The not so amazing Spider-Man

Δεν είναι ότι είχα τίποτα υψηλές προσδοκίες από το Spider-Man. Δεν ήμουν από αυτούς που τρελάθηκαν με τις πρώτες ταινίες, με πρωταγωνιστή τον Τόμπι Μακγκουάιρ (αν και σε καμία περίπτωση δεν τις θεωρώ κακές). Ίσως πάλι να μη μου ταιριάζει η λογική του Σπάιντερμαν. Δεν είναι όλοι οι σούπερ ήρωες για όλους και αυτός ο φαν έφηβος που έχει και προβληματισμούς, αλλά μπορεί να τους ξεχάσει κιόλας για να κάνει το κομμάτι του, κάπως μου φαινόταν.

Το πρόβλημα ήταν ότι δεν βρήκα κανέναν απολύτως λόγο ύπαρξης για την ταινία του Μαρκ Γουέμπ (που είχε κάνει το εξαιρετικό 500 μέρες με τη Σάμερ, οπότε περίμενα κάτι καλύτερο). Ναι, ο Άντριου Γκάρφιλντ μου άρεσε πολύ (τον προτιμώ από τον Τόμπι Μακγκουάιρ, ο οποίος ήταν, όμως, πιο βιτριολικός), αλλά από εκεί και πέρα το να γυρίσεις την ίδια ταινία (σε μεγάλο βαθμό) λίγα χρόνια μετά, χωρίς να προσφέρεις κάτι νέο αποτελεί έμπνευση;

Η ταινία απευθύνεται σε ένα πιο νεανικό κοινό, σε αυτό που θα θελήσει να αφήσει για λίγο τους βρικόλακες και το Twilight και να δει σούπερ ήρωες. Σε καμία περίπτωση δεν είναι Iron Man ή Avengers, αλλά δεν μοιάζει ούτε με τον πιο “ενήλικο” Μπάτμαν. Κανένα λόγο ύπαρξης του The Amazing Spiderman δεν βρήκα, και το Χόλιγουντ θα πρέπει γρήγορα να βρει νέες ιδέες και να μην αναμασά παλιούς σούπερ ήρωες σε αδιάφορες περιπέτειες.