Τι κρύβει το νταμάρι

Η αγγλική λέξη QUARRY σημαίνει δύο πράγματα : α) άνθρωπος ή ζώο που καταδιώκεται ως θήραμα και β) το νταμάρι.

Στην πολύ ενδιαφέρουσα μίνι σειρά (8 επεισόδια) σκηνοθεσίας Graig Yaitanes, βασισμένη στην ομώνυμη σειρά βιβλίων του Max Allan Collins  έξυπνα εναλλάσσεται η πρώτη με τη δεύτερη σημασία στο πρόσωπο του νεαρού, σέξι πρώην πεζοναύτη Μακ Κόνγουεη, ο οποίος μετά από 2 θητείες στην κόλαση του Βιετνάμ, επιστρέφει στην πατρίδα εν έτει 1972 κι εκεί στο Μέμφις δεν του επιφυλλάσσουν και την καλύτερη υποδοχή… Η σειρά του Yaitanes διαθέτει δύο πολύ σημαντικά ατού : τον πανέμορφο και πολύ καλό στον πρωταγωνιστικό  ρόλο, Logan Marshall-Green και φοβερό soundtrack. Ο Green είναι πειστικότατος, μ’ έναν ακαταμάχητο συνδυασμό παραίτησης-νεύρου ενσαρκώνει τον Μακ που υποφέρει από παραισθήσεις (και ενοχές) σχετιζόμενες με όσα φρικτά συνέβησαν στο Βιετνάμ και βλέπει τον περίγυρό του στη γενέτειρα να τον αντιμετωπίζει  σαν εγκληματία πολέμου, ενδίδοντας στη σειρήνα ονόματι Άρθουρ (ο καλύτερός του φίλος− τον υποδύεται ο Jamie Hector) ο οποίος χρησιμοποιεί ένα και μοναδικό επιχείρημα προκειμένου να τον πείσει να δουλέψει για κάποιον μυστηριώδη και άκρως επικίνδυνο τύπο που κυκλοφορεί στην πιάτσα με το ψευδώνυμο “The Broker” (ο Μεσάζων).

«Είμαστε  ήδη αυτό που μας λένε ότι είμαστε!» (εγκληματίες δηλαδή), του λέει ο Άρθουρ, ας γίνουμε λοιπόν, ας αρθούμε στο ύψος του «τίτλου» μας, μοιάζει να υπονοεί ο απελπισμένος και βαθιά πληγωμένος εξίσου με τον Μακ, παρέχοντάς του το τέλειο συνειδησιακό άλλοθι για να κατέλθουν μαζί στην Κόλαση. Διότι όπως χρόνια τώρα μας διδάσκει το σινεμά, το εύκολο χρήμα πληρώνεται πάντα πολύ ακριβά, και τα 30.000 δολάρια με τα οποία βρίσκεται ξαφνικά χρεωμένος ο Μακ έναντι του αχώνευτου “Broker” (ο έξοχος Peter Mullan, με το ανατριχιαστικό γρέζι στη φωνή− ένας δεινόσαυρος που σέρνεται έξω απ΄το νταμάρι,όπως αρέσκεται ν’ αποκαλεί τον Μακ, και σαν άλλος Μεφιστοφελής τον δένει χειροπόδαρα), είναι μεγάλο ποσό το οποίο ο Broker θέλει πίσω.

Περίεργες φάτσες (προσέξτε ιδιαίτερα τον Μπάντι− εξαιρετικός Damon Herriman,αλλά και η Ann Dowd που υποδύεται τη μητέρα του),σέξι γυναίκες, πολύ πιστολίδι και ξύλο,ο μυστηριώδης Μεσάζων που κλείνει τις δουλειές (βλ.ανθρωποκτονίες) ανάμεσα στον Μακ και τους πελάτες του, είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο παραδέρνει ο ωραίος Μακ μαζί με την εξίσου νέα κι όμορφη σύζυγό του (ωραιότατη η Jodi Balfour). Οργάνωση, εχεμύθεια και 4.000 δολάρια αμοιβή, περιμένουν τον Μακ για κάθε επιτυχή περάτωση της «αποστολής». Σιγά που θ’αρνιόταν.

Το πολύ ενδιαφέρον σ’αυτή τη σειρά, πέραν της παραβατικότητας, είναι η ανεπαίσθητη διαφοροποίηση στην ισορροπία δυνάμεων εντός της σχέσης Μακ-Τζόνι : αρχικά βλέπουμε ένα νέο κι όμορφο νιόπαντρο ζευγάρι, ν’ απολαμβάνει την κοινή του ζωή, και να έχουν μάλλον ισότιμους ρόλους. Σταδιακά όμως, κι ενώ ο Μακ μπλέκει για τα καλά με τον υπόκοσμο παρατήρησα μία επανεμφάνιση των πατροπαράδοτων κλισέ : ο Μακ, ο άντρας του σπιτιού είν’ αυτός που θα προστατέψει την Τζόνι (η οποία δεν είναι σε καμία περίπτωση μία άβουλη κι ανίκανη κοτούλα) απ’ όλον αυτό τον συρφετό καθαρμάτων (αναμενόμενο βεβαίως, αφού αυτός πήγε κι έμπλεξε μαζί τους).

Η Τζόνι παρακολουθεί τρομοκρατημένη τα τεκταινόμενα και αναγκάζεται να πειθαρχήσει στις «εντολές» του σέξι συζύγου της ο οποίος βασανίζεται απ ΄τους δικούς του δαίμονες που σχετίζονται όχι μόνο με το Βιετνάμ αλλά και τη χαμηλή αυτοεκτίμηση που έχει^.   « Ήθελα να σ’ αξίζω Τζόνι» φωνάζει ο ωραίος Μακ στη γυναίκα του και λίγο έτσι, ανασηκώνεται η κουρτίνα  για να δούμε  τι κρύβει μέσα του και πως νιώθει αυτό το ωραίο αγόρι που όσο παθιασμένο σεξ κάνει (οι θεατές δεν θα μείνουν  παραπονεμένοι μπορώ να πω), τόση κρυψίνοια επιδεικνύει.

Αν στα πρώτα επεισόδια μένουμε με την εντύπωση ότι αυτή η σειρά ασχολείται μόνο με την κατρακύλα ενός ανθρώπου στο έγκλημα, αυτή η εντύπωση θεωρώ πως σταδιακά ανατρέπεται καθώς οδεύει προς το μάλλον σκοτεινό και καθόλου λυτρωτικό για τον σέξι Μακ, φινάλε^.  στο τελευταίο επεισόδιο γίνεται μία διαφωτιστική αναδρομή στα τραγικά γεγονότα του Quan Thang, τα ίδια γεγονότα που ευθύνονται για τις παραισθήσεις του Μακ και αποκαλύπτεται ( ; ) ο πραγματικός ρόλος του μυστηριώδους Broker. Αυτά που μεσολάβησαν ανάμεσα στη φράση του Μακ που ακούμε σε voice-over στο πρώτο επεισόδιο : “You only last if you don’t care. But I cared” και την ατάκα του Broker προς αυτόν αργότερα : «Χρειάζεται να είσαι σκληρός σαν πέτρα και κούφιος μέσα. Σαν αυτό το νταμάρι», ευθύνονται άραγε για την «μεταμόρφωση» του Μακ σε πληρωμένο δολοφόνο, ή μήπως ήταν η αφορμή για να βγεί με θάρρος  μπροστά ο αληθινός εαυτός του , ένας war-junkie που απαντάει καταφατικά στην ερώτηση του Broker στο φινάλε, αν του λείπει ο πόλεμος. «Κάθε μέρα» αποκρίνεται το Νταμάρι και ξαφνικά συνδυάζοντας την αποκάλυψη της ιδιότητας του Broker με τις «δουλειές» που προσφέρει στον Μακ, καταλαβαίνουμε ποιός είναι πραγματικά ο κύριος μεσάζων : ένα κάθαρμα, σαν αυτά που έδινε εντολή στον Μακ να βγάζει απ΄τη μέση, ένας παμπόνηρος τύπος που διοχετεύει την (άρρωστη) έξη του  βετεράνου Μακ προς τον πόλεμο στο κανάλι των δικών του σκοπών.

Γουστάρεις πόλεμο ; μοιάζει να λέει ο Broker στον χρήζοντα ψυχολογικής βοήθειας νεαρό, θα σου δίνω εγώ πόλεμο κάθε μέρα πουλάκι μου και του προσφέρει το τσαντάκι με τ’απαραίτητα για την επόμενη δολοφονία… Ο Μακ που λατρεύει τη μουσική, που αναγνωρίζει τη μάρκα ουίσκι που έπινε ο Ουίλιαμ Φώκνερ σ’αυτό που του προσφέρει ο πατέρας του, ο Μακ που σοκαρίστηκε απ΄την περιφρόνηση  που του έδειξε η δεύτερη σύζυγος του πατέρα του «είσαι ντροπή!» ξεσπαθώνει αυτή ( υπονοώντας αυτό που έκανε εκείνος στο Quan Thang), υποκύπτει στην αρρώστιά του δεχόμενος άλλη μιά  δουλειά απ΄τον περίεργο τύπο που έχει μάτια κι αυτιά σ’ όλη την πόλη.

Όλος ο παραλογισμός και η φρίκη που βίωσε στο Βιετνάμ έγιναν η «εκπαίδευσή» του γι’ αυτά που κάνει τώρα εν καιρώ ειρήνης^.  το σκυλί του πολέμου δεν κοιμάται ποτέ, τ’ ακούτε που ουρλιάζει;