ΜΗΧΑΝΗ ΠΡΟΒΟΛΗΣ

Σαββατιάτικες προβολές: Η Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών (1968)

 

Αποφασίσαμε να γιορτάσουμε και εμείς με τον τρόπο μας το φετινό Zombie Walk Athens.

Η σαββατιάτικη προβολή μας αποτίει φόρο τιμής σε αυτό το εξαιρετικό είδος ταινίας: εκείνο του zombiemovie, με την υπέρτατη ταινία ζόμπι: Τη Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών (1968).

Τα ζόμπι «κουβαλούν» στους νεκροζώντανους ώμους τους μια ολόκληρη μυθολογία. Που έχει σχέση με τον ρατσισμό (τον διαχωρισμό του «εμείς» και του οι «άλλοι»), με την υπερκαταναλωτική κοινωνία που καταστρέφεται και οδηγείται στον εκφυλισμό (ίσως και την εξάλειψη), με τις αδηφάγες ορέξεις της σύγχρονης εποχής, με τη μοναξιά, την απογοήτευση.

Κορυφαίος εκφραστής αυτού του είδους φυσικά ο Τζορτζ Ρομέρο που με τις ταινίες του κατάφερε να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη τους φόβους και τις ανησυχίες μιας ολόκληρης γενιάς. Δεν είναι τυχαία η επιλογή στη «Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών» ενός Αφροαμερικανού ως ήρωα. Η επιλογή είναι μία: η πορεία προς το μέλλον με στόχο τη διάσωση ή η «κατασπάραξη» από τα κατάλοιπα του παρελθόντος.

Πρόκειται για μια σημαντική, αλλά και απολαυστική ταινία. Μη ξεχνάμε ότι πρόκειται για ζόμπι: συμπαθητικά, χαζά πλάσματα που μουγκρίζουν και αναζητούν αργά (πολύ αργά) ανθρώπινη σάρκα.

 

Αγγελική Στελλάκη

Η πρώτη ταινία που είδε σε κινηματογραφική αίθουσα ήταν το Χορεύοντας με τους Λύκους. Κατά τη διάρκεια του οποίου διάβαζε Μίκι Μάους, σπάζοντας τα νεύρα όλων. Σε σινεφίλ μονοπάτια οδηγήθηκε όταν, κατά τη διάρκεια μοναχικών κινηματογραφικών βραδινών περιπλανήσεων, διαπίστωσε ότι νοιώθει μια παράξενη ευτυχία, κάθε φορά που τα φώτα χαμηλώνουν, ο ήχος του προτζέκτορα πλημμυρίζει το χώρο και μυρωδιά ποπ κορν ξεχύνεται στην αίθουσα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *