Sex και Ψυχανάλυση (Sibyl)
H Συμπίλ είναι ψυχοθεραπεύτρια που ζει στο Παρίσι, έχοντας έναν θυελλώδη πρότερο βίο και μία τάση να παρατήσει την δουλειά της για να ασχοληθεί με την συγγραφή. Όταν αποφασίζει να το κάνει, η τελευταία της ασθενή Μαργκό, μία νέα ηθοποιός που βρίσκεται σε μία αδιέξοδη σχέση με τον σύζυγο της σκηνοθέτιδας της, θα την παρασύρει σε ένα παιχνίδι ρόλων και καταστάσεων που θα την φέρουν αντιμέτωπη με όλες τις εμμονές της αλλά και τα κρυφά της πάθη.
Sex, εμμονές, ψυχαναλυτές σε κρίση ταυτότητας, υστερικές νεαρές Γαλλίδες, αδιέξοδα πάθη, ερωτικά τρίγωνα, το νησί Stroboli της Ιταλίας και μία σκηνοθέτιδα που θέλει να πει αρκετά και εν μέρει τα καταφέρνει. Η σκηνοθέτης Ζυστίν Τριέ περνάει με άνεση τον σκόπελο στον οποίο ναυαγούν οι σύγχρονες Γαλλικές ταινίες και παραδίδει μία δραματική ερωτική κομεντί με πολλά σινεφίλ στοιχεία αλλά και με μία κινηματογραφική ατμόσφαιρα που εναλλάσσει την ψυχρότητα με το πάθος. Έχοντας την Βιρζινί Εφιρά ως πρωταγωνίστρια, η οποία αποδεικνύεται πλέον η νέα αποκάλυψη ταλέντου της Γαλλίας, και γύρω από αυτή την Αντέλ Εξαρχόπουλος που τελικά οι ρόλοι της ερωτοχτυπημένης και του υπερβολικού δράματος της ταιριάζουν γάντι. Γκασπάρ Ουλιέλ και Νιλς Σνάιντερ είναι τα αρσενικά της ταινίας που πυροδοτούν τις ερωτικές πυρκαγιές και η Σάντρα Χούλερ από το Τόνι Έρντμαν, είναι απολαυστική στον ρόλο της ψυχαναγκαστικής Ευρωπαίας σκηνοθέτιδος, έρμαιο στα ερωτικά καπρίτσια των πρωταγωνιστών της. Οι σινεφιλικές και κινηματογραφικές αναφορές της ταινίας είναι ευχάριστες και ευπρόσδεκτες.
Αν και το μοντάζ σε κάποια σημεία είναι λίγο απότομο και δημιουργεί-μπορεί και επίτηδες- μία σύγχυση ιδίως στο πρώτο μέρος, στο σύνολο του το Sex και Ψυχανάλυση είναι μία άκρως ενδιαφέρουσα ταινία, με όμορφους αλλά κομπλεξικούς χαρακτήρες που οδηγούνται από τα πάθη τους χωρίς να σκέφτονται επιπτώσεις και συνέπειες. Συνδυάζει με το σενάριο του χιούμορ και δράμα, σουρεαλισμό και πραγματικότητα με την σκηνοθέτιδα να κρατάει μία λεπτή διαχωριστική γραμμή για να μην πέσει στην παγίδα του αισθηματικού δράματος ή της υστερικής κωμωδίας που θα έκανε την ταινία μονοδιάστατη. Εκεί που χάνει λίγο τον έλεγχο είναι στο να δέσει τις καταστάσεις και να τους δώσει το απόλυτο φινάλε που θα απογείωνε την ταινία, αλλά αυτό είναι και λίγο θέμα του μοντάζ.
Επίσημη συμμετοχή στο τελευταίο Φεστιβάλ των Καννών, το Sybil είναι μια ταινία που απολαμβάνεις, ιδίως αν αρέσκεσαι στα ερωτικά και ψυχολογικά μπερδέματα στο σινεμά, με έναν πιο ανάλαφρο τρόπο, με όμορφους και ταλαντούχους πρωταγωνιστές και από μία σκηνοθέτιδα που προφανώς έχει δει πολύ σινεμά και σύντομα θα ακούσουμε ξανά νέα της. Ακόμα πιο ευχάριστα.
