ΆποψηΘΕΜΑΤΑ

Κάννες 2015: Μπαλαρίνες επιτρέπονται;

Το θέμα με τα ίσια παπούτσια στο Φεστιβάλ δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται. Ζούμε σε μία εποχή που οι φεμινιστικές μάχες του παρελθόντος μοιάζουν να έχουν χάσει κάτι από τη δυναμική τους: οι πρόγονοί μας κατέκτησαν το δικαίωμα ψήφου, το δικαίωμα στις σπουδές και στην εργασία, ισχυρές γυναίκες κυβερνούν μεγάλες οικονομίες του πλανήτη. Η ισότητα δεν έχει κατακτηθεί παντού (σίγουρα όχι στο σινεμά), αλλά η προσπάθεια γίνεται.

Και στην πορεία αυτό που πάνω από όλα προσπαθήσαμε να αποτινάξουμε, είναι οι απόψεις των άλλων για εμάς. Η ιδέα ότι για να είσαι γυναίκα πρέπει να φοράς ψηλά τακούνια και μακριά φορέματα. Οι απαιτήσεις που κρύβονται σε ταμπέλες και σε ρόλους (να είσαι καλή μητέρα, σύζυγος, νοικοκυρά). Η Φιουριόζα, η υπέροχη ηρωίδα του φεμινιστικού Mad Max, θα είχε φρίξει.

Lomogram_2015-05-21_11-20-59-AM

Το θέμα με τις Κάννες είναι ότι η ιστορία αυτή αφήνει να εννοηθεί -με έναν άκρως αναχρονιστικό και σεξιστικό τρόπο- ότι το  να είσαι γυναίκα σημαίνει ότι θα πρέπει να φοράς ψηλά τακούνια και ότι εάν δεν το κάνεις εκδιώκεσαι από τις τάξεις των προνομιούχων. Και μπορεί να είναι απλά ένας ενδυματολογικός κώδικας, αλλά είναι ένας ενδυματολογικός κώδικας με βαρύνουσα σημασία, σε ένα Φεστιβάλ που έχει ήδη κατηγορηθεί για μισογυνισμό, σε ένα Φεστιβάλ που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να πείσει ότι αγαπά τις γυναίκες δημιουργούς -αλλά που δυστυχώς δεν τα καταφέρνει. Ακόμα και ένας αναχρονιστικός ενδυματολογικός κώδικας μπορεί, σε αυτή την περίπτωση, να στείλει το λάθος μήνυμα.

Και για να θυμηθούμε, ιδού μερικές διάσημες κυρίες του Χόλιγουντ που μοιάζουν υπέροχες με τα ίσια παπούτσια τους:

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

Στο Twitter δεκάδες γυναίκες έσπευσαν να διαμαρτυρηθούν, δείχνοντας τα ίσια παπούτσια τους, δείχνοντας ότι και με αυτά, μια χαρά γυναίκα είσαι:

Αγγελική Στελλάκη

Η πρώτη ταινία που είδε σε κινηματογραφική αίθουσα ήταν το Χορεύοντας με τους Λύκους. Κατά τη διάρκεια του οποίου διάβαζε Μίκι Μάους, σπάζοντας τα νεύρα όλων. Σε σινεφίλ μονοπάτια οδηγήθηκε όταν, κατά τη διάρκεια μοναχικών κινηματογραφικών βραδινών περιπλανήσεων, διαπίστωσε ότι νοιώθει μια παράξενη ευτυχία, κάθε φορά που τα φώτα χαμηλώνουν, ο ήχος του προτζέκτορα πλημμυρίζει το χώρο και μυρωδιά ποπ κορν ξεχύνεται στην αίθουσα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *