Έρχονται τα «Στέκια» του Νίκου Τριανταφυλλίδη
Μια ενδιαφέρουσα εκπομπή με κινηματογραφικά ονόματα ξεκινά το βράδυ της Παρασκευής στη ΝΕΡΙΤ. Ο λόγος για τα Στέκια του σκηνοθέτη Νίκου Τριανταφυλλίδη μια σειρά που θα επικεντρώνεται σε τόπους, αλλά και ιστορίες πόλης.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο υπότιτλος της εκπομπής είναι «Ιστορίες Αγοραίου Πολιτισμού».
Το πρώτο επεισόδιο προβάλλεται στις 23:15 το βράδυ της Παρασκευής με τα βιντεοκλάμπ, την απαρχή του home entertainment. Το σκηνοθετεί, μάλιστα, ο Φωκίων Μπόγρης (που μας έχει δώσει τη μεγάλου μήκους Κάθαρση, αλλά και το μικρού μήκους Family Tree).
Γράφει το δελτίο τύπου για την εκπομπή: «Στέκια. Μαγαζιά και άλλοι χώροι όπου γίνονται πράξεις σχετικές με αγοραπωλησία, με «αλισβερίσι», «νταραβέρι», «ανταλλαγή». Μόνο που η ανταλλαγή δεν είναι μόνο ανταλλαγή προϊόντων με χρήματα αλλά η ύψιστη πολιτισμική πράξη.
Οι χώροι που αποκαλούμε «Στέκια» δεν είναι μόνο κέντρα ομαδικής εκδήλωσης μέσα στο πλαίσιο των καθιερωμένων χρόνων αλλά και φορείς της άγραφης ιστορίας της πόλης μέσα από την συνέχεια του χρόνου.
Αντικείμενο αυτής της σειράς ντοκιμαντέρ είναι οι ιστορίες της πόλης μέσα στον αδιάσπαστο χώρο και χρόνο των τόπων μαζικής εστίασης.
Καταγράφοντας τις κατακερματισμένες ιστορίες της πόλης, συνθέτουμε τη «μεγάλη εικόνα» σαν ένα σύγχρονο ψηφιδωτό, μέσα από την επιτόπια παρατήρηση που εμπλέκει τον θεατή σε άμεση, καθημερινή και ουσιαστική σχέση με τους χώρους και τους ανθρώπους που παρακολουθεί.
Το Au Revoir Μπαρ, η Παράγκα του Σίμου, το Βίντεοκλαμπ, το Γήπεδο, το Φιλολογικό Καφενείο, η Ντισκοτέκ, η Ταβέρνα, το Κουρείο, το Μπαρ Κονσομασιόν, η Φωκίωνος Νέγρη, η Εισβολή του Ροκ Εν Ρολ στη Αθήνα του ’50 είναι τα Στέκια που επισκέπτεται η κάμερα της εκπομπής».
Όσο για τα βιντεοκλάμπ που αποτελούν το θέμα του πρώτου ντοκιμαντέρ;
Αν η εμφάνιση της τηλεόρασης καθιέρωσε το μαγικό κουτί ως καρδιά της ελληνικής οικογένειας τότε το βίντεο σίγουρα αποτέλεσε το αίμα στις φλέβες της. Στις αρχές της δεκαετίας του 80, η εμφάνιση του VHS ήρθε να αντιπαραθέσει στην συντηρητική πολιτική μιας τηλεοπτικής πραγματικότητας δύο καναλιών με περιορισμένο πρόγραμμα, την ελευθερία στις ώρες θέασης, την ποικιλία στις επιλογές ταινιών, την ανάδειξη νέων κινηματογραφικών ειδών, με άλλα λόγια, την απαρχή αυτού που σήμερα αντιλαμβανόμαστε ως home entertainment.
Η επιτυχία του νέου μέσου ήταν ραγδαία και πέρα από κάθε προσδοκία. Το κοινό συρρέει καθημερινά στα βίντεοκλάμπ φεύγοντας με τσάντες νέων ταινιών, ανεξαρτήτως περιεχομένου ή ποιότητας, θρίλερ, καράτε, ακόμα και σοφτ πορνό. Τα κέρδη για τους επιχειρηματίες διογκώνονται και αυτό με τη σειρά του προσελκύει στο χώρο πρώην ταξιτζίδες, κρεοπώλες, συνταξιούχους, ψιλικατζίδες, ανθρώπους από ετερόκλητους επαγγελματικούς χώρους που στρέφονται προς το βίντεο, είτε ως παραγωγοί είτε ως βιντεοκλαμπάδες, με μόνο σκοπό το εύκολο χρήμα. Στην κορύφωση της χρυσής εποχής της βιντεοκασσέτας υπάρχουν 3500 βιντεοκλάμπ σε όλη την Ελλάδα, ενώ δραστηριοποιούνται πάνω από 193 εταιρείες βιντεοπαραγωγής. Η επιτυχία των πρώτων ελληνικών βιντεοταινιών όπως “Η Γυναικάρα με τα Πράσινα” και το “Ο Απατών… ελληΝΙΚΑ”, καθώς και οι τεχνικές ευκολίες που παρέχει το νέο μέσο, πυροδοτούν ένα σαρωτικό κύμα ελληνκών ταινιών που γυρίζονται μέσα σε λίγες ημέρες, με υποτυπώδη σενάρια, αναβιώνουν παλιούς κινηματογραφικούς σταρ, αναδεικνύουν νέους και μέσα σε ένα μήνα το πολύ από τη μέρα της σύλληψής τους, παίρνουν τη θέση τους στο ράφι του βίντεοκλάμπ. Ο τρόπος που βλέπουμε ταινίες θα αλλάξει για πάντα
Το βίντεο ήταν άραγε η σωτηρία του ελληνικού σινεμά ή η καταστροφή του; Αντίστοιχα, το βίντεοκλάμπ υπήρξε στ’ αλήθεια μια cinemateque στη γειτονιά ή ένα γιουσουρούμ καλτ υποκουλτούρας;
Το φαινόμενο αυτό και τις πολλές- συχνά αντικρουόμενες- πλευρές του έρχονται να φωτίσουν με τη μαρτυρία τους οι άνθρωποι που το έζησαν από πρώτο χέρι: ο Γιάννης Σάρρας (Videosonic),ο Ζήνος Παναγιωτίδης (Rosebud/Odeon), ο Τάκης Τσακαλάκης (Master Video), ο Νίκος Γουδέβενος (Video City International), ο Παύλος Βόζας (Διευθυντής Πωλήσεων Audiovisual), οι ιδιοκτήτες βίντεοκλαμπ Αντώνης και Νίκος Λαγουρός και Χαράλαμπος Κωνσταντίνου, φανατικοί συλλέκτες VHS όπως ο Νίκος Καρακίζης, κριτικοί κινηματογράφου όπως ο Άκης Καπράνος και ο Δημήτρης Κολιοδήμος και ο σκηνοθέτης και διευθυντής του Φεστιβάλ Cult Ελληνικού Ελληνικού Κινηματογράφου Νίκος Τριανταφυλλίδης.
