Ρούνι Μάρα και Ρόμπερτ Ρέντφορντ στα χνάρια ενός… Discovery
Έξι μήνες μετά την Ανακάλυψη, ο επιστήμονας Δρ. Τόμας Χάρμπερ καλείται να ηρεμήσει τα πνεύματα. Αφότου ανακάλυψε ότι υπάρχει ζωή μετά θάνατον, ο αριθμός των αυτοκτονιών ξεπέρασε το ένα εκατομμύριο. Ο ίδιος αποτραβηγμένος στο σπίτι του προσπαθεί -αναπολογητικός είναι η αλήθεια- να μιλήσει για το επέκεινα. Κατάφερε να δείξει ότι υπάρχει, αν και δεν κατάφερε να δείξει τι βρίσκεται εκεί.
Η συνέντευξή του τελειώνει με μία αυτοκτονία on air. Ενάμισι χρόνο μετά, ο αριθμός των αυτοκτονιών έχει εκτοξευτεί. Ένας άνδρας, ο Γουίλ (Τζέισον Σέγκελ) συναντά στο φέρι μπόουτ μία νεαρή γυναίκα την Άιλα (Ρούνι Μάρα).
Τι θα συνέβαινε εάν υπήρχαν σαφείς αποδείξεις ότι υπάρχει ζωή μετά θάνατο; Ποια θα ήταν η αντίδρασή μας; Θα θεωρούσαμε την ανακάλυψη αυτή ως το «χρυσό εισιτήριο» που θα άλλαζε την ύπαρξή μας;
Ο σκηνοθέτης Τσάρλι Μακ Ντάουελ, γιος του Μάλκομ ΜακΝτάουελ και της Μέρι Στίνμπουργκεν, θέτει μερικά πολύ ενδιαφέροντα ερωτήματα στη νέα του ταινία The Discovery, η οποία από τις 31 Μαρτίου προβάλλεται στη συνδρομητική πλατφόρμα Netflix (αποδεικνύοντας ότι το Netflix ασχολείται σοβαρά με την παραγωγή ταινιών).
Γυρισμένη στο Ρόουντ Άιλαντ, η ταινία διαθέτει ατμόσφαιρα και δη μελαγχολική. Ανακαλύπτουμε ότι ο Γουίλ είναι ο αποξενωμένος γιος του Δρ. Χάρμπερ, ο οποίος φτάνει στο σπίτι του πατέρα του -ένα παλαιό κέντρο για προβληματικούς νέους- μόνο για να ανακαλύψει ότι εκεί υπάρχει ένα είδος «αίρεσης». Άνθρωποι που έχασαν δικούς τους ανθρώπους, άλλοι που προσπάθησαν να αυτοκτονήσουν έχουν βρει εκεί καταφύγιο και απαντήσεις. Ο Δρ. Χάρμπερ υπόσχεται να τους τις δώσει, καθώς πιστεύει ότι ανακάλυψε τον τρόπο να βρει πού «πηγαίνουν» οι άνθρωποι που πεθαίνουν.
Η ταινία ασχολείται με αρκετά θέματα και θέτει ενδιαφέροντες προβληματισμούς όσον αφορά το βασικό της ερώτημα. Το πρόβλημα είναι τα περιφερειακά ζητήματα, όπως το κομμάτι που αφορά την σέχτα που φέρεται να έχει δημιουργηθεί. Η ερωτική σχέση μεταξύ των δύο κεντρικών χαρακτήρων μοιάζει βεβιασμένη και ενώ η Ρούνι Μάρα ταιριάζει απόλυτα στον προβληματικό χαρακτήρα που ερμηνεύει, ο Τζέισον Σέγκελ δεν πείθει πραγματικά ως ο καταθληπτικός γιος του μεγάλου επιστήμονα με τα δικά του «φορτία».
Η ταινία κινείται στο ύφος ταινιών όπως το «Stay» ή το «Other Earth». Το τελευταίο δεκάλεπτο είναι εντυπωσιακό -και όπως αναμένεται διαθέτει μπόλικες αποκαλύψεις-, αν και υπάρχουν κομμάτια που σεναριακά δεν εξηγούνται πλήρως και θα μπερδέψουν τον θεατή.
To σύνολο δεν είναι πάντα συνεκτικό και ίσως το αποτέλεσμα να είναι υπερβολικά σοβαροφανές, πάντως πρόκειται για ένα ενδιαφέρον sci-fi που ασχολείται περισσότερο με την ουσία της ύπαρξης μας.
