Ted 2
Ο αθυρόστομος Τεντ επιστρέφει. Αυτή τη φορά ο Τεντ και η Τάμι Λι θέλουν να κάνουν οικογένεια, αλλά για να τα καταφέρουν, ο Τεντ πρέπει να αποδείξει ότι είναι πραγματικός άνθρωπος και όχι απλά ιδιοκτησία κάποιου. Ο δικαστικός του αγώνας, όμως, δεν θα είναι εύκολος… Μαζί με τον καλύτερό του φίλο Τζον Μπένετ (Μαρκ Γουόλμπεργκ) θα συναντήσουν μια νεαρή δικηγόρο (την Αμάντα Σέιφριντ) που θα αναλάβει την υπόθεσή τους.
Politically incorrect όπως πάντα, ο Τεντ του Σεθ ΜακΦάρλαν επιστρέφει σε μεγάλα κέφια με μία νέα γκάμα αστείων για ναρκωτικά και σεξ. Αυτό είναι το αναμενόμενο. Αυτό που δεν είναι αναμενόμενο είναι οι αναφορές στην ποπ κουλτούρα που προκαλούν αβίαστα το γέλιο δείχνοντας ότι μάλλον μπαίνουμε σιγά σιγά σε μία νέα εποχή κωμωδίας. Το γεγονός ότι τμήμα της ιστορίας εκτυλίσσεται στο Comic-Con δίνει την δυνατότητα στον Σεθ ΜακΦάρλαν να επιστρατεύσει ταυτόχρονα μια σειρά προσβλητικών και εμπνευσμένων αστείων. Αλλά πότε ο Τεντ δεν είχε σκοπό να είναι προσβλητικός;
Εντάξει, υπάρχουν στιγμές που η ταινία μετατρέπεται σε δικαστικό δράμα -αποκτώντας ακόμα και «βαρύτητα» με την παρουσία του Μόργκαν Φρίμαν- και άλλες που θέλεις να φύγεις τρέχοντας από την αίθουσα (όπως στη σκηνή με την αίθουσα με τα δείγματα σπέρματος). Υπάρχουν, όμως, και άλλες που είναι τόσο έξυπνα και αφοπλιστικά αστείες (Gollum eyes) που ο θεατής θα μπορούσε να δικαιολογήσει οποιοδήποτε «ατόπημα».
Η Αμάντα Σέιφριντ είναι μία καλή προσθήκη και προς τιμήν του Σεθ ΜακΦάρλαν την έχει μετατρέψει σε δυναμικό και ρεαλιστικό χαρακτήρα: με τις ανασφάλειες και τις cool στιγμές της.
Στο επίκεντρο, φυσικά, της ταινίας βρίσκεται για ακόμα μία φορά η φιλία. Η φιλία ανάμεσα σε ένα αγόρι και το αρκουδάκι του, στο αγόρι που του έδωσε πνοή και στο αρκουδάκι του που καλείται να φανεί πιο ενήλικας από το ίδιο το αγόρι. Και οι δύο μεγάλωσαν, αλλά ευτυχώς για μας δεν ξέχασαν τις «καφρίλες» τους.
Τελικά να τη δω;
Ναι, εάν σας αρέσει το χιούμορ που δεν έχει ιερό και όσιο.
Fun Trivia: Όταν ο Τεντ και η παρέα ανακλύπτουν το λιβάδι της μαριχουάνα, η μουσική που ακούγεται προέρχεται από το Jurassic Park (το score του Γουίλιαμς ταιριάζει σε σκηνές τεράστιας έμπνευσης).
