Ο Θάνατος του Ιερού Ελαφιού
Χειρούργος (Κόλιν Φάρελ) που μοιάζει να έχει πάρει υπό την προστασία του ένα νεαρό αγόρι (Μπάρι Κέογκαν) συνειδητοποιεί ότι τα πράγματα είναι δύσκολα όταν προσπαθεί να συστήσει το αγόρι στη σύζυγό του (Νικόλ Κίντμαν) και τα παιδιά τους. Σύντομα, θα βρεθεί αντιμέτωπος με μία δύσκολη απόφαση.
Η νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου είναι ένα θρίλερ διαφορετικό από αυτά που έχουμε συνηθίσει, το οποίο προσεγγίζει αρκετά το «ψυχρό» σινεμά του Μίκαελ Χάνεκε και αντλεί έμπνευση από τραγωδία του Ευριπίδη. Θα πρέπει να θεωρείται σχεδόν δεδομένο ότι ο Λάνθιμος θέλει να προκαλέσει. Αυτό γίνεται φανερό από το πρώτο πλάνο της ταινίας, την εγχείρηση μιας καρδιάς. Στη διάρκεια των δύο ωρών που θα ακολουθήσουν, ο θεατής συχνά θα βρεθεί στη θέση να αναρωτιέται εάν αυτό το «τσίγκλισμα» που επιχειρεί ο Λάνθιμος, αξίζει τον κόπο ή όχι.
Σκηνοθετικά σίγουρα. Ο Λάνθιμος βρίσκεται εδώ στην καλύτερή του στιγμή. Η χρήση ευρυγώνιων φακών διαστρεβλώνει τα όσα συμβαίνουν επί της οθόνης και ειδικά στα εσωτερικά πλάνα στο σπίτι, η ταινία θα θυμίσει σε αρκετούς τα «Μάτια Ερμητικά Κλειστά» του Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Ο Έλληνας σκηνοθέτης χρησιμοποιεί τα πάντα προς όφελος της ταινίας του: το φως, τους ήχους, τη μουσική και φτιάχνει ένα πραγματικά μοντέρνο δείγμα σινεμά.
Όσον αφορά το σενάριο, Λάνθιμος και Φιλίππου δεν ενδιαφέρονται για τις λεπτομέρειες, αλλά ο θεατής μένει με κάποια κενά -για παράδειγμα τι ακριβώς παθαίνουν τα μέλη της οικογένειας του καρδιοχειρούργου; Εδώ στόχος είναι να αναδειχθεί ως πρωταγωνιστής ο συμβολισμός και σε αυτό το επίπεδο, αλλά αυτός και υπερβολικά σαφής γίνεται και το αποτέλεσμα είναι το δεύτερο μέρος να περιλαμβάνει κάποιες επαναλήψεις.
Εξαιρετική η Νικόλ Κίντμαν σε μία από τις καλύτερες, θεωρώ, ερμηνείες της των τελευταίων ετών, θα έπρεπε να είναι υποψήφια για Όσκαρ. Είναι απόλαυση να τη βλέπεις σε τέτοιους ρόλους που και η ίδια έχει αποδείξει ότι αγαπά πολύ να ερμηνεύει.
