Άποψη

Οι καλοκαιρινοί σινεφίλ μπορούν ακόμα να ονειρεύονται…

Το θερινό σινεμά στο Καμάρι Σαντορίνης

Η πρόσβαση στη θάλασσα είναι απρόσκοπτη. Κι αυτός ο ήλιος. Δεν χαμπαριάζει από χρέη και απλήρωτους λογαριασμούς. Μπορείς να κάτσεις επί ώρες ξαπλωμένος στην πολυθρόνα ενός εξοχικού σπιτιού ακούγοντας τα τζιτζίκια. Και αν δεν έχεις εξοχικό σπίτι, μπορείς να κάτσεις σε ένα παγκάκι και να διαβάσεις το βιβλίο σου. Γι’ αυτό είναι υπέροχο το καλοκαίρι: γιατί σου δίνει τη δυνατότητα να κάνεις τα πάντα.

Να πας μια βόλτα στην Ερμού βράδυ, μετά που έχουν κλείσει τα καταστήματα, όταν ο δρόμος αρχίζει σιγά σιγά και αφήνεται στους ρυθμούς της νύχτας. Να ακούσεις πλανόδιους μουσικούς να παίζουν ένα αγαπημένο σου τραγούδι, να σταθείς να τους κοιτάξεις, να τραγουδήσεις μαζί τους. Να χαϊδέψεις τα αδέσποτα που τους κρατούν συντροφιά.

Γιατί μπορείς απλά να πας να κοιτάξεις τη θάλασσα. Να σκεφτείς πόσο απέραντη είναι. Πόσο υπέροχη. Ότι είναι ίσως το πιο υπέροχο πράγμα που έχεις δει, που θα δεις ποτέ. Ότι δεν χάνει ποτέ την ομορφιά της.

Μπορείς να μαζευτείς με φίλους σε μια βεράντα, να πιείτε κρασί και να δείτε μια ταινία. Να ανακαλύψετε μια ταινία, να γκρινιάξετε για μια ταινία, να λατρέψετε μια ταινία. Να μιλήσετε για δεκάδες άλλες ταινίες, να φτιάξετε το τοπ 10 των αγαπημένων σας ταινιών, να σκαρφιστείτε μοναδικές ιστορίες με ήρωες τους αγαπημένους σας κινηματογραφικούς ήρωες. Να βγάλετε τα δικά σας σενάρια, έτσι για πλάκα. Κι ας μην τα υλοποιήσετε ποτέ.

Να διαλέξετε ένα θερινό σινεμά, το δικό σας θερινό σινεμά. Όχι απαραίτητα κάποιο που έχει θέα την Ακρόπολη, αλλά ίσως αυτό που έχει την πιο χαρακτηριστική φάτσα ιδιοκτήτη, ή αυτό που έχει την καλύτερη τυρόπιτα. Να επισκεφθείτε ένα θερινό σινεμά στις διακοπές σας. Να αφήσετε για λίγο το νησί απ’ έξω να οργιάζει και εσείς να χωθείτε σε έναν μαγικό κήπο, παρακολουθώντας για δύο ώρες μια μεγάλη οθόνη.

Να βρείτε τη δική σας κινηματογραφική γωνιά. Ο Γούντι Άλεν είχε το παγκάκι με θέα τη Νέα Υόρκη. Εγώ έχω την παραλία στο Μαρμάρι Μάνης, το σημείο στο δρόμο που αντικρίζει κανείς για πρώτη φορά τη θάλασσα. Αναρωτηθείτε τι είδους ταινία θα μπορούσε να γυριστεί εκεί, φτιάξτε μια ιστορία, αγαπήστε τους ήρωές σας.

Διαλέξτε μια ταινία παλιά που να μην έχετε ξαναδεί. Αποφασίστε να κάτσετε ένα βράδυ σπίτι, αγκαλιά με το ποπ κορν και απολαύστε την. Είναι ο χρόνος που θα δώσετε στον εαυτό σας. Θυμηθείτε τι σας άρεσε παλιά από τα σινεμά, τι έχει χαθεί τώρα… Βρείτε και κάτι που να σας αρέσει περισσότερο τώρα, κρατηθείτε από αυτό.

Κρατηθείτε από κάθε τι ωραίο. Από τη νύχτα, τον έρωτα, τη θάλασσα, τον ήλιο. Το αλάτι στο δέρμα, τη μυρωδιά του αντιηλιακού, μια ξαφνική καλοκαιριάτικη μπόρα. Κρατηθείτε από το τηλεφώνημα ενός φίλου, από μια ποδηλατάδα, από την παρουσία. Από την προοπτική ενός θερινού σινεμά, γιασεμί και αγιόκλιμα, από τη μυρωδιά που έχει η ελπίδα. Κρατηθείτε. Γιατί αλλιώς χανόμαστε.

Αγγελική Στελλάκη

Η πρώτη ταινία που είδε σε κινηματογραφική αίθουσα ήταν το Χορεύοντας με τους Λύκους. Κατά τη διάρκεια του οποίου διάβαζε Μίκι Μάους, σπάζοντας τα νεύρα όλων. Σε σινεφίλ μονοπάτια οδηγήθηκε όταν, κατά τη διάρκεια μοναχικών κινηματογραφικών βραδινών περιπλανήσεων, διαπίστωσε ότι νοιώθει μια παράξενη ευτυχία, κάθε φορά που τα φώτα χαμηλώνουν, ο ήχος του προτζέκτορα πλημμυρίζει το χώρο και μυρωδιά ποπ κορν ξεχύνεται στην αίθουσα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *