Sully

O Κλιντ Ίστγουντ κοιτάζει πίσω από το λεγόμενο «Θαύμα στον Χάντσον» -δηλαδή την προσυδάτωση ενός Airbus γεμάτου επιβάτες στον ποταμό Χάντσον της Νέας Υόρκης-, αλλά και στα όσα ακολούθησαν: την έρευνα που άνοιξε, τις αμφιβολίες για τις αποφάσεις του πιλότου Τσέσλι ‘Σάλι’ Σάλενμπέργκερ, την αντίδραση των επιβατών και των κατοίκων της Νέας Υόρκης.

Η συνεργασία του Κλιντ Ίστγουντ με τον Τομ Χανκς φέρνει «ζουμερούς» δημιουργικούς καρπούς. Ο σκηνοθέτης βρίσκει στο πρόσωπο του Χανκς τον ιδανικό πρωταγωνιστή για την ιστορία του και ο ηθοποιός οδεύει προς μία υποψηφιότητα για Όσκαρ.

Το «Sully» αποτελεί απόδειξη του ότι ο Ίστγουντ γνωρίζει πολύ καλά τα εργαλεία της κινηματογραφικής τέχνης και ξέρει να τα χρησιμοποιεί προς όφελος της ιστορίας του. Μοντάζ, ήχος, τεχνικές αφήγησεις και πλάνα, όλα συνδυάζονται ιδανικά για να βάλουν τον θεατή στο πιλοτήριο του Airbus και στις αίθουσες όπου διεξάγονται οι έρευνες για το ατύχημα.

Ο σκηνοθέτης καταφέρνει να δημιουργήσει αγωνία από το τίποτα: από μία ιστορία που όλοι γνωρίζουν την κατάληξή της και που φαινομενικά δεν φαινόταν ότι θα μπορούσε  να διατηρήσει κάτι πέρα από την πρόσκαιρη αγωνία. Ο Ίστγουντ αποδεικνύει ότι κάνουμε λάθος. Αντίθετα από το Flight (με τον Ντένζελ Ουάσινγκτον) που η συντριβή ήταν το highlight της ταινίες (και για να είμαστε και ειλικρινείς που ήταν κατώτερη σαν ταινία, αλλά είχε έναν πιο σύνθετο κεντρικό χαρακτήρα), στο «Sully» το ατύχημα «ανατέμνεται», το βλέπουμε από διάφορες οπτικές γωνίες. Δεν είναι μόνο υπόθεση του πιλότου, του συγκυβερνήτη και των επιβατών, αλλά και των σωστικών συνεργείων της Νέας Υόρκης και των κατοίκων της πόλης.

Όπως και το «The Walk», το Sully αποτελεί μια ερωτική επιστολή στη Νέα Υόρκη και κυρίως στους ανθρώπους της. Και όπως και στο «The Walk» δεν θα μπορούσαν να λείψουν οι αναφορές στην 11η Σεπτεβρίου, έτσι και εδώ δεν λείπουν οι αναφορές. Ένα στέλεχος εταιρείας που σταματά τη σύσκεψη για να σηκωθεί και να κοιτάξει ένα αεροπλάνο που περνά μέσα από τα κτίρια της Νέας Υόρκης (σκεπτόμενος ίσως ότι πρόκειται για μία επανάληψη) ή η διαπίστωση ενός στελέχους της αεροπορικής εταιρείας ότι είχε καιρό να συμβεί κάτι στη Νέα Υόρκη που να σχετίζεται με αεροπλάνο και να είναι καλό.

Φυσικά, αυτό είναι ένα all american story και δεν θα μπορούσε να λείψει η ηρωοποίηση τόσο του πιλότου, όσο και των διασωστών, με αποκορύφωμα την σκηνή στους τίτλους του τέλους όπου οι επιβάτες του αεροπλάνου συναντούν τον πραγματικό Σάλι. Είναι κάτι που περιμένεις μάλλον από τον κάπως συντηρητικό Κλιντ Ίστγουντ, αλλά δεν μπορείς και να τον κατηγορήσεις γι’ αυτό.