Savages

Αχ αυτοί οι άγριοι..

Savages: Επειδή ο Όλιβερ Στόουν κάθισε κι είδε  το the Beach και το Kill Bill κι είπε να το κάνει ταινία, εμείς τι φταίμε;

[highlight color=”eg. yellow, black”]Φέρε το όμορφο πρόσωπό σου στο τσεκούρι μου – Gimli[/highlight]

Η “Αγριότητα” αφηγείται την προσπάθεια δυο φίλων και συνεταίρων στην παραγωγή και πώληση ναρκωτικών, Taylor Kitsch (John Carter, Battleship) και Aaron Taylor-Johnson (Kick-Ass) να επιβιώσουν και να βγάλουν χρήματα για να ζήσουν το όνειρο τους με την αγαπημένη τους Blake Lively (Gossip Girl, Green Lantern). Όλα δυσκολεύουν όταν ο σύνδεσμος τους (John Travolta) τους φέρνει σε επαφή με το καρτέλ της Salma Hayek και του αιμοδιψή Benicio Del Toro. (τρέιλερ εδώ)

Συγγνώμη μπαρμπα-Όλιβερ έχεις κάνει ταινίες αναφοράς (Platoon, Doors, U Turn, JFK), αλλά τούτο εδώ δε βλεπότανε! Είσαι και άτυχος, γιατί έπεσε πολύ βία αυτή τη βδομάδα (Killing them Softly, Lawless) αλλά η δική σου θα πάρει τον τίτλο της καφρίλας! Το αστείο με τον πουριτανισμό του Χόλιγουντ είναι ότι μας δείχνουν με όλες τις λεπτομέρειες τους βασανισμούς και τις σφαγές και μας κόβει τη σκηνή του σεξ ή του βιασμού! Ήμασταν τρεις φίλοι που πήγαμε στο σινεμά, οι δυο ανήκουν στη γενιά των 700€ κι ο άλλος άνεργος κι εσύ μας μιλάς για τρεις φίλους που έχουν πλουτίσει πουλώντας ναρκωτικά, για τα καρτέλ και τα εκατομμύρια δολάρια που αλλάζουν χέρια, τα όμορφα πλουσιοκόριτσα που τους αρέσουν τα ερωτικά τρίο και τα οικογενειακά προβλήματα των μεγαλοεμπόρων με τα παιδιά τους που έχουν ψυχολογικά. Αν το θεωρείς αυτό cult τότε κι ο Αβραάμ Λίνκον που σκοτώνει βρικόλακες με το τσεκούρι του είναι μια ταινία με άποψη!

Τι πήγε λάθος:

Είχα διαβάσει πολλά για αυτή την ταινία (προβλήθηκε και στις νύχτες πρεμιέρας ως guest star) ότι υποτίθεται ο σκηνοθέτης ξαναγυρνάει στις ταινίες σταθμό που τον ανέδειξαν και διάφορα άλλα διθυραμβικά. Άντε πάμε λέω να δούμε “τι έχει μείνει από τη φωτιά” (που λέει κι ο Πορτοκάλογλου). Αυτό που είδα όμως ήταν μια ταινία της σειράς, εκτός εποχής (εντελώς 80’s -άντε early 90’s στην καλύτερη), ύμνο στα ναρκωτικά (αυτό κι αν είναι εντελώς passé),  με τους δυο πιτσιρικάδες κεντρικούς πρωταγωνιστές όχι καλά σκιαγραφημένους και δέκα χιλιάδες άλλους χαρακτήρες να τους περιβάλλουν που το κάνουν ακόμα πιο δυσκολοχώνευτο στο μυαλό μας.  Ο Oliver Stone προσπαθεί να κάνει μια “πραγματεία” στην “Αγριότητα” κοντράροντας τους ανθρώπους του καρτέλ με τα δύο αμερικανάκια για να δει αν χρειαστεί ποιός μπορεί να γίνει πιο βάρβαρος και πρωτόγονος.

Βάζει λοιπόν διάφορα διλήμματα στους ήρωες του στη διάρκεια της ταινίας για να δει πόσο μακριά μπορούν να φτάσουν για το χρήμα, τον έρωτα, την αγάπη, την ίδια την επιβίωση τους. Οι δυο κεντρικοί ήρωες, ο ένας brutal και πολεμοχαρής κι ο άλλος φιλειρηνιστής βουδιστής ήθελαν να μας δώσουν τη διττή οπτική στο δράμα που για εμένα δε δούλεψε. Η Blake Lively παραμένει για μένα ατάλαντη με ωραίο σώμα, ο John Travolta φάνηκε πολύ γερασμένος (μια αναφορά-σκιά του Pulp Fiction), ο Benicio Del Toro παίζει το ρόλο που παίζει πάντα, μόνο η Salma Hayek αποτελεί μια κάπως ευχάριστη έκπληξη που από μόνη της όμως δεν μπορεί να πάρει στις πλάτες της την ταινία να την πάει δυο σκαλιά πιο πάνω.

Η προσπάθεια να ελαφρύνει το  βαρύ σενάριο και τις σκληρές σκηνές βάζοντας μια δόση χιούμορ για εμένα δεν λειτούργησε ιδιαίτερα, παρότι ακούστηκαν κάποια ελαφριά γελάκια στην αίθουσα για να είμαι ειλικρινής. Αυτό που μου έκανε εντύπωση (για ταινία του Όλιβερ Στόουν) είναι ότι με απογοήτευσε η μουσική της ταινίας (τουλάχιστον να έβγαζαν κάνα φράγκο από το soundtrack). Το κερασάκι στην τούρτα ήρθε με το αποτυχημένο τελείωμα όπου φάνηκε ότι υπήρχε μεγάλο πρόβλημα στο μοντάζ και σεναριακά αδιέξοδα. Πιστεύω ότι δοκίμασε να κάνει κάτι που είχε κάνει με επιτυχία στο διασκεδαστικότατο U Turn (1997) όπου το χιούμορ απέδιδε,  το οποίο όμως είχε καλοδουλεμένους χαρακτήρες, μαζεμένους και συγκροτημένους, απίστευτη φωτογραφία και πολύ καλή μουσική.

Διαβάστε επίσης:  Οι ταινίες της εβδομάδας (25/10)