47 χρόνια μετά

ο Μπέργκμαν παραμένει πρωτοποριακός και επίκαιρος

Σουηδική παραγωγη. 1966,  διάρκεια 84’

Σκηνοθεσία: Ίνγκμαρ Μπέργκμαν

Πρωταγωνιστούν: Λιβ Ούλμαν, Μπίμπι Αντερσον, Γκούναρ Μπγιέρνστραντ, Μαργκαρέτα Κρουκ

Η επανέκδοση του αριστουργήματος του Σουηδού σκηνοθέτη Ίνγκμαρ Μπέργκμαν «Περσόνα», κυκλοφορεί αυτή την εβδομάδα. Πέντε περίπου δεκαετίες μετά την πρώτη προβολή της, παρακολουθούμε αυτή την αριστοτεχνική διατριβή πάνω στην πολυπλοκότητα της γυναικείας φύσης, την ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης αλλά και την ψυχολογία της χαμένης ταυτότητας.

Η διάσημη ηθοποιός Ελίζαμπεθ Βόγκλερ, παντρεμένη και μητέρα ενός παιδιού, κατά τη διάρκεια μιας παράστασης της Ηλέκτρας, σταματά να μιλάει, και καταρρέει καταφεύγοντας στη σιωπή και στην απομόνωση από τον υπόλοιπό κόσμο. Εισάγεται σε κλινική όπου οι γιατροί, μετά τον εργαστηριακό έλεγχο που δείχνει ότι σωματικά είναι απόλυτα υγιής, εκτιμούν ότι ο λόγος της σιωπής της είναι ψυχολογικός. Στην Άλμα, μια 25 χρονη νοσοκόμα, ανατίθεται να προσέχει την ηθοποιό και λίγες μέρες μετά, οι δύο γυναίκες μετακομίζουν από την κλινική στην παραθαλάσια εξοχική κατοικία της γιατρού, η οποία εκτιμά πως η αλλαγή αυτή θα βοηθήσει την ασθενή της να ξαναμιλήσει.

      Ι. Μπέργκμαν:

       “Η ταινία αυτή μου έσωσε τη ζωή.

       Και αποτελεί τα  όρια στα οποία

       θα μπορούσε να φτάσει η διάνοιά μου”

Η Άλμα μιλά συνέχεια στην ηθοποιό, προσπαθώντας να παρατηρήσει τις αντιδράσεις της και να καταλάβει γιατί έχει επιλέξει να μην επικοινωνεί. Χωρίς να λαμβάνει ποτέ ούτε λεκτική αλλα ούτε και εξωλεκτική απάντηση, η Άλμα μιλά για την ζωή της, τον αρραβωνιστικό της αλλά και τα πιο κρυμμένα μυστικά της, που έχει βαθιά θάψει μέσα της και που κανείς ποτέ δεν πρέπει να μάθει.

Οι δύο γυναίκες, μοιάζουν πολύ η μία στην άλλη και στις ημέρες που συγκατοικούν στην απομονωση της παραλίας, δημιουργείται μεταξύ τους μια παράξενη σχέση, με αμοιβαίο ενδιαφέρον, ηρεμία, έντονες αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις αλλά και παράξενο ερωτισμό, συνθήκες που οδηγούν και ευνοούν την συγχώνευση των προσωπικοτήτων της μιας μέσα στην άλλη πίσω από μια κοινή μάσκα.

Άλλωστε,«Persona», στα λατινικά σημαίνει «μάσκα», πίσω από την οποία ο ηθοποιός έκρυβε το πρόσωπό του για να ταυτιστεί με τον ρόλο που υποδήλωνε το προσωπείο.

Εξαιρετικοί και αξιοσημείωτοι οι δύο μονόλογοι της νοσοκόμας, αυτός που περιγράφει το ερωτικό όργιο με τους αγνώστους στην παραλία, μια σκηνή που μέχρι και πριν μερικά χρόνια ήταν λογοκριμένη στην Αμερική  και αυτός που αναφέρεται στην εγκυμοσύνη της Ελίζαμπεθ.

Το 1967 η «Persona» είχε επιλεγεί από την Σουηδική Ακαδημία Κινηματογράφου για να εκπροσωπήσει την χώρα στην κατηγορία Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας στο 39ο διαγωνισμό των Όσκαρ, αλλά η υποψηφιότητά της δεν έγινε δεκτή.

Τα πλάνα του Μπέργκαν είναι καθαρά, μινιμαλιστικά , πολύ μακρινά αλλά και πολύ κοντινά, η φωτογραφία σπουδαία και η ποιότητα της ταινίας αλλά και το περιεχόμενό της είναι ιδιαίτερα πρωτοπωριακά για το 1966 αλλά και για σήμερα.

Δείτε την «Περσόνα» :

Ριβιέρα (Εξάρχεια)

Πέμ.-Τετ.: 21.00 /  23.00

 Λαΐς -Ταινιοθήκη της Ελλάδος, (Γκάζι)

Πέμ.-Δευτ. & Τετ. 21.00

 Διονύσια (Καλλιθέα)

Πέμ.-Τετ.: 21.00/ 23.00

Διαβάστε ακόμη : 15ο ΦΝΘ : Λιβ και Ίνγκμαρ