία έκφραση της Κέιτ -εκείνη που κλείνει την ταινία- τα λέει όλα.

Ο Ναπόλεον Σόλο μπαίνει σε ένα φορτηγό και απολαμβάνει ένα ιταλικό δείπνο την ώρα που ο Ρώσος Ίλια αντιμετωπίζει προβλήματα. Με τη μουσική του «Che Vuole Questa Musica Stasera».

Ατάκες

Βρικόλακας είσαι ρε μαλάκα ή ποιητής; (Νορβηγία)

Τσούι, φτάσαμε σπίτι (Star Wars: Η Δύναμη Ξυπνάει)

We are not ugly people (Carol)

Not my tempo (Whiplash)

Να την πας στα αστέρια για χάρη μου. Εντάξει; (Τα Μυαλά που Κουβαλάς)

Ανακάλεσε αυτό που είπες ότι εάν ήμουν φρούτο θα ήμουν ανανάς (μία από τις άπειρες ευφάνταστες ατάκες του Chevalier)

Ταινίες-διαμάντια που είδαμε σε Φεστιβάλ και ελπίζουμε να πάρουν διανομή: Aferim, Victoria, The Wolfpack, Road to La Paz, Queen of the Earth

Γυναικεία Ερμηνεία: Σάρλοτ Ράμπλινγκ (45 Χρόνια) / Σαρλίζ Θερόν (Mad Max)

Ανδρική  Ερμηνεία: Κόλιν Φάρελ (The Lobster)

Β’ Ανδρικός: Τζ.Κ.Σίμονς (Whiplash/Ένας Άλλος Κόσμος)

Β’ Γυναικείος: Έμα Στόουν (Birdman)

Καλύτερο animation: Τα Μυαλά  Που Κουβαλάς

Καλύτερη κωμωδία: Chevalier

Απογοήτευση της Χρονιάς: Η Σιωπηλή Δολοφόνος (Είχα ακούσει τόσα πολλά που περίμενα να δω ένα αριστούργημα. Αντ’ αυτού είδα μία απίστευτα βαρετή ταινία με ωραία πλάνα).

Χειρότερη ταινία: Fantastic Four / Mortdecai (Οι όμορφα μεγάλες ταινίες, όμορφα καίγονται)

Καλύτερο Ντουέτο: Χαρά και Λύπη στα Μυαλά που Κουβαλάς

Καλύτερη ελληνική ταινία: Chevalier

Καλύτερο Ντοκιμαντέρ: Εγώ αγάπησα το Αλάτι της Γης, αλλά εξαιρετικά ήταν επίσης τα: Amy και Μαργαριταρένιο Κουμπί.

Τραγούδι που άκουσα στο ριπίτ: Jimmy Renda Se (The Man from U.N.C.L.E.)

Καλύτερο τρέιλερ: Star Wars: The Force Awakens, το δεύτερο teaser. Γιατί έκανε πολλούς να κλάψουν από συγκίνηση και να το βλέπουν ξανά και ξανά.

Καλύτερα pets: Ρεϊγιόν ο σκύλος του El Club, ο σκύλος-αδελφός του The Lobster.