Η αγία οικογένεια

Η ταινία του James Marsh SHADOW  DANCER  ( βασισμένη  στην ομότιτλη νουβέλα  του Tom Bradby) ασχολείται με ένα-κυριολεκτικά- εκρηκτικό ζήτημα:  την ένοπλη πολλάκις  διαμάχη  Μ.Βρεταννίας- IRA  πάνω στο θέμα της αυτονομίας της Β.Ιρλανδίας(με απώτερο στόχο την επανένωσή της με την υπόλοιπη Ιρλανδία και την αποτίναξη της Βρεταννικής διοίκησης στην περιοχή).

Η ταινία του Marsh ,εκτός  της ατμοσφαιρικότατης μουσικής δια χειρός  Dickon Hinchliffe , εκτός της πάρα πολύ καλής τριάδας των: David Wilmot, Aidan Gillen ( ο πολύ καλός στο ρόλο του, λόρδος Μπέηλις  του θρυλικού GOT )και του ομορφούλη Ιρλανδού Domnhall Gleeson (ο γιός του  ηθοποιού Brendan Gleeson, ο Μπίλι Γουίσλυ στο HARRY POTTER AND THE DEATHLY HALLOWS), διαθέτει επίσης 2 πολύ δυνατά χαρτιά: το ένα είναι ηπρωταγωνίστρια, η υπέροχη, εκφραστικότατη, κουκλίτσα Andrea Riseborough στο ρολο της Ιρλανδέζας -μέλους του IRA Κολέτ  Μακβέϊ. Η Riseborough, που με ειχε καταγοητεύσει στο W.E. ως Γουόλις  Σίμπσον,εδώ  μεταμορφώνεται σε ένα χαμηλότονο,αθόρυβο σχεδόν πλάσμα με τρομερή όμως εσωτερική δύναμη. Δεν  ξερω αν θεωρηθεί υπερβολή να πω οτι όλη η ταινία  “χαιδεύει” το υπέροχο πρόσωπό της. Παρατηρεί με ευλάβεια  τις εκφράσεις οργής,λύπης, απόγνωσης που επιδεικνύει αυτή η πανέμορφη νεαρή  γυναίκα.

Η Κολέτ στρατολογείται απ΄την Βρεταννική ΜΙ5( Μυστική Υπηρεσία Πληροφοριών και Ασφάλειας Εσωτερικού, αν δεν απατώμαι) προκειμένου να τους ενημερώνει περί των κινήσεων, σχεδίων, επιθέσεων του Τζέρι Μακβέϊ, μέλους του IRA και αδελφού της… Σε αντάλλαγμα για τις υπηρεσίες της, δεν θα της απαγγελθούν κατηγορίες για τη βομβιστική επίθεση σε υπόγειο σιδηρόδρομο του Λονδίνου.  Η Κολέτ δηλαδή,πείθεται απ΄τους  “καλούς” των Μυστικών Υπηρεσιών να πουλήσει  τους συντρόφους-συναγωνιστές της. Κι εδώ ακριβώς εμφανίζεται το δεύτερο δυνατό χαρτί αυτής της ταινίας-το σενάριό της: εκ πρώτης  όψεως  παρακολουθούμε μιά απλή ιστορία προδοσίας συναγωνιστών ( όσο απλά μπορεί να είναι τέτοια θέματα.Πάντως στα σπλάχνα αυτής  της απλότητας κρύβεται πολυ suspense) : ενα μέλος του IRA  αλλάζει στρατόπεδο προκειμένου να σώσει το τομάρι της (και την οικογένειά  της )καρφώνοντας τους συντρόφους της στον αγώνα ανεξαρτητοποίησης της Β.Ιρλανδίας. Πίσω όμως απ’ αυτην την ιστορία, όσο αυτη ξεδιπλώνεται ενώπιόν μας, αρχίζουμε να διακρίνουμε πράγματα πιό περίπλοκα ,ηθικώς αμφιλεγομενα,ενοχλητικά για τη συνείδηση: τελικά ,η Κολέτ  ήταν τόσο “εύκολη” στο να προδώσει τους δικούς της; Καμιά αγωνιστική συνείδηση δεν βάρυνε κατά τη λήψη της απόφασής της; Τι παιχνίδια τελοσπάντων παίζουν οι Μυστικές  Υπηρεσίες με τον IRA;

Ο “βρώμικος” κόσμος  των Μυστικών Υπηρεσιών , η  “κατάρα” του αναλώσιμου και  αντικαταστατού που στοιχειώνει τους υπαλλήλους τους, συγκρούεται (ή μήπως συνεργάζεται;) με ανθρώπους  που είναι αποφασισμένοι να πετύχουν την ανεξαρτησία της  πατρίδας  τους μέσω των όπλων. Η φραση-κλειδί, που θεωρώ ότι ,συνδυασμένη με το φοβερό φινάλε, αποκαλύπτει το μυστικό αυτης της  ταινίας,ειναι αυτή που λέει ο πράκτορας Μακ ( ο Clive  Owen ικανοποιητικός, επιβλητική παρουσία, αλλά ποτε δεν τον ειχα  σε εκτίμηση ) στη μητέρα της  Κολέτ: ” στρατολογήσαμε  την Κολέτ για να προστατεύσουμε εσένα “.

Αποφεύγοντας να γίνω spoiler ,θα πω μονο ότι η κινηση  αντιπερισπασμού που φαίνεται να επιχείρησε η ΜΙ5 για να μπερδέψει  τον IRA  γύρισε πάνω της με άκρως  εκρηκτικό  τρόπο.Το φοβερό φινάλε,μοιράζει  τρόπον τινά, τις απώλειες στις δύο πλευρές και μοιάζει σα να μας καθοδηγεί στηνν εξαγωγή ενός  απογοητευτικού  συμπεράσματος: πως η πολύχρονη διαμάχη μεταξύ Βρεταννίας και IRA  ,αυτο που σίγουρα έχει ειναι θύματα ένθεν κι ένθεν. Η όποια προσπάθεια υποτίμησης του αντιπάλου ,αποβαίνει  ολέθρια  και αποτελεί  βλακώδη τακτική.

Η ταινία του Marsh (που ειχε την ατυχία να βγεί την ίδια περίοδο με το εκπληκτικό TINKER,TAYLOR,SOLDIER,SPY) κατορθώνει να ενοχλήσει συνειδησιακά. Διότι θέτει ηθικά ζητήματα- όχι μόνο αναφορικά με το ορθό ή μη, της επίτευξης αυτονομίας της Β.Ιρλανδίας μεσω της ένοπλης δράσης, αλλά κυρίως αναφορικά με την συνηθέστατη πρακτική προσεταιρισμού  αγωνιστών που διώκονται ποινικώς, για να λειτουργήσουν  ως χαφιέδες  σε βάρος των συντρόφων τους. Εσείς θα το κάνατε;

Προσέξτε ιδιαίτερα  το ζεύγμα ΜΙ5- οικογένεια Μακβέϊ.

Η φοβερή μουσική του Dickon Hinchliffe , η αγωνία που πολύ έξυπνα διαποτίζει βασανιστικά όλη την ταινία, αλλά πάνω απ΄όλα η καθηλωτική  φιγούρα της  Κολέτ, προσφέρουν 101 λεπτά ικανοποίησης και προβληματισμού.

Μ.Βρεταννία-Ιρλανδικός Δημοκρατικός Στρατός, σημειώσατε  Χ…