Σαββατιάτικες προβολές: Ηλέκτρα (1962)
Είναι η εποχή της Επιδαύρου. Επιβιβαζόμαστε (όσοι από εμάς την αγαπάμε) σε ΚΤΕΛ και αυτοκίνητα, σκαρφαλώνουμε στα καθίσματά της και αναζητάμε στα αρχαία μας κείμενα μία αλήθεια για τη δική μας εποχή (όπως κάθε χρόνο).
Σκεφτήκαμε, λοιπόν, σήμερα να αφιερώσουμε τη σαββατιάτικη προβολή μας σε μία τραγωδία. Και, μάλιστα, μία από τις καλύτερες μεταφορές τραγωδίας στο σινεμά. Ο λόγος για την Ηλέκτρα του Μιχάλη Κακογιάννη.
Γυρίστηκε το 1962 και βασίστηκε στην ομώνυμη τραγωδία του Ευριπίδη. Υπήρξε υποψήφια για Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας και κέρδισε το βραβείο καλύτερης κινηματογραφικής μεταφοράς στο Φεστιβάλ των Καννών.
Συνολικά κέρδισε περισσότερες από 24 τιμητικές διακρίσεις και βραβεία, κάνοντας τους New York Times να χαρακτηρίσουν την Ηλέκτρα ως «εκθαμβωτική εκμετάλλευση του κινηματογραφικού μέσου που μετουσιώνει το χρυσάφι της προφορικής ποίησης σε μια άλλη μορφή τέχνης».
Η μουσική επένδυση της ταινίας έγινε από τον Μίκη Θεοδωράκη, ενώ τα σκηνικά και τα κοστούμια ήταν δουλειά του Σπύρου Βασιλείου.
Ο Κακογιάννης μεταφέρει τη δράση σε εξωτερικό χώρο, και συγκεκριμένα στις Μυκήνες. Δεν στήνει ένα καινούριο σετ από την αρχή (σπάζοντας την παράδοση του Χόλιγουντ), αλλά κινηματογραφεί το έργο του με φόντο τα αρχαία μνημεία, κάνοντας ένα αναπόφευκτο σχόλιο για την ψυχολογική κατάσταση των ηρώων του.
Βράχια, ελιές, μαυροντυμένες γυναίκες, αγρότες είναι μερικά από τα υλικά του Κακογιάννη στην προσπάθειά του να συνθέσει ένα έργο που να ενώνει την αρχαία με τη σύγχρονή του Ελλάδα. Οι σκιές, το φως, η σιωπή, η κραυγή παίζουν οργανικό ρόλο στην ταινία του Κακογιάννη.
Υπόθεση της ταινίας:
Πρωταγωνίστρια και τραγικό πρόσωπο είναι η Ηλέκτρα, η οποία παντρεμένη μ’ ένα χωρικό περιμένει την κατάλληλη ευκαιρία για να εκδικηθεί το θάνατο του πατέρα της Αγαμέμνονα, βασιλιά των Μυκηνών, που δολοφονήθηκε από τη γυναίκα του Κλυταιμνήστρα και τον εραστή της Αίγισθο. Η ευκαιρία παρουσιάζεται όταν συναντά και πάλι τον αδερφό της Ορέστη πάνω από τον τάφο του πατέρα της. Και οι δυο μαζί σχεδιάζουν και σκοτώνουν τη μητέρα τους Κλυταιμνήστρα και τον Αίγισθο.
